Η παράπλευρη απώλεια της ήττας στην Λιβαδειά

Το δημοσιογραφικό κλισέ για το Κύπελλο είναι ότι πρόκειται για τον θεσμό των εκπλήξεων. Δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Από τη μία ορισμένοι ποδοσφαιριστές των «μεγάλων» αντιμετωπίζουν τα ματς με ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών ως αγγαρεία, άλλοι δεν σέβονται τους ασθενέστερους αντιπάλους και το μυαλό τους βρίσκεται στο πότε θα επιστρέψουν σπίτια τους, άλλοι δεν βάζουν τα πόδια τους στη φωτιά φοβούμενοι έναν τραυματισμό.

Στην Λιβαδειά υπήρχαν παίκτες του Ολυμπιακού που ήταν στην κυριολεξία… αλλού γι’ αλλού. Όταν δέχεσαι γκολ με απευθείας κόρνερ ουσιαστικά, εκεί παύει οποιαδήποτε συζήτηση. Και εννοείται ότι δεν φταίει μόνο ο Κρίστινσον, αλλά και οι τοποθετήσεις στην άμυνα.

Οι Πειραιώτες λοιπόν ηττήθηκαν από τον Λεβαδειακό με 3-2. Έναν Λεβαδειακό που είχε μεταξύ άλλων και δοκάρι! Δεν το λες και τιμητικό με όλο τον σεβασμό στην ομάδα της Βοιωτίας.

Έναν Λεβαδειακό που πριν από μερικές μέρες είχε φέρει 1-1 με τα Χανιά στο ίδιο γήπεδο και έχει άλλη μία ισοπαλία με το ίδιο σκορ με τον Διαγόρα στην Ρόδο στο πρωτάθλημα της Super League 2 σε σύνολο 5 αγωνιστικών. Επίσης, βρίσκεται στην 3^η θέση και έναν βαθμό πίσω από την πρωτοπόρο Καλλιθέα, η οποία – σημειωτέον – έχει ένα παιχνίδι λιγότερο.

Σας παρουσιάζουμε τα φετινά πεπραγμένα των Βοιωτών για να σας δείξουμε ότι όλοι όσοι φόρεσαν (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) την ερυθρόλευκη φανέλα στο Δημοτικό Στάδιο της Λιβαδειάς, θα πρέπει να κοιταχτούν στον καθρέφτη τους μόλις φτάσουν σπίτια τους.

Ναι μεν ο Λεβαδειακός εμφανίζεται από αρκετούς ως το φαβορί για να ανέβει στη Super League, αλλά δεν παύει να είναι μία ομάδα που δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Ολυμπιακό. Βέβαια, το δικαίωμα του «Δαυίδ» να νικήσει τον «Γολιάθ» είναι αδιαπραγμάτευτο και για αυτό τον λόγο αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στο συγκρότημα του Γιάννη Ταουσιάνη. Γιατί μπήκε από το 1^ο λεπτό για να παίξει ποδόσφαιρο και να διεκδικήσει τα όνειρά του. Και το κατάφερε σε υπερθετικό βαθμό.

Η ήττα από ομάδα Β’ Εθνικής είναι λογικό να ενοχλεί. Και κυρίως με τον τρόπο που ήρθε. Είναι αδιανόητο να βλέπεις τον Τικίνιο που δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν, να τρέχει σαν σκύλος μέχρι το 93’ και άλλους παίκτες δίχως πολλά λεπτά συμμετοχής (σ.σ. υποτίθεται τους δόθηκε η ευκαιρία να φωνάξουν «παρών»), να είναι… αλλού γι’ αλλού.

Αυτό που «ενοχλεί» περισσότερο δεν είναι η ήττα. Είναι το γεγονός ότι ο Μαρτίνς θα αναγκαστεί στον επαναληπτικό του Καραϊσκάκη στις 22 Δεκεμβρίου και έχοντας προηγηθεί ένα πολύ βαρύ πρόγραμμα για τον Ολυμπιακό, να βάλει αρκετά από τα βασικά του όπλα, έτσι ώστε να καθαρίσει την πρόκριση όσο το δυνατόν νωρίτερα.

Αντί να ξεκουράσει ορισμένα παιδιά που θα έχουν τραβήξει μεγάλο κουπί τον Δεκέμβριο, θα υποχρεωθεί να τα ρίξει από την αρχή στη ρεβάνς για να κάνει πιο εύκολη τη ζωή του. Και αν το δούμε και από την άλλη όψη του νομίσματος, ο Μαρτίνς δεν θα έχει την ευκαιρία να δει με μεγαλύτερη άνεση ορισμένα παιδιά που ενδεχομένως θα έδιναν χείρα βοηθείας τον Ιανουάριο, όταν αρκετοί ποδοσφαιριστές θα απουσιάζουν για το Κόπα Άφρικα.