Όταν ο πρόεδρος απένειμε το Κύπελλο στον εαυτό του… 

Ότι έχουμε να κάνουμε με την πιο ανίκανη ομοσπονδία στη χώρα (βλέπε ΕΠΟ) και μία από τις χειρότερες παγκοσμίως, το γνωρίζουμε δεκαετίες τώρα. Όμως ο προχθεσινός τελικός έγραψε ιστορία.

Όταν ο πρόεδρος απένειμε το Κύπελλο στον εαυτό του… 

Για τους λάθος λόγους, με όσα αίσχη -κρυφά και φανερά- έγιναν στο ΟΑΚΑ. Οργανωτικά κρίνοντας, η ΕΠΟ των «εξυγιαντών» απέτυχε οικτρά, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά ότι δεν είναι ικανή όχι να οργανώσει επίσημο ματς αλλά ούτε και αγώνα για φιλανθρωπικό σκοπό…

«Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους ποπούς» λέει ειρωνικά ο λαός και ειδικά στην ομοσπονδία του προέδρου της ΕΠΣΑ ταιριάζει απόλυτα. Τα ντρόουν, οι ορχήστρες, η Ζοζεφίν, οι παράτες, τα κούφια λόγια περί δήθεν γιορτής με «το ποδόσφαιρο που αγαπάμε» είναι για άλλες ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες, όχι για την ΕΠΟ. Αρκεί να αναφέρουμε επιγραμματικά: παρείχε η ομοσπονδία θέσεις στο πάρκινγκ Β του ΟΑΚΑ για τα ΜΜΕ, μόνο που το συγκεκριμένο πάρκινγκ ήταν κλειστό! Συνάδελφοι με αυτοκίνητα ή μηχανές απηύδησαν και μπήκαν τελικά από την είσοδο των επισήμων από εκεί που μπαίνουν τα πούλμαν των ομάδων, χωρίς κανείς να τους ελέγξει, μόνο με την επίδειξη της διαπίστευσης, αν και στην είσοδο ήταν καμιά 20αριά αστυνομικοί. Στην είσοδο της θύρας καμία ταυτοποίηση, όποιος ήθελε έμπαινε δείχνοντας τη διαπίστευσή του, την οποία, αν ήθελε, την έκανε πάσα στον επόμενο και πάει λέγοντας. Στα δημοσιογραφικά θεωρεία για να συνδεθείς στο ίντερνετ ήθελες από 45 μέχρι 60 λεπτά!

Όσο για τα πολυδιαφημισμένα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, ούτε λόγος. Τα… απόλαυσε όλος ο κόσμος από την τηλεόραση. Όμως εδώ δεν είναι για λύπηση μόνο η αστυνομία που απλά ήταν παρούσα ή η ομοσπονδία. Για λύπηση είναι εκείνοι οι συνάδελφοι που χαλούσαν τον κόσμο για «τα πρωτόγνωρα μέτρα ασφαλείας». Λες και κάθε χρόνο δεν λένε τα ίδια και τα ίδια, με το ίδιο ανύπαρκτο αποτέλεσμα. Και αφού πλασάρουν αμάσητα όσα τους δίνουν από την ΕΠΟ ή την αστυνομία, μετά πέφτουν από τα σύννεφα και αναζητούν ενόχους. Δημοσιογραφία για γέλια…

Δεν θα αναφερθώ στα αίσχη κατά τη διάρκεια του αγώνα. Δεν έχει και νόημα. Θα πάω κατευθείαν στο ότι χρειάστηκε η παρέμβαση Κλάτενμπεργκ για να πείσει τον Ισπανό ρέφερι να τελειώσει τον τελικό. Θα σταθώ στο ανελέητο ξύλο που έπεσε στον χώρο των αποδυτηρίων, όπου αρκετοί σοβαροφανείς παράγοντες κυκλοφορούσαν συνοδεία με 4-5 εύσωμους κυρίους και πουλούσαν μαγκιά και φυσικά στο χάος που επικράτησε εκεί. Ποια ΕΠΟ;

Ας δουν ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Παναγιώτης Δημητρίου, και οι σύμβουλοί του το πιο γελοίο σκηνικό που έχει συμβεί ποτέ στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, όπου κρατούσε το Κύπελλο και δεν το έδινε στους παίκτες του Παναθηναϊκού δήθεν για… χαριτωμενιά και τελικά το σήκωσε πρώτος αυτός και μετά το έδωσε στον Κουρμπέλη! Ας το δει, να μην ξέρει αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει με τη φαρσοκωμωδία. Ούτε σε τελικό παιδικού της ΕΠΣΑ…