Ομάδα για να λατρευτεί

Ο Κώστας Φορτούνης δικαιώθηκε με τα δύο γκολ και την ασίστ στο τρίτο για τα... δοκάρια των προηγούμενων αγώνων. Ο Μαντί Καμαρά δικαιώθηκε για το πέναλτι που «έκανε» με αυτό που πήρε, με μπόνους αποβολή του αντίπαλου στόπερ. Κάποια στιγμή θα δικαιωθεί και ο Ντανιέλ Ποντένσε με κάποια γκολ για όσα καταπληκτικά προσφέρει στην ομάδα και στο κοινό της. Δικαίωση και για τον Μπουχαλάκη, τον Τσιμίκα, τον Λάζαρο, τον Γκερέρο, τον Βούκοβιτς, τον Ομάρ, τον Γιαννιώτη, τον Μιράντα. Ο καθένας δικαιώνεται για διαφορετικούς ή παρόμοιους λόγους. Δικαίωση και για τον Πέδρο Μαρτίνς που δούλεψε σκληρά και έφτιαξε μια ομάδα αποτελεσματική, ψυχωμένη, πεισματάρα, ποιοτική. Ακόμη κι όταν του έτυχαν μεγάλες δυσκολίες, όπως οι βαριές ήττες στα φιλικά. Έστω κι αν προς το παρόν δεν έχει χρησιμοποιήσει καν πολλές από τις σημαντικότερες μεταγραφές που έχουν γίνει, όπως του Νάτχο, του Γκιγιέρμε, του Κούκα, του Τοροσίδη, του Μεριά. Δικαίωση για όσους βλέπαμε και γράφαμε πως κάτι καλό έρχεται από αυτήν την ομάδα, παρόλο που δεν είχε νικήσει στο... φιλικό την Λεγανές. Σουβλάκια λέει τρώγαμε, ας φάνε ψαράκι για να βλέπουν καλύτερα εκείνοι που είχαν φέρει την καταστροφή.

Η πρόκριση δεν έχει κατακτηθεί ακόμη, παρά το μεγάλο προβάδισμα. Κι αυτό το ξέρει καλά ο ίδιος ο προπονητής του Ολυμπιακού. Και είναι βέβαιο ότι θα το μεταφέρει έτσι όπως πρέπει στους παίκτες. Μπορεί να βγουν κάποιοι να πουν ότι η Μπέρνλι είναι... καφενείο, όπως είχαν πει και για την Λουκέρνη. Δεν πειράζει. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να πάει προετοιμασμένος για πολύ πιο σκληρή μάχη την επόμενη εβδομάδα στο «Τέρφι Μουρ», διότι ακόμη δεν έχει τελειώσει τίποτα. Όπως φυσικά δεν έχει τελειώσει η δυνατότητά του να παίξει ακόμα καλύτερα και να νικήσει την Μπέρνλι ξανά. Άλλωστε τέτοια διαιτησία σαν αυτή του πρώτου αγώνα οι Άγγλοι δεν πρόκειται να ξαναδούν ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα.

Μπορεί ο Φορτούνης να έκλεψε και δικαίως την παράσταση κάνοντας ένα από τα πιο υπέροχα παιχνίδια της ερυθρόλευκης καριέρας του. Κι ο Ποντένσε να σε κάνει να παρακαλάς να μην τελειώσει το παιχνίδι ώστε να δεις άλλη μία... φαντασμαγορική ενέργειά του. Κι άλλα πολλά μπορεί να είναι εντυπωσιακά από τον Ολυμπιακό που δημιουργείται και που χρειάζεται μεγάλη εμπιστοσύνη, υπομονή και στήριξη κι όταν θα έρθουν κάποια άσχημα αποτελέσματα ή κάποια κακή εμφάνιση. Γιατί μια νέα ομάδα, με 20 καινούριους παίκτες, θα έχει και τέτοιες αντιξοότητες.

Θα ήθελα να σημειώσω δύο πράγματα που μου άρεσαν πολύ. Λεπτομέρειες από αυτές που κάνουν τη διαφορά. Ο Τσιμίκας - που σίγουρα δεν έκανε τέλειο ματς, κάθε άλλο - σε τρεις φάσεις που θυμάμαι, πήγε αμέσως με τρομερό πείσμα και ξαναπήρε την μπάλα στα... ίσα από αντίπαλο, μόλις την είχε χάσει από αυτόν. Κι ο Καμαρά που έκανε ένα πέναλτι από αυτά που μπορεί να σε «σκοτώσουν» ψυχολογικά, δεν επηρεάστηκε, συνέχισε να παίζει έτσι όπως μπορεί να παίζει τώρα (διότι έχει τρομερά περιθώρια βελτίωσης), βοήθησε την ομάδα συνολικά σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, αλλά και έγινε καθοριστικός κερδίζοντας το πέναλτι για το τρίτο γκολ και την αποβολή του αντίπαλου στόπερ.

Ήταν ακόμη μια βραδιά υποσχέσεων από μία ομάδα γεμάτη από τέτοιες...