Κριτική παικτών: Καμαρά – Γκιγιέρμε στην πρώτη γραμμή
Ο Ολυμπιακός έμεινε στο 1-1 με τη Γουλβς και ζωντανός στο κυνήγι της πρόκρισης έχοντας σε καλή βραδιά τους περισσότερους ποδοσφαιριστές του.
ΣΑ: Δεν έφερε φυσικά καμία ευθύνη στο γκολ. Κατά τ’ άλλα ήταν ο γνωστός Σα των ευρωπαϊκών αγώνων. Όσες φορές χρειάστηκε ήταν εκεί που έπρεπε, αν και δεν χρειάστηκε να κάνει τη μεγάλη επέμβαση. Μόνο μία φορά στο σουτ του Νέβες που ο Σα απομάκρυνε με το... κεφάλι!
ΕΛΑΜΠΝΤΕΛΑΟΥΙ: Έσπασε τα νεύρα του Ζότα αρκετές φορές, έπαιξε πολύ με το μυαλό του Πορτογάλου και έως έναν βαθμό τον επηρέασε. Η αποβολή του Σεμέδο τού κόστισε ως το να κάνει περισσότερες κατεβασιές προς το άλλο μισό του γηπέδου. Αρκετά καλός ο Νορβηγός.
ΣΕΜΕΔΟ: Ήταν ο μοιραίος παίκτης αφήνοντας την ομάδα του με δέκα παίκτες, όμως, και ο Ζότα αν περνούσε και έμπαινε στην περιοχή, τότε θα ήταν δύσκολα τα πράγματα για τον Σα. Έως εκείνο το σημείο είχε «εξαφανίσει» μαζί με τον Μπα τον Χιμένες.
ΜΠΑ: Συγκλονιστικός στο ματς ο Σενεγαλέζος, που ώρες-ώρες δείχνει την εικόνα ενός αμυντικού που δεν έπαιζε πέρσι στη Ligue 2 της Γαλλίας, αλλά σε πολύ υψηλό επίπεδο. Με μία λέξη; Σούπερ!
ΤΣΙΜΙΚΑΣ: Περιόρισε αρκετά τον Τραορέ στο πρώτο μισάωρο και ειδικά όταν είχε βοήθειες και από τον Μασούρα. Πήρε και πολλές πρωτοβουλίες για να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για γκολ, ωστόσο, αναγκάστηκε να πάρει κάποια μέτρα προς τα πίσω για να αντιμετωπίσει τον Τραορέ, που μετά την αποβολή του Σεμέδο πήρε αρκετές πρωτοβουλίες.
ΓΚΙΓΙΕΡΜΕ: Εξαιρετικός ο Βραζιλιάνος χαφ, ο οποίος πέρα από δημιουργός του γκολ του Ελ Αραμπί, ήταν και εκείνος που έδεσε... κόμπο τον Μουτίνιο και δεν τον άφηνε να κάνει τις γνωστές του κάθετες πάσες που είναι φαρμάκι. Ο Γκιγιέρμε και στο δημιουργικό κομμάτι στο διάστημα που ο Ολυμπιακός είχε κλείσει την Γουλβς στο δικό της μισό γήπεδο, ήταν από τους πρωταγωνιστές.
ΜΠΟΥΧΑΛΑΚΗΣ: Είχε την άτυχη στιγμή η μπάλα να χτυπήσει στο δικό του πόδι στο γκολ του Νέτο και να αλλάξει πορεία. Δεν έπιασε τα στάνταρ απόδοσης των άλλων δύο χαφ, αλλά σε γενικές γραμμές δεν ήταν κακή η παρουσία του.
ΚΑΜΑΡΑ: Απίστευτο ματς! Ματς για μεταγραφή! Ο Αφρικανός κάτι παθαίνει με τις αγγλικές ομάδες. Όπως με την Άρσεναλ, έτσι και με την Γουλβς ήταν το... κάτι άλλο. Έδενε, έκοβε, έραβε, μάρκαρε σαν σκύλος, «έσκασε» κια την ντρίμπλα του στον Ποντένσε, αφήνοντάς τον άφωνο. Γενικώς είχε μία ψυχραιμία που με τις ενέργειές του «έσπρωχνε» και τους συμπαίκτες του να... μασάνε σίδερα, ειδικά το διάστημα που ο Σεμέδο τούς άφησε με δέκα παίκτες. Κονταροχτυπιέται με τον Γκιγιέρμε για τον τίτλο του MVP, αν και περισσότερο κλίνουμε προς τον Καμαρά.
ΜΑΣΟΥΡΑΣ: Βγήκε στο 34’ αναγκαστικά και πέρασε ο Σισέ στη θέση του για να καλύψει το κενό του Σεμέδο. Ωστόσο, δημιουργήθηκε ένα κενό ως προς την ανασταλτική λειτουργία από τα πλάγια όταν κάθισε στον πάγκο. Έως και το 34’ ήταν αξιοπρόσεκτη η παρουσία του και προσπαθούσε πάντοτε να χωθεί στην περιοχή και να προκαλέσει προβλήματα στην αγγλική άμυνα.
ΒΑΛΜΠΟΥΕΝΑ: Μπορεί να μην έπιασε τα στάνταρ απόδοσης των παιχνιδιών που μας έχει συνηθίσει, όμως, όποτε έπαιρνε την μπάλα στα πόδια του, καταλάβαινε κανείς πόσο πολύ τον είχε «διαβάσει» ο Νούνο. Έπεφταν πάνω του δύο και τρεις παίκτες για να τον εξουδετερώσουν και αυτό είχε ως συνέπεια να ανοίγονται διάδρομοι για τους συμπαίκτες του.
ΕΛ ΑΡΑΜΠΙ: Έβαλε το γκολ, πάλεψε πολύ, προσπάθησε να γίνει και δημιουργός σε ορισμένες περιπτώσεις και η αλλαγή του στο 74’ είχε περισσότερο χαρακτήρα σκοπιμότητας. Άφησε τη θέση του στον Φορτούνη περισσότερο για να βάλει φρέσκα πόδια, να πιέσει λίγο περισσότερο μπροστά και κυρίως να πάνε λίγο πιο πίσω οι γραμμές όσο πλησίαζε το ματς προς το φινάλε του.
ΣΙΣΕ: Μπήκε στο 34’ αντί του Μασούρα και στάθηκε μια χαρά απέναντι στον Χιμένες, ο οποίος φάνηκε μόλις μία φορά σε μία ασίστ στον Νέβες. Κατά τ’ άλλα τόσο ο Σισέ, όσο και ο Μπα, τον περιόρισαν αρκετά.
ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ: Μπήκε στο 74’ αντί του Ελ Αραμπί, αλλά δεν του βγήκε κάποια φάση για να γίνει απειλητικός. Έδειξε πάντως στο χορτάρι σαν να μην είχε τα τρεξίματα που ήθελε και ο ίδιος. Το προσπάθησε όμως...
ΓΚΑΣΠΑΡ: Μπήκε στο 84’ αντί του Βαλμπουενά, ο Μαρτίνς τον έβαλε για να έχει στην ενδεκάδα του έναν ακόμα πιο ανασταλτικό παίκτη για να περιορίσει τον Ζότα που είχε αρχίσει να «ανεβαίνει» στο τελευταίο 20λεπτο.