Εθνική: Πάντα το βλέμμα μπροστά
Η Εθνική θα φύγει με ψηλά το κεφάλι από αυτή την προκριματική προσπάθεια και δεν έχει τόσο νόημα να μένει στο «what if». Το μέλλον προβλέπεται διαφορετικό κι όχι λόγω της νίκης με τη Σκωτία.
Το κίνητρο της Σκωτίας - ειδικά με ό,τι συνέβαινε στην Κοπεγχάγη - ήταν μεγαλύτερο. Η Εθνική ήθελε να αποδείξει ότι άξιζε να είναι εκείνη αντί για τους διεθνείς του Στιβ Κλαρκ σε θέση play-off για το Μουντιάλ. Μαζί με τα υπόλοιπά κίνητρα και τη διάθεση να δείχνουν το ταλέντο τους σε κάθε παιχνίδι, αυτά τα παιδιά υπόσχονται λαμπρό μέλλον. Όχι στα λόγια ή επειδή τελικά νίκησαν, αλλά με την προσωπικότητα που εμφανίζουν σε νεαρή ηλικία. Είναι πολλοί, έρχονται κι άλλοι.
Όσο κι αν λέμε ότι η πίκρα για τον πρόωρο αποκλεισμό δύσκολα καλύπτεται από νίκες σαν αυτή με τη Σκωτία ή την πιθανή με τη Λευκορωσία, υπάρχει και η άλλη όψη. Της αισιοδοξίας. Το ταλέντο είναι απέραντο, η δουλειά συνεχίζεται, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ξέρει τι έχει και το μπορεί να διαχειριστεί για τα επόμενα.
Αυτή η Εθνική, παρόλο που όπως φάνηκε και με τη Σκωτία έχει πολλά πράγματα να διορθώσει (ισορροπία, προσήλωση, αποφυγή αβίαστων λαθών, διαχείριση συναισθημάτων, αποτελεσματικότητα) διαθέτει ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Το υλικό της. Τις παραστάσεις που έχουν στους συλλόγους τους, σε εξωτερικό και Ελλάδα, αυτά τα παιδιά. Τα παιχνίδια που δίνουν πολλά, η πρόοδος δεδομένη, το μέλλον δεν μπορεί να είναι διαφορετικό από αυτό που όλοι φανταζόμαστε. Και κυρίως αυτό που οι ίδιοι οι διεθνείς ονειρεύονται. Τα περισσότερα και πιο δύσκολα ματς τους με την Εθνική όντως θα βοηθήσουν περισσότερο την σταθερότητα και στα αποτελέσματα, όπως σωστά δήλωσε ο ομοσπονδιακός.
Ναι, δεν μπορεί να μην φεύγει το...«γαμώτο» από τα χείλη, την καρδιά και το μυαλό για αυτόν τον αποκλεισμό. Όμως δεν μπορεί να μείνει αυτή η ομάδα εκεί. Στο ματς με την Σκωτία, σε αυτό το «τρελό» 3-2, έδειξε ότι ήδη κοιτάζει πιο πέρα. Είναι υποχρεωμένη προς τον εαυτό της και προς αυτό το κοινό που προσελκύει ακόμη και ως αποκλεισμένη, γιατί τον έχει μάθει να βλέπει καλό ποδόσφαιρο.
