O Ολυμπιακός τροφοδοτεί την Εθνική, που δεν είναι ΕΠΟ, ούτε η Λίγκα

Ο Χρήστος Μεγγλίδης γράφει για τη στάση του Ολυμπιακού απέναντι στην Εθνική και της ΕΠΟ προς τον Ολυμπιακό.

O Ολυμπιακός τροφοδοτεί την Εθνική, που  δεν είναι ΕΠΟ, ούτε η Λίγκα

Δεν μπορεί κανείς να μείνει απόμακρος από την προσπάθεια της εθνικής ομάδας στα προκριματικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ούτε καν ως αντίδραση στην… εξυγιαντική εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου, με όσα συμβαίνουν στα ενδότερα των διοργανώσεων. Ο Ολυμπιακός εκπροσωπήθηκε στον εναρκτήριο αγώνα με το Λιχτενστάιν από τους Φορτούνη, Μασούρα και Κούτρη. Κι από τις υπόλοιπες επιλογές του Άγγελου Αναστασιάδη στο αρχικό σχήμα, εντονότατο «ερυθρόλευκο» παρελθόν έχουν ο Σιόβας, ο Σάμαρης και ο Μήτρογλου. Πάνω από τη μισή ενδεκάδα, δηλαδή, ο Ολυμπιακός τη στελεχώνει. Με Μπουχαλάκη στον πάγκο και με Μανωλά τραυματία, με τον άσο της Ρόμα να δηλώνει δημοσίως ότι «η ομάδα μου είναι ο Ολυμπιακός»!

Η Εθνική είναι Εθνική, συνεπώς. Δεν είναι ούτε η ΕΠΟ, ούτε η Λίγκα, ούτε τίποτα απ’ όλα όσα προκαλούν το κοινό «ερυθρόλευκο» αίσθημα εδώ και μια διετία τουλάχιστον. Κι ο αποψινός αγώνας της είναι άκρως καθοριστικός για την πορεία της έως την τελική φάση, ένας στόχος που σαφέστατα είναι εξαιρετικά δύσκολος.

Μετά το πρώτο και κυρίως έπειτα από το δεύτερο γκολ της Εθνικής ομάδας στο Βαντούζ, η επιλογή μου ήταν να παρακολουθήσω τηλεοπτικώς ένα μεγάλο κομμάτι της αναμέτρησης των Βόσνιων με την Αρμενία. Η παρέα του Ντζέκο είναι γνωστή στο ελληνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα από παλιότερα ραντεβού σε προκριματικές φάσεις. Παραμένει προφανώς πολύ καλή και ισχυρή ομάδα, αλλά σίγουρα δεν είναι ανίκητη.

Η Αρμενία είχε σημαντικές ευκαιρίες για να την ισοφαρίσει στο ματς του περασμένου Σαββάτου, κυρίως με τον «πολύ» Μικχιταριάν, αλλά και με τον – για ένα «φεγγάρι» παίκτη του Ολυμπιακού – Γκαζαριάν. Στις εξέδρες οι οπαδοί της Βοσνίας αποδοκίμασαν έντονα την ομάδα τους που αισθάνθηκε πίεση, πέτυχε δεύτερο γκολ, αλλά και πάλι δεν ησύχασε έως το φινάλε διότι η Αρμενία μείωσε και συνέχισε να απειλεί έως το τελικό σφύριγμα.

Η ελληνική ομάδα είναι καλύτερη από αυτήν της Αρμενίας. Με την επιστροφή του Σωκράτη Παπασταθόπουλου ισχυροποιείται αφάνταστα στον αμυντικό τομέα, καθώς και ο Δημήτρης Σιόβας δείχνει εξαιρετικά ώριμος (έως ολοκληρωμένος) στόπερ, από την εμπειρία του στο ισπανικό πρωτάθλημα. Και φυσικά η αμυντική συμπεριφορά όλων των ποδοσφαιριστών που θα χρησιμοποιηθούν σήμερα στη Ζένιτσα θα έχει κομβικό ρόλο στο «κυνήγι» του αποτελέσματος.

Ο τραυματισμός του Μήτρογλου είναι σοβαρό πλήγμα, αλλά η ταχύτητα του Δώνη ή η καλή επαφή με την μπάλα και η σχέση με το γκολ του Κουλούρη, μπορούν να δώσουν αυτό που θα ψάξει στην κόντρα το ελληνικό συγκρότημα, με Φορτούνη και Μασούρα σε πρώτο πλάνο.


Γενικά, θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον και αγωνία το σημερινό παιχνίδι, όχι φυσικά για όποιον παράγοντα – δικαίως ή αδίκως – αποτελεί persona non grata για τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του. Αλλά για τους διεθνείς ποδοσφαιριστές, ανεξαρτήτως συλλογικής προέλευσης. Πάνω απ’ όλα για την ανάγκη να επιστρέψει ξανά στο δρόμο των επιτυχιών μια ομάδα που για αρκετά χρόνια μετά το έπος του 2004 παρέμεινε σε υψηλό επίπεδο, αλλά την τελευταία περίοδο έχει φτάσει στο χείλος του γκρεμού και της καταστροφής.