Νέα ήττα του Ολυμπιακού... εξωτερικού

Κι όμως... Και πάλι μηδέν εις το πηλίκον. Όχι μόνο στο ενεργητικό του εντός έδρας (μετά το 0-3 από τη Φράιμπουργκ) αλλά και στους βαθμούς συγκομιδής. Μηδέν και οι νίκες μετά από μια ντουζίνα ευρωπαϊκά ματς και τα αρνητικά ρεκόρ σπάνε το ένα μετά το άλλο...

Αν ήταν κάποια άλλη ομάδα, θα μπορούσε να πει ότι έχει να κρατήσει μερικά στοιχεία από τη χθεσινή βραδιά. Όπως την ηγετική εμφάνιση του Εμβιλά που όσο άντεξε κράτησε σαν καλός καπετάνιος το τιμόνι στην αρχική... θαλασσοταραχή ή την ποιότητα του Μπιέλ ή ακόμη και την ντρίμπλα-τακουνάκι του Άβιλα. Αλλά, είπαμε, αυτά είναι για άλλους... Το DNA του Ολυμπιακού είναι νίκες και τρόπαια και ομάδες της ευρωπαϊκής ελίτ να γονατίζουν στο «κάστρο» του Καραϊσκάκη...

Όπως στην πρώτη θητεία του Μίτσελ, δηλαδή, ο οποίος χθες, στον πρώτο του ευρωπαϊκό αγώνα μετά τις 25 Φεβρουαρίου του 2016 (ως τεχνικός της Ολιμπίκ Μαρσέιγ κόντρα στην Αθλέτικ Μπιλμπάο τότε), κλήθηκε να διαχειριστεί μια πρωτοφανή κατάσταση, αφού κάθε εβδομάδα μέχρι το πέρας του ομίλου είναι υποχρεωμένος να φτιάχνει... δύο ομάδες ανάλογα με τη διοργάνωση (Σούπερ Λιγκ – Γιουρόπα Λιγκ) και το ποιοι έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε αυτήν.

Έτσι, υπάρχουν Ολυμπιακός... εσωτερικού και Ολυμπιακός... εξωτερικού.

Πέραν των αναμενόμενων προβλημάτων τραυματισμών που θα καλείτο, ούτως ή άλλως, να αντιμετωπίσει και πολύ περισσότερό όταν είναι τόσο πιεστικά λόγω του υπερφορτωμένου προγράμματος και της... βιασύνης να ολοκληρωθεί η μισή ευρωπαϊκή σεζόν πριν από το Μουντιάλ.

Ένα από αυτά ήταν του Βατσλίκ, που οδήγησε τον Ίβηρα να δώσει στον Τζολάκη τη δυνατότητα να ντεμπουτάρει σε ματς ομίλων ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Ο 19χρονος είχε καλές και κακές στιγμές, αλλά όπως και ο εμπειρότερός του Βατσλίκ δεν ενέπνευσε εμπιστοσύνη. Οπωσδήποτε όμως δεν θα «σταυρωθεί» για την ήττα εκείνος.

Ούτε ο προπονητής του, φυσικά, που «μάζεψε» την ομάδα, στο μέτρο του δυνατού, αλλά θαύματα δεν μπορεί να κάνει. Όπως για παράδειγμα να... σοβαρέψει τον Σισέ. Ή να μην καταρρέει ψυχολογικά η ομάδα στην πρώτη αναποδιά και σωματικά στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα.

Το δοκάρι του Μασούρα ήταν το «κύκνειο άσμα» ενός συνόλου που κάποια μέλη του έχουν δουλέψει με τρεις προπονητές ήδη στη σεζόν, είδαν το ρόστερ να πλάθεται και να αναπλάθεται ισάριθμες φορές, γιατί εκείνοι που έπρεπε να λάβουν τις αποφάσεις, όταν ήταν ακόμη καιρός όχι μόνο δεν αποκωδικοποίησαν τα ανησυχητικά μηνύματα της περασμένης σεζόν, αλλά επέδειξαν έναν αδικαιολόγητο εφησυχασμό και ερασιτεχνισμό.