Κόντρα στο DNA της η -άνευ Νεϊμάρ- «σελεσάο»!

Ακόμα ένα Copa America πέρασε στην ιστορία. Με τα καλά του και τα κακά του. Όσοι ξενυχτήσαμε πρέπει να ομολογήσουμε πως είδαμε ωραίες αναμετρήσεις. Ένταση, γκολ, αποβολές και τη Βραζιλία να σηκώνει το 9ο τρόπαιό της και 5ο ούσα διοργανώτρια. Μεγάλος απών ο Νεϊμάρ. Ο άσος της Παρί δεν μπόρεσε να αγωνιστεί με τη «σελεσάο», καθότι είναι τραυματίας, ωστόσο αυτό δεν επηρέασε καθόλου τους γηπεδούχους, που στο τέλος χαμογέλασαν και χόρεψαν… σάμπα.

Το ερώτημα που προκύπτει μετά το πέρας του Copa America είναι ένα. Είναι καλύτερη η Βραζιλία χωρίς τον Νεϊμάρ; Πολλές οι απόψεις γύρω από το συγκεκριμένο θέμα (άλλωστε ο καθένας έχει από μία), όμως η αλήθεια είναι πως το συγκρότημα του Τίτε έβγαλε σοβαρότητα. Είχε αρχή, μέση, τέλος και το πιο βασικό δεν ήταν μονότονο στο παιχνίδι του. Έδειξε ακόμα και σε ένα τουρνουά με λιγότερη δυναμική πως μπορεί να αντεπεξέλθει χωρίς το μεγάλο αστέρι.

Ίσως η ομαδικότητα και όχι μονάχα το ατομικό ταλέντο να βοήθησε περισσότερο τους Βραζιλιάνους στο χορτάρι. Προσοχή, δεν λέω πως δεν χρειάζονται οι ντρίμπλες και τα μαγικά, αλλά, ρε παιδί μου, το ποδόσφαιρο αλλάζει και οι ομάδες με σωστή τακτική προσέγγιση, διαθέτοντας παράλληλα και ταλέντο σε όλες τις θέσεις, έχουν παραπάνω πιθανότητες να πετύχουν.

Αυτό ήταν και το «κλειδί» της επιτυχίας για τη «χώρα του καφέ». Επέστρεψε ύστερα από 12 χρόνια σε έναν τίτλο, γιατί πολύ απλά συνδύασε το ποδόσφαιρο που κρύβουν όλοι οι παίκτες μέσα τους με την τακτική και τη δουλειά του προπονητή. Έβγαλε πειθαρχία, αποτελεσματικότητα, συνοχή στις γραμμές και καθόλου αλαζονεία. Αυτό που πολλάκις στο παρελθόν τής στέρησε τίτλους και προκρίσεις. Τρανό παράδειγμα, η αντιμετώπιση στο Περού στον τελικό του «Μαρακανά», ακόμα και όταν έμεινε με δέκα παίκτες. Έβγαλε προσωπικότητα, πέρασε το τεστ ταυτότητας και στο τέλος πανηγύρισε.

Το να πιαστούμε από κάθε παίκτη θα είναι βαρετό και δεν θα χωρέσουν οι λέξεις σε τούτη τη γωνιά. Από τα δοκάρια, με τον Άλισον να δείχνει ξανά πως πρέπει μετά τα «χρυσά» γάντια να πάρει και την μπάλα, και το ακούραστο, χαμογελαστό παιδί Ντάνι Άλβες μέχρι τον αντικαταστάτη του Νεϊμάρ, τον Έβερτον, που σημείωσε τρία καθοριστικά γκολ.

Ας τους αφήσουμε όμως αυτούς. Είπαμε και στις πάνω γραμμές πως η επιτυχία της Βραζιλίας σε αυτό το Copa America δεν κρύβεται σε έναν παίκτη αλλά σε όλους. Ενδεικτικό της συγκέντρωσης αλλά και της σωστής προσέγγισης κάθε αγώνα, το μόλις ένα γκολ παθητικό και αυτό στον τελικό από πέναλτι. Δεν είναι και λίγο.

Βέβαια, τα εύσημα ανήκουν στον πρωτεργάτη της επιτυχίας Τίτε και σίγουρα επωμίζεται το βάρος πως στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση καλείται να παρουσιάσει μια ακόμα καλύτερη Βραζιλία, που επιτέλους θα σπάσει την… κατάρα που την καταδιώκει και θα φτάσει μέχρι τα τελικά.