Δεν μάγεψε, αλλά δεν έκλεψε και τίποτα

Αυτό το Μουντιάλ ήταν διαφορετικό από όλα τα άλλα. Δεν παρατηρήσαμε εκπλήξεις μόνο στο ξεκίνημα, στην πρεμιέρα που πάντα κρύβει κινδύνους για όποιο ισχυρό συγκρότημα δεν έχει βρει ρυθμό.

Είδαμε και στη δεύτερη αγωνιστική και στην τρίτη. Πολλές και μεγάλες. Ολόκληρη Γερμανία αποκλείστηκε από τη φάση των ομίλων κιόλας, πίσω από τη Σουηδία και το Μεξικό, γνωρίζοντας ήττα από τη Νότια Κορέα. Η Ισπανία απογοήτευσε στη φάση των «16» προς τέρψιν της Ρωσίας που ενίσχυσε το πρεστίζ της από το πουθενά. Η πορεία της Βραζιλίας έλαβε τέλος στα προημιτελικά, καθώς οι «αστέρες» της έπεσαν πάνω στον Κουρτουά. Η Αργεντινή πέρασε από τους ομίλους με την ψυχή στα δόντια, δίνοντας δραματικό… ντέρμπι με τη Νιγηρία.

Επιπλέον, όλα τα σκαμπανεβάσματα των ισχυρών (πλην Γαλλίας) δημιούργησαν… ασφυξία στο πρώτο μονοπάτι των διασταυρώσεων προς τον τελικό (Ουρουγουάη, Πορτογαλία, Γαλλία, Αργεντινή, Βραζιλία, Μεξικό, Βέλγιο, Ιαπωνία) και στο δεύτερο προέκυψε το πεδίο της μεγάλης ευκαιρίας για τις Ισπανία, Ρωσία, Σουηδία, Ελβετία, Αγγλία, Κολομβία, Κροατία και Δανία. Όταν όλοι οι ονομαστοί μονομάχοι δεν φροντίζουν για να έχουν στην πορεία, τότε οι υπόλοιποι αρχίζουν και ονειρεύονται αυτό που δεν περνούσε καν σαν σκέψη από τους νους τους πριν ξεκινήσει η διοργάνωση.

Η Γαλλία απέδειξε ότι είναι η τακτικά αρτιότερη και πιο αποτελεσματική ομάδα του φετινού τουρνουά. Απέκλεισε την Ουρουγουάη και το Βέλγιο. Χωρίς να εντυπωσιάσει με το ποδόσφαιρο που απέδωσε, αλλά με την ωριμότητά της και την τακτική της.

Η Κροατία δεν έχει τις ίδιες δυνατότητες με τους «τρικολόρ». Συνάντησε μεγάλα προβλήματα με όλους τους αντιπάλους που θεωρητικά ήταν στα μέτρα της. Είδε κι έπαθε για να ξεπεράσει τη Δανία. Στα πέναλτι υπερίσχυσε. Το ίδιο έγινε και με τη Ρωσία. Επίσης στη «ρώσικη ρουλέτα» που θριάμβευσαν τα Βαλκάνια. Και στους δύο νοκ άουτ αγώνες έμεινε πίσω στο σκορ.

Αναγκάστηκε να ψάχνει ανατροπή και με τους Άγγλους. Και τη βρήκε. Σε νέα παράταση. Σε νέο παιχνίδι 120 λεπτών, το οποίο ήταν και το καλύτερό της στο Μουντιάλ μετά το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με την Αργεντινή (3-0) στους ομίλους. Ομάδα μιας 11άδας που ο προπονητής της δεν τολμάει να κάνει αλλαγή πριν συμπληρωθούν 90 λεπτά (αυτό έγινε και χθες. Όλες τις αλλαγές στην παράταση τις έκανε ο Ντάλιτς).

Συμπαγές σύνολο, με συγκεκριμένους ποιοτικότατους ποδοσφαιριστές (Μόντριτς, Ράκιτιτς, Μάντζουκιτς) και έναν Πέρισιτς που έλαμψε στον ημιτελικό και αναστάτωσε επανειλημμένως την περιοχή του Πίκφορντ. Ομάδα με ομοιογένεια, ψυχραιμία, πάθος, αποφασιστικότητα, δυναμισμό και πίστη μέχρι τέλους.

Δεν έκανε επίδειξη ισχύος σε κανέναν. Δεν απέδωσε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας σε ούτε ένα ολόκληρο 90λεπτο, αλλά ούτε και ταμπουρώθηκε στα καρέ του Σούμπασιτς. Δεν έπαιξε σκληρά υπέρ του δέοντος ή βρώμικα. Ήταν απλά τόσο αποτελεσματική όσο χρειαζόταν. Μια ομάδα συγκεκριμένου επιπέδου ποιότητας με όλα τα παραπάνω στοιχεία ήταν.

Αυτό που μπορούσε, το κατέθετε στο 100%. Τον εαυτό της παρουσίαζε και καλούσε τους πάντες να τη νικήσουν. Αν μπορούν φυσικά… Είχε και την τύχη με το μέρος και κατάφερε να αρπάξει αυτό που δεν μπόρεσαν οι άλλοι: Τη μεγάλη ευκαιρία.