Η Λεμεσός είναι μια άλλη ιστορία και αυτό είναι η… παγίδα

Ο Άρης ήταν πολύ καλύτερος της ΑΕΛ Λεμεσού χθες στο Κλεάνθης Βικελίδης, ήταν και άτυχος με τα δύο δοκάρια, ήταν και άστοχος όμως με τις χαμένες ευκαιρίες, αλλά θα μπει στην παγίδα των Κύπριων, αν πιστέψει ότι η ρεβάνς θα έχει την κατάληξη που θέλει, με βάση την εικόνα του πρώτου αγώνα.

Είναι λογικό να υπάρχει αισιοδοξία στο στρατόπεδο των κίτρινων για την πρόκριση και ακόμα πιο λογικό να υπάρχει πίστη στις δυνατότητες της ομάδας να την κατακτήσει.
Άλλο αυτό, όμως, και άλλο τι θα συμβεί στο χορτάρι. Το ματς στο Κλεάνθης Βικελίδης ανήκει στην ιστορία. Το ματς στην Λεμεσό είναι μια καινούρια ιστορία, τελείως διαφορετική.

Όλα αρχίζουν από το μηδέν και ο Άρης καλείται σε μια βδομάδα να βρει ένα γκολ (τουλάχιστον) απέναντι σε μια ομάδα που θα εξακολουθήσει να αμύνεται σωστά και θα εξακολουθήσει να ξέρει τις δυνατότητές της και τι μπορεί να κάνει στο γήπεδο.

Παγίδα αν...

Είναι παγίδα αν οι παίκτες του Άρη ή ο Σάββας Παντελίδης μείνουν στην τακτική των συνεχών πτώσεων για καθυστερήσεις που έκαναν οι παίκτες της ΑΕΛ. Δεν ήταν μόνο αυτό που παρουσίασαν. Στην ουσία επιβεβαίωσαν τον Παντελίδη που έλεγε πριν το ματς ότι πρόκειται για δυσκολοκατάβλητη ομάδα, που είναι συμπαγής, που έχει συνοχή.

Ο Άρης εξακολουθεί να είναι το φαβορί γιατί είναι καλύτερη ομάδα, πιο ποιοτική, αλλά αυτό δεν αρκεί για την πρόκριση, ειδικά αυτή τη χρονική περίοδο. Οι κίτρινοι ήταν πλήρως κυριαρχικοί στο πρώτο ημίχρονο χθες, αλλά έμειναν από δυνάμεις στην επανάληψη, κάτι απολύτως λογικό για την εποχή.

Αυτό που διαφοροποιεί τα πράγματα είναι πως και η ΑΕΛ πλέον ψάχνει ένα γκολ, αν θέλει την πρόκριση, κάτι που προφανώς και θα την κάνει πιο ευάλωτη αμυντικά. Τότε είναι που θα χρειαστεί ο Άρης εκτός από την ποιότητα και κάποια άλλα στοιχεία: Εξυπνάδα, σωστό “διάβασμα” του αγώνα, απουσία αδράνειας και φυσικά αποτελεσματικότητα στην τελική.