Ήττα από τον κακό του εαυτό

Πριν από τη σέντρα ο αγώνας στην Αμβέρσα έμοιαζε περισσότερο με ένα δυνατό φιλικό παιχνίδι ενόψει του δεύτερου μισού της σεζόν. Λίγοι πίστευαν πως η ταλαίπωρη και αδιάφορη Φενέρ θα κατόρθωνε να επικρατήσει της Άιντραχτ Φρανκφούρτης, κάνοντας δώρο στον Ολυμπιακό μια ξεκούραστη άνευ αγώνων πρόκριση στους «16» του EuropaLeague. Με δεδομένο λοιπόν πως η έκπληξη στην Πόλη δεν έγινε, η ήττα με 1-0 από την Αντβέρπ είναι άνευ σημασίας. Αυτό όμως που απογοητεύει, που τρομάζει, που ενοχλεί είναι η εικόνα των πρωταθλητών Ελλάδας.

Ενενήντα λεπτά χωρίς μια πραγματική φάση. Μια ευκαιρία, ένα σουτ που να φωνάξεις «Αχ!», βρε παιδί μου. Αντίθετα, κακή κυκλοφορία της μπάλας και πολλά κενά στην άμυνα σε ένα ματς που -από πολλές απόψεις- ήταν «τελικός». Αν μάλιστα δεν υπήρχε κάτω από τα δοκάρια ο -καταπληκτικός χθες- Τόμας Βατσλίκ, το σκορ ίσως θύμιζε άλλες σκοτεινές (ευρωπαϊκά) εποχές.

Το κακό είναι πως η προβληματική αυτή εμφάνιση έρχεται σε μια στιγμή όπου η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς έδειχνε να έχει βρει επιτέλους τον δρόμο της. Μια επιβλητική νίκη-τίτλος επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, η νίκη-πρόκριση επί της Φενέρ στο Καραϊσκάκη και ένα εμφατικό διπλό στην Κρήτη επί του ΟΦΗ (τον αγώνα Κυπέλλου στη Λιβαδειά δεν τον υπολογίζω καθώς αγωνίστηκε μια πειραματική ενδεκάδα με παίκτες που δεν είχαν ποτέ ξαναπαίξει μαζί) είχαν δημιουργήσει ένα σερί-εγγύηση για μια πολύ επιτυχημένη συνέχεια. Η γκέλα όμως στο «Μποζουίλ» αναπόφευκτα θα ξαναφέρει αναταράξεις.

Και μόνο το γεγονός πως ο Ολυμπιακός κλήθηκε να δώσει το τελευταίο ματς της φάση των ομίλων μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης έχοντας ήδη προκριθεί είναι κάτι που δεν του συμβαίνει συχνά. Με την κατάσταση εντός συνόρων απολύτως under control δε, διαθέτει ένα γεμάτο δίμηνο για να διορθώσει τα λάθη του (ενδεχομένως και με κάποιες μεταγραφικές ενισχύσεις), να ανακτήσει την ψυχραιμία του και να μελετήσει τον επόμενο Ευρωπαίο αντίπαλό του στην επόμενη φάση.

Μπαρτσελόνα; Σεβίλλη; Αταλάντα; Ή η Μπορούσια Ντόρτμουντ του Έρλινγκ Χάαλαντ; Οι θρίαμβοι των τελευταίων ετών επί της Μίλαν, της Άρσεναλ και της Αϊντχόφεν έχουν αποδείξει πως τον Ολυμπιακό δεν τον φοβίζουν τα «μεγάλα» ονόματα. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από τον κακό του εαυτό.