Η Εθνική Γαλλίας του 1998… στο σήμερα!

Η Γαλλία μετά την κατάκτηση του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου της ιστορίας της το 1998 ανέβηκε το φετινό καλοκαίρι και πάλι στο θρόνο της πρωταθλήτριας Κόσμου. Ο Ντιντιέ Ντεσάν, που το 1998 ως αρχηγός των «τρικολόρ» είχε σηκώσει στον «ουρανό» του Σταντ Ντε Φρανς το βαρύτιμο τρόπάιο μετά τη νίκη των «μπλε» με 3-0 επί της Βραζιλίας, από τη θέση πλέον του ομοσπονδιακού προπονητή έδειξε το δρόμο στην εθνική του ομάδα για την κορυφή κι έγινε ο τρίτος που κατέκτησε το Μουντιάλ τόσο ως παίκτης όσο κι ως προπονητής, μετά τον Φραντς Μπεκενμπάουερ και τον Μάριο Ζαγκάλο. Πέρα όμως από τον εκλέκτορα Ντιντιέ Ντεσάν, τι απέγιναν οι υπόλοιποι παίκτες εκείνης της ομάδας του τελικού της Γαλλίας το 1998 που έφτασαν ως την κορυφή του Κόσμου;

Ο Φαμπιάν Μπαρτέζ που υπερασπιζόταν την εστία της Γαλλίας, ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα το 2007 στη Ναντ κι έπειτα αποφάσισε να αλλάξει επάγγελμα και να ασχοληθεί με τη μεγάλη του αγάπη, τους αγώνες ταχύτητας! Κάθισε πίσω από το τιμόνι και έγινε επαγγελματίας οδηγός, ενώ το 2013 έγινε πρωταθλητής του γαλλικού GT Championship μαζί με τον Μοργκάν Μουλέν Τραφόρ. «Ήμουν πάντα ενθουσιασμένος με τα μηχανοκίνητα αθλήματα, ακόμα κι όταν έπαιζα ποδόσφαιρο. Ήθελα να καταλάβω πώς είναι να είσαι μέσα σε αυτοκίνητο. Έπρεπε να αποσυρθώ από το ποδόσφαιρο για να το δοκιμάσω», είχε πει σε ντοκιμαντέρ της «Equipe».

Ο Λιλιάν Τουράμ, που αποσύρθηκε το 2008, έγινε δύο χρόνια αργότερα πρεσβευτής της UNICEF και ξεχώρισε για τις πρωτοβουλίες του για την καταπολέμηση του ρατσισμού, ενώ ο Φρανκ Λεμπέφ ακολούθησε καριέρα ηθοποιού που ήταν παιδικό του όνειρο και εμφανίστηκε σε αρκετές παραγωγές και θεατρικά έργα στη Γαλλία, ενώ παράλληλα υπήρξε και αθλητικός σχολιαστής σε ΜΜΕ.

Καριέρα σχολιαστή ακολούθησε και ο Μαρσέλ Ντεσαγί αφού κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, όπως επίσης και ο Μπισέντε Λιζαραζού. Ο τελευταίος όμως, παράλληλα ασχολήθηκε τόσο με το βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου, όπου έγινε Πρωταθλητής Ευρώπης στην Κατηγορία Ελαφρών Βαρών της Μπλε Ζώνης, όπως επίσης και με το σερφ. Ο Κριστιάν Καρεμπέ είναι σύμβουλος στρατηγικής στον Ολυμπιακό και ο Εμανουέλ Πετί, που πέτυχε το τρίτο γκολ της Γαλλίας σε εκείνον τον τελικό κόντρα στη Βραζιλία, εργάστηκε ως αναλυτής αγώνων και είναι πρεσβευτής του Παγκοσμίου Κυπέλλου Αστέγων και από το Μάη του 2016 αποτελεί Γάλλο πρεσβευτή χρηματιστηριακής διαδικτυακής πλατφόρμας.

Ο 50χρονος πλέον Γιούρι Τζορκαέφ ενίσχυσε τη συριο-αρμενική κοινότητα (σ. η μητέρα του είναι από την Αρμενία) και ίδρυσε έναν οργανισμό που ενισχύει παιδιά μέσω του ποδοσφαίρου στη Νέα Υόρκη. Ο Ζινεντίν Ζιντάν, που ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής του τελικού με τα δύο γκολ που πέτυχε, ακολούθησε καριέρα προπονητή και μεγαλούργησε στη Ρεάλ Μαδρίτης την οποία οδήγησε μεταξύ άλλων στην κατάκτηση τριών σερί τροπαίων του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ ο επιθετικός Στεφάν Γκιβάρς επέστρεψε στη γενέτειρά του, το Κονκαρνό στη βορειοδυτική Γαλλία, και άνοιξε επιχείρηση που πουλάει πισίνες.

Όσον αφορά τους παίκτες της εθνικής Γαλλίας που μπήκαν στον τελικό ως αλλαγή, ο Αλέν Μπογκοσιάν ανέλαβε για ένα διάστημα θέση στο τεχνικό επιτελείο της εθνικής του ομάδας και πλέον είναι μέλος των τεχνικών διευθυντών της Ομοσπονδίας, ο Κριστόφ Ντιγκαρί έγινε σχολιαστής αγώνων σε τηλεοπτικά δίχτυα της πατρίδας του και ο Πατρίκ Βιεϊρά ακολούθησε καριέρα προπονητή και τον περασμένο μήνα ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Νις.

Τέλος, αναφορικά με τον (76χρονο σήμερα) Ομοσπονδιακό προπονητή, Εμέ Ζακέ; Έπειτα από την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1998 αποχώρησε από το πόστο του και ανέλαβε τη θέση του τεχνικού διευθυντή της ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της χώρας στην οποία παρέμεινε ως το Δεκέμβρη του 2006.