Ήταν απλά ένα ματς για την χωρισμένη στα δύο Βραζιλία της κρίσης

Μια πολιτικά διχασμένη χώρα κάνει διάλειμμα από τα προβλήματά της. Ελπίζει ότι θα χαμογελάσει παρακολουθώντας τον Κουτίνιο, τον Νεϊμάρ και τους υπόλοιπους διεθνείς απέναντι στο Βέλγιο. Στο έδαφος έχουν τοποθετηθεί πυροκροτητές για τα βεγγαλικά των πανηγυρισμών μετά το ματς. Ο αγώνας λήγει. Η Βραζιλία αποκλείεται από τη συνέχεια της διοργάνωσης και οι Βραζιλιάνοι πολίτες επιστρέφουν στη μιζέρια τους.

Κι όμως, οι παρατηρητές εντοπίζουν τεράστιες διαφορές συγκριτικά με ότι έχει συμβεί σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν. Δεν ξεσπούν επεισόδια λόγω διαφωνιών για τους φταίχτες του αποκλεισμού. Κάποιοι κλαίνε αλλά πολύ λιγότεροι συγκριτικά με όσους έκαναν το ίδιο πριν από τέσσερα χρόνια.

Από νωρίς το πλήθος είχε συγκεντρωθεί στις γιγαντοοθόνες στο κέντρο του Ρίο. Το σφύριγμα της λήξης ακολούθησε μια... βροντερή σιωπή.

Οι Βραζιλιάνοι είναι δεδομένο ότι θέλουν πάντα να κατακτήσουν το Μουντιάλ. Αλλά η σημερινή Βραζιλία, πολιτικά διχασμένη, ταλαιπωρημένη από την οικονομική κρίση, με τον πιο δημοφιλή ηγέτη της στις τελευταίες δεκαετίες (Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα) στη φυλακή και με τους ακραίους βουλευτές να κερδίζουν συνεχώς έδαφος, φαίνεται πως βάζει για πρώτη φορά στην ιστορία της σε δεύτερη μοίρα το ποδόσφαιρο.

Η Βραζιλία ήταν λυπημένη χθες για την ήττα από το Βέλγιο. Όμως δεν θρηνούσε όπως έκανε στο πρόσφατο παρελθόν. «Η Βραζιλία έμεινε εκτός με δική της ευθύνη κι αυτό αποτελεί για τους Βραζιλιάνους κάτι φυσιολογικό. Απλά, είναι μέρος της τρέχουσας εθνικής κρίσης», ανέφερε ο καθηγητής διεθνών σχέσεων του Πανεπιστημίου του Ρίο ντε Τζανέιρο, Μαουρίσιο Σάντορο.

Τα πρόσφατα σκάνδαλα, και οι οικονομικοπολιτικές εξελίξεις μειώνουν τον ελεύθερο χώρο στο μυαλό των Βραζιλιάνων για το ποδόσφαιρο. Βέβαια η Εθνική ομάδα παραμένει πάντα μια ισχυρή υπόθεση γι' αυτούς όμως πλέον οι σκέψεις τους αφορούν τα οικονομικά προβλήματα, τα σκάνδαλα, τον ιό Ζίκα, την αύξηση της εγκληματικότητας, τον φυλακισμένο ηγέτη της κεντροαριστεράς, τη σκοτεινή ανατροπή της Ντίλμα Ρούσεφ και την ολοένα και αυξανόμενη παρουσία του στρατού στους δρόμους του Ρίο.

Για κάποιους Βραζιλιάνους, ποδοσφαιρικές συγκεντρώσεις όπως η χθεσινής αποτελούν και ένας είδος διαδήλωσης. Το πλήθος που συγκεντρώθηκε στη γιγαντοοθόνη που είχε στηθεί στην οδό Benjamin Constant ήταν κατά 50% μικρότερο από αυτό που βρέθηκε στο ίδιο σημείο πριν από τέσσερα χρόνια. Η πολιτική διαίρεσή του ήταν εμφανέστατη σύμφωνα με τους μελετητές της κατάστασης που επικρατεί στη Βραζιλία. Κάποιοι φορούσαν την κλασική κίτρινη της Βραζιλίας. Κάποιοι άλλοι την μπλε. Η επιλογή δεν είναι τυχαία. Τα κίτρινα μπλουζάκια επελέγησαν πρόσφατα από τους δεξιούς διαδηλωτές που ζητούσαν την αποχώρηση της Ρούσεφ αλλά και αυτούς που ζητούσαν στρατιωτική επέμβαση κατά τη διάρκεια της γενικής απεργίας του Μαΐου. Έτσι, όσοι ήταν αντίθετοι σε αυτούς επέλεξαν χθες μπλε μπουζάκια ενώ οι ακροαριστεροί εμφανίστηκαν με κόκκινα και τη σημαία της Βραζιλίας στο λαιμό τους.

Μετά το ματς, οι Βραζιλιάνοι αποχώρησαν ήσυχα, χωρίς σκηνές απελπισίας όπως αυτές που είχαν καταγραφεί το 1982 όταν η ομάδα είχε αποκλειστεί από την Ιταλία. Η 32χρονη Τζούλια Μάγιερ στεκόταν στην άκρη του δρόμου και έβλεπε τα μηνύματα στο κινητό της, δίνοντας την εξήγηση για όλα: «Τώρα η Βραζιλία μπορεί να ανησυχεί για άλλα πράγματα πολύ πιο σοβαρά, όπως η υγεία, η εκπαίδευση και τόσα άλλα. Ο αγώνας συνεχίζεται».