Xάνοντας το Μουντιάλ λόγω γελοίων τραυματισμών

Τέσσερων χρόνων κόποι κι αγωνίες στα σκουπίδια. Το έπαθλο που κέρδισες, αγωνιζόμενος, να μην μπορείς να το απολαύσεις, συμμετέχοντας, αλλά να το παρακολουθείς, ως ένας ακόμη τηλεθεατής. Κι όλα αυτά λόγω της «κακιάς ώρας». Για να επιβεβαιωθεί η λαϊκή ρήση πως «όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή»....

Η ιστορία του Καμίλ Γκλικ -που χάνει το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας γιατί προσπάθησε να κάνει κάτι που δεν είναι στο ρεπερτόριο ενός αμυντικού (σ. ανάποδο ψαλίδι) τραυματίζοντας τον ώμο του- διεκδικεί, επάξια, Όσκαρ....ανοησίας, αλλά ο αμυντικός της Μονακό δεν είναι ο πρώτος που χάνει Μουντιάλ, λόγω...γελοίου τραυματισμού, ούτε ο προπονητής του, Άνταμ Ναβάλκα, ο μόνος που βρέθηκε σε παρόμοια θέση, αναπροσαρμόζοντας τα πλάνα του ενόψει των αγωνιστικών υποχρεώσεων των Ανατολικοευρωπαίων στον 8^ο όμιλο της διοργάνωσης κόντρα σε Σενεγαλέζους, Κολομβιανούς κι Ιάπωνες.

Το τυπικό σκέλος της απόφασης για την συμμετοχή του Γκλικ, όπως είπε ο πρόεδρος της Πολωνικης Π.Ο. (και μεγάλος αστέρας του παρελθόντος), Ζμπίγκνιου Μπόνιεκ, είναι προγραμματισμένο να ληφθεί σήμερα, αλλά οι οιωνοί δεν είναι καλοί για τον 30χρονο, λαμβανομένης υπόψη της ρήσης του γιατρού της ομάδας, Γιάτσεκ Γιαροζέφσκι, πως η κατάσταση του είναι «άσχημη» και τη διάγνωση του ότι χρειάζεται 6 εβδομάδων ανάρρωση.
Όμως αν ο Γκλικ έχει μετανιώσει (και θα μετανιώνει, καθημερινά, για πολύ καιρό) οικτρά, που εζήλωσε τη δόξα των...Μπέϊλ και Κριστιάνο Ρονάλντο, θα έπρεπε να παραδειγματιστεί από άλλους, πριν απ’ αυτόν, που έπεσαν θύματα κωμικοτραγικών τραυματισμών.

Κωμικών για εμάς που τους διαβάζαμε (αδυνατώντας να τους πιστέψουμε...) και τραγικών για όσους έχασαν μια ευκαιρία ζωής ή, στην καλύτερη, έπρεπε να περιμένουν 4 χρόνια για να βιώσουν το ποδοσφαιρικό όνειρο, για λόγους που εύκολα μπορούσαν να «ντριμπλάρουν»!

Ο...τερματοφύλακας Έμερσον και το άφτερ σέϊβ του Κανιθάρες!

Ο «Γκλικ» του 2002 λεγόταν...Έμερσον! Ο κεντρικός μέσος της Ρόμα ήταν «ακούνητος» από το κέντρο της μετέπειτα πρωταθλήτριας Κόσμου, στα γήπεδα της Ιαπωνίας και Ν. Κορέας, Βραζιλίας –μάλιστα προοριζόταν γι αρχηγός της– αλλά η ομάδα του Φελιπάο Σκολάρι το πήρε δίχως εκείνον.

Κι αυτό γιατί ο επονομαζόμενος «πούμα» θέλησε, σε μια προπόνηση, να δείξει τις ικανότητες του ως...τερματοφύλακας! Αποτέλεσμα να χτυπήσει, επίσης, στον ώμο. Έτσι, την θέση του, στα χαφ, πήρε ο Ρικαρντίνιο και το περιβραχιόνιο ο Καφού (που σήκωσε πρώτος το τρόπαιο). Γεγονότα που δεν ξεχνά ο Βραζιλιάνος, αφού στο παλμαρέ του δεν περιέχεται το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ούτε όμως κι οι προπονητές της «σελεσάο» που, με την περίπτωση του για «οδηγό», απαγορεύουν, παρόμοια παιχνίδια ρόλων, στις προπονήσεις...

Στο ίδιο Μουντιάλ, είχε καταγραφεί και μια άλλη ιλαροτραγική απουσία.

Του Σαντιάγκο Κανιθάρες. Πρωταθλητής με την Βαλένθια προαλειφόταν για βασικός της Ισπανίας στην Άπω Ανατολή, αλλά λογάριαζε χωρίς το...άφτερ σέϊβ!

Αφού είχε ξυριστεί ο 32χρονος, τότε, γκολκίπερ, του γλίστρυσε το μπουκάλι και σαν καλός τερματοφύλακας προσπάθησε, αντανακλαστικά, ν’ αποτρέψει την πτώση του με το πόδι. Το μπουκαλάκι ήταν γυάλινο και σπάζοντας του διέλυσε τον τένοντα του ποδιού.

Αποτέλεσμα; Είδε, από την Βαλένθια, τον Κασίγιας να παίζει στην θέση του. Τουλάχιστον, όπως κι ο Έμερσον, είχε εμπειρία από άλλο Μουντιάλ. Ο Ίβηρας είχε παίξει μια φορά στα αμερικάνικα γήπεδα (1994) κι άλλη μια στην Γερμανία (2006). Την τελευταία του διεθνή...

Το «χτύπημα κάτω από την μέση» στον Αναστάζι!

Στην ίδια μοίρα με τους προαναφερθέντες βάλτε και τον, Ιταλό, Πιέτρο Αναστάζι, που έχασε την ευκαιρία ν’ αγωνιστεί στο Μουντιάλ του 1970 εξαιτίας ενός κακόγουστου αστείου (συνηθισμένο σ’ αποδυτήρια ανδρικής ομάδας) με το οποίο, τελικά, ουδείς γέλασε!

Ο 22χρόνος, τότε, επιθετικός της Γιουβέντους...χαριεντιζόταν, με τον μασέρ της «Σκουάντρα Ατσούρα», όταν δέχθηκε χτύπημα «κάτω από τη ζώνη»!
Που του δημιούργησε πρόβλημα στους όρχεις, οδηγώντας τον στο χειρουργείο! Αντ’ αυτού στην Εθνική κλήθηκαν οι επιθετικοί Μπονισένια (σκόρερ του τελικού του Μουντιάλ κόντρα στην Βραζιλία) και Πράτι, αλλά την «πλήρωσε» κι ο μέσος Λοντέτι που κόπηκε, ως «παράπλευρη απώλεια», από τον εκλέκτορα Βαλκαρέτζι την παραμονή της αναχώρησης για το Μεξικό!

Κι αν ο Αναστάζι αγωνίστηκε 4 χρόνια αργότερα, στο Γερμανικό Παγκόσμο Κύπελλο, το πραγματικό «θύμα» εκείνου του «αστείου» ήταν ο Λοντέτι, που δεν κατάφερε ποτέ να συμμετάσχει σε Μουντιάλ...

Μακάρι ο Γκλικ να μην έχει τη δική του μοίρα...