Οι «Δρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ» του Ολυμπιακού!

Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές. Άλλες φορές κακές, άλλες θεαματικές, άλλες όμορφες, άλλες άσχημες, άλλες κουραστικές, άλλες βαρετές… Με τον φετινό Ολυμπιακό πάντως ένα είναι το σίγουρο: Ότι δεν πρόκειται να πλήξεις ποτέ. Ίσως έχει να κάνει με αυτό το «κάτι πολύ καλό που χτίζεται», το οποίο έχουμε αναφέρει πολλάκις.

Ίσως έχει να κάνει με την φοβερή στήριξη του κόσμου στη δουλειά που κάνουν ο Μαρτίνς και οι ποδοσφαιριστές του καθημερινά στις εγκαταστάσεις του Ρέντη. Ίσως και με την υγεία που βγάζει η ομάδα συγκριτικά με το περσινό χάλι που είχε αφήσει τέτοια εποχή ο Χάσι και προσπαθούσε να βγάλει μία άκρη ο Λεμονής.

Το ποδόσφαιρο λοιπόν συνολικά είναι στιγμές. Όπως αυτές οι «στιγμές» είναι τόσο καθοριστικές για να ανεβάσουν ορισμένους ποδοσφαιριστές στα ουράνια και άλλες φορές να τους ρίξουν στα Τάρταρα…

Ο Ολυμπιακός είχε χθες στο Μιλάνο δύο «Δρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ»! Ο ένας ήταν ο Παπέ Σισέ. Ο δεύτερος ήταν ο Ποντένσε. Και οι δύο είναι παίκτες ψυχολογίας και αυτό κάνει… μπαμ από χιλιόμετρα.

Ειδικά με τον Σισέ το έχουμε ζήσει πολλάκις. Πρόκειται για ένα παιδί που ενθουσιάζεται και απογοητεύεται πολύ εύκολα. Δεν υπάρχει μία μέση κατάσταση με τον Αφρικανό.

ΔΥΣΚΟΛΑ ΣΗΚΩΝΕΙ ΚΕΦΑΛΙ ΟΤΑΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΤΑΙ

Στο φιλικό του καλοκαιριού με την Γκενκ κι ενώ ο Μαρτίνς τον προόριζε για βασικό έστω στα πρώτα προκριματικά του Γιουρόπα Λιγκ, έκανε τη μία σαχλαμάρα πίσω από την άλλη και ανάγκασε τον Πορτογάλο να τον δει με διαφορετικό μάτι. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι τον πήρε από κάτω όλο αυτό που συνέβη σε εκείνο το 0-4 από τους Βέλγους και δύσκολα σήκωσε κεφάλι.

Επέστρεψε στο Κύπελλο με τον Λεβαδειακό και ήταν εξαιρετικός. Άρχισε να παίρνει τα πάνω του και έφτασε στο σημείο να παίξει – έστω και από καραμπόλα λόγω ροτέισον – βασικός στο Μιλάνο. Για 70 λεπτά (εξαιρουμένου του λάθους του στο πρώτο λεπτό) ήταν εξαιρετικός. Μέχρι που ήρθε η στιγμή του γκολ του Κουτρόνε στο 70’. Κάπου εκεί άρχισε πάλι να χάνει το μυαλό του, να δείχνει επηρεασμένος από το 1-1, αισθανόμενος προφανώς ότι έφερε ευθύνη πρώτον που δεν έβγαλε οφσάιντ τον νεαρό Ιταλό στράικερ και δεύτερον επειδή πήδηξε σε λάθος χρόνο.

Η συνέχεια γνωστή: Ήταν «μέσα» και στα άλλα δύο γκολ των «ροσονέρι». Δεν λέμε ότι φταίει εκείνος για το «μπλακ άουτ» του Ολυμπιακού. Θα ήταν άδικο να δείξουμε με το δάχτυλο έναν ποδοσφαιριστή που πράγματι κατέθεσε την ψυχή του απέναντι στους πολυδιαφημισμένους αστέρες της Μίλαν. Άλλωστε, αν δεν σκοράρει ο Ιγκουαϊν που κοστίζει 55 εκ. ευρώ και ο Κουτρόνε που η αξία του εκτιμάται στα 23 εκ. ευρώ, ποιος θα σκόραρε; Η δουλειά τους είναι αυτή άλλωστε, να εκμεταλλεύονται το παραμικρό λάθος.

Απλώς, το κακό με τον Σισέ είναι ότι επηρεάζεται εύκολα και είναι αυτό που σας περιγράφαμε παραπάνω. Χάνει το μυαλό του όταν νιώθει ότι ευθύνεται για κάτι, όπως ένιωσε στη φάση του 1-1.

ΑΛΛΟΣ… ΠΟΝΤΕΝΣΕ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ

Όσο για τον Ποντένσε; Ήταν σούπερ στο δεύτερο ημίχρονο με τον ΠΑΟΚ. Ανάγκασε τον Λουτσέσκου να αντικαταστήσει τον Βιεϊρίνια και αν ήταν πιο προσεκτικοί οι συμπαίκτες του, θα είχε «γράψει» στο ενεργητικό του δύο-τρεις ασίστ.

Χθες μπήκε στο Μιλάνο για να κρατήσει λίγο την μπάλα, να κερδίσει ακόμη και κάποιο φάουλ για να «ροκανίσει» τον χρόνο και φυσικά για να βοηθήσει επιθετικά τους Πειραιώτες. Και τι έκανε; Μία τρύπα στο νερό…

Μπήκε στο 1-1 και ήταν ένας άλλος Ποντένσε σε σχέση με τον Ποντένσε που είδαμε με τον ΠΑΟΚ. «Τράκαρε» με τους παίκτες της Μίλαν, δεν βοήθησε καθόλου δημιουργικά, ενώ το 2-1 των «ροσονέρι» ξεκίνησε ουσιαστικά από δικό του εύκολο πούλημα της μπάλας κι ενώ ο Ολυμπιακός βρισκόταν σε κατάσταση αντεπίθεσης με ανοργάνωτη την ιταλική άμυνα!

Αφήστε δε που άφησε ξεκρέμαστο ουκ ολίγες φορές τον Κούτρη ανασταλτικά, κάτι το οποίο είναι ασυγχώρητο για τέτοιου επιπέδου παιχνίδια.

Όχι τίποτε άλλο, αλλά είχε και έναν λόγο παραπάνω να δείξει και κάποια πράγματα παραπάνω στο «Σαν Σίρο». Η Μίλαν εδώ και έναν χρόνο τον παρακολουθεί. Οπότε, έπρεπε να δείξει και στη Μίλαν ότι ορθώς έχει μπει στη διαδικασία να ανοίξει «φάκελο» για χατίρι του.