H Ιταλία που λείπει, ο Σάντος και ο Μέσι

Το 2014 μπήκαμε πίσω από τον Φερνάντο Σάντος και απολαύσαμε την Εθνική ομάδα έως και τον αποκλεισμό της από τα προημιτελικά στα πέναλτι από την Κόστα Ρίκα. Φέτος Ελλάδα δεν υπάρχει στα γήπεδα της Ρωσίας, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε η ομάδα που παραδοσιακά υποστήριζα στα προηγούμενα Μουντιάλ.

Η Ιταλία κατάφερε να μην προκριθεί, πληρώνοντας προφανώς δικά της λάθη. Κι όμως η Ιταλία λείπει. Η απουσία της - δίκαιη μεν - είναι πλήγμα για το Μουντιάλ το ίδιο. Δεν γίνεται Μουντιάλ χωρίς Ιταλία, στο μυαλό το δικό μου και πολλών άλλων, διότι οι “ατζούρι” φέρνουν πάντα μια δική τους φιλοσοφία, εντός κι εκτός γηπέδου. Από τον εκάστοτε προπονητή και τις επιλογές του, από τα αιώνια διλήμματα που μεταφέρονται στη επικαιρότητα και σε όλον τον ιταλικό κόσμο (Μπάτζιο ή Ντελ Πιέρο, Ντελ Πιέρο ή Τότι), από τα… μισό μηδέν με τα οποία κάνουν πορεία και φτάνουν μακριά στις διοργανώσεις…

Οι Ιταλοί λείπουν και αυτοί που από το 2016 έχουν στείλει μήνυμα ότι προσπαθούν να καλύψουν το κενό τους είναι οι Πορτογάλοι του Σάντος. Πρώτα δεν θα χάσουν και μετά θα προσπαθήσουν να κερδίσουν. Κι ας ακούει κριτική ο Σάντος για την φιλοσοφία του. Η Πορτογαλία είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης σε αυτό το Μουντιάλ, ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι “σεληνιασμένος” και όσο δεν παρεκκλίνουν αυτής της λογικής, έχουν τύχη να πάνε μακριά.

Από τη στιγμή που δεν υπάρχει Ιταλία, η επιθυμία μου είναι να καταλήξει το τρόπαιο στα χέρια του Λιονέλ Μέσι. Αφού δεν είναι εκεί ο Τζίτζι Μπουφόν να το σηκώσει, οφείλει η ιστορία στον Αργεντινό σταρ την ποδοσφαιρική ολοκλήρωσή του, που θα έρθει με την κατάκτηση ενός Μουντιάλ. Οφείλει; Λάθος λέξη. Κανείς δεν οφείλει σε κανέναν τίποτα. Ο Μέσι, ωστόσο, θα πρέπει να βγει μπροστά και να οδηγήσει την ομάδα του στην κορυφή, όχι όμως μόνος του, αλλά με τη συμβολή των υπόλοιπων σταρ αυτής της ομάδας. Και υπάρχουν τέτοιοι πολλοί στο ρόστερ της Αργεντινής.