Ο ρατσισμός δεν έχει θέση στο ποδόσφαιρο

Κυκλοφορούν εδώ και ώρες ελεύθεροι στο διαδίκτυο και αραδιάζουν ένα σωρό βλακείες για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από τη Γαλλία.

Την αρχή έκανε με ένα ηλίθιο ποστ στο twitter ο πρώην προπονητής της εθνικής Κροατίας, Ιγκόρ Στίματς:

«Αναρωτιέμαι αν ξέρει κανείς με ποιους παίζουμε σήμερα», έγραψε ο Στίματς και γρήγορα τα φασιστοειδή του πλανήτη ξεσάλωσαν και άρχισαν τα retweet.

Η Γαλλία είναι η χώρα με τις περισσότερες αποικίες στην Αφρική. Είναι λοιπόν φυσιολογικό να καταφθάνουν εκεί αφρικανοί μετανάστες όλα αυτά τα χρόνια. Το μη φυσιολογικό είναι να τους θεωρούμε σκλάβους, επειδή κάποιοι γονείς αναζήτησαν μια καλύτερη τύχη για τα παιδιά τους.

Το στοιχείο που βγάζει ψεύτες τους ρατσιστές που δίνουν ρεσιτάλ βλακείας τις τελευταίες ώρες, είναι ότι υποστηρίζουν πως πολλοί Γάλλοι διεθνείς δεν έχουν γεννηθεί καν στη χώρα την οποία εκπροσώπησαν. Τα πραγματικά στοιχεία αναφέρουν ότι αυτοί είναι μόλις τρεις: Ο Στιβ Ματαντά που πήγε στη Γαλλία σε ηλικία δύο ετών, ο Σαμουέλ Ουμτιτί που γνώρισε τη χώρα επίσης στα δύο του χρόνια και ο Λεμάρ ο οποίος στα 15 του μπήκε στις ακαδημίες της Καέν, προερχόμενος από τη Γουαδελούπη.

Οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές που επέλεξε ο Ντεσάν να πάρει στη Ρωσία και έπειτα οι ίδιοι τον δικαίωσαν κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο, είναι γεννημένοι και μεγαλωμένοι στη Γαλλία. Οι περισσότεροι από γονείς οικονομικούς μετανάστες που πάλεψαν για να χαρίσουν ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά τους.

Δεν είναι σκλάβοι. Είναι ποδοσφαιριστές παγκοσμίου φήμης, μερικοί από αυτούς μάλιστα ανήκουν στους πιο καλοπληρωμένους αθλητές του χώρου και πληρώνονται αδρά για να παίζουν ποδόσφαιρο και με την απήχηση που τους δίνει αυτό, να κερδίζουν πολλά χρήματα από διαφημίσεις.

Δεν είναι σκλάβοι. Είναι άνθρωποι. Κάποιοι από αυτούς έχουν περάσει πολύ περισσότερες δυσκολίες απ' όσο μπορούμε να φανταστούμε. Μεγάλωσαν μέσα στα γκέτο της Γαλλίας, ένιωσαν στο πετσί τους τον ρατσισμό, απογοητεύτηκαν, πικράθηκαν, όμως βρήκαν τη δύναμη και έγιναν αυτοί που είναι.

Δεν είναι σκλάβοι. Είναι αθλητές. Όσο κι αν κάποιοι δεν μπορούν να το χωνέψουν, είναι μια ομάδα από πιτσιρικάδες που ανοίγουν τα φτερά τους. Το τι χρώμα έχουν αυτά, δεν θα πρέπει να ενδιαφέρει κανέναν.

Όσοι έχουν υγεία στη σκέψη τους ενδιαφέρονται να μάθουν μόνο πόσο μπροστά μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να πάνε το ίδιο το άθλημα. Οι άλλοι, που ασχολούνται με το χρώμα τους, είναι καιρός να σταματήσουν να... μαυρίζουν τις ψυχές αυτών των ανθρώπων που πάλεψαν με όλη τους τη δύναμη προκειμένου να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα!

Γαλλία, τα σέβη μου.