Το ποδόσφαιρο έρχεται στο σπίτι του

Το 1966 η Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (FIFA) είχε αποφασίσει ότι το Μουντιάλ έπρεπε να φιλοξενηθεί από τη χώρα που είχε γεννήσει το ποδόσφαιρο.

Αφορμή για αυτή την απόφαση ήταν το γεγονός ότι συμπληρώνονταν 100 χρόνια από τη δημιουργία της σύγχρονης μορφής του ποδοσφαίρου.

Τελικά, οι Άγγλοι το είχαν κατακτήσει κερδίζοντας τη Δυτική Γερμανία στον τελικό, όμως έκτοτε όλες οι αναφορές για αυτό το Μουντιάλ συνοδεύονται από την υποσημείωση ότι οι διοργανωτές είχαν μια απίστευτη διαιτητική εύνοια.

Από τότε έχουν περάσει 56 ολόκληρα χρόνια. Οι Άγγλοι έχουν αποκλειστεί από τα μετέπειτα Παγκόσμια Κύπελλα με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, ενώ μέχρι φέτος κουβαλούσαν και την κατάρα των πέναλτι, αφού μετρούσαν τρεις αποκλεισμούς στη ψυχοφθόρα αυτή διαδικασία.

Οι ποδοσφαιριστές του Σάουθγκεϊτ στα γήπεδα της Ρωσίας δεν έχουν καμία σχέση με την Αγγλία που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε τέτοιες διοργανώσεις. Είναι αρκετά ώριμοι, έχουν συγκεκριμένο πλάνο στο παιχνίδι τους και ξέρουν ο καθένας ατομικά και όλοι μαζί τι πρέπει να κάνουν μέσα στο γήπεδο.

Η ομάδα στηρίζεται επιτέλους στη δύναμη και την αντοχή, στοιχεία που διακρίνουν το Αγγλικό ποδόσφαιρο, ενώ ακόμα και όταν οι παίκτες σεντράρουν, δείχνουν να το κάνουν γλυκά και όχι άναρχα όπως μας είχαν συνηθίσει μέχρι φέτος.

Το γράφω και δεν το πιστεύω ακόμα. Η Αγγλία είναι στον ημιτελικό. Η ομάδα που προσέφερε στην ανθρωπότητα ποδοσφαιριστές όπως ο Λίνεκερ, ο Μπαρνς, ο Γκασκόιν, ο Σίρερ, ο Λάμπαρντ, ο Τζέραρντ θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα από τα δύο εισιτήρια του τελικού.

Πολλοί την χλεύασαν, άλλοι την απαξίωσαν, οι περισσότεροι δεν την πίστεψαν ποτέ. Κι όμως η Αγγλία είναι στους «4» και οι φίλοι της συνεχίζουν να ονειρεύονται και να τραγουδάνε:

No more years of hurt
No more need for dreaming
Talk about football coming home

(Όχι άλλες χρονιές πόνου
Δεν χρειάζεται πια να κάνουμε όνειρα
Μιλάμε ότι το ποδόσφαιρο έρχεται σπίτι)