Εθνική: Το Μουντιάλ θέλει και μπάλα και αποτέλεσμα

Πιο...άδοξα δε γίνεται. Και η ήττα από τη Σκωτία, έτσι όπως ήρθε, αλλά και ο διαφαινόμενος αποκλεισμός από το Μουντιάλ για μία ακόμη φορά, σε ένα γκρουπ που έδινε σοβαρές πιθανότητες για το στόχο. Ακόμη μένουν τρεις αγωνιστικές, αλλά απαιτούνται εννιά βαθμοί. Σε κλίμα απογοήτευσης, η Δανία δεν θα είναι ο ιδανικός προορισμός για αντίδραση. Μακάρι να γίνει διαφορετικά.

Η Εθνική είναι πια μια ομάδα πολύ καλή δημιουργικά, ενώ παραδοσιακά ήταν η «Σκωτία» της Γλασκώβης. Άμυνα, αποκρούσεις, λίγη δημιουργία και γκολ από στατικές φάσεις. Τώρα την έπαθε με έναν τρόπο που είχε μάθει η ίδια να κάνει ζημιές.

Ο τρόπος που αγωνίζεται γενικώς είναι όντως πολύ ικανοποιητικός και σύγχρονος. Σε κάθε τομέα, στην ανάπτυξη, στο πρες, στις μεταβάσεις, στην υπομονή, στην κυριαρχία στον αγωνιστικό χώρο. Θα μπορούσε να γίνει περισσότερο σκληρή στην περιοχή της. Και πιο έξυπνη όταν παίρνει το προβάδισμα. Έμοιαζε στο μικρό διάστημα από το 0-1 στο 1-1 ότι η Εθνική σκεφτόταν πώς θα κάνει ξανά το 0-3 του Μαρτίου κι όχι πώς θα διαφυλάξει το γκολ του Τσιμίκα. Στο τέλος η μαγική εικόνα ολοκληρώθηκε με την απόκρουση του Γκαν και το λάθος του Τζολάκη. Το 2-2 (πολύ καλό θα ήταν για τη δεύτερη θέση) έγινε 3-1. Και τώρα το όνειρο μοιάζει να χρειάζεται κάτι περισσότερο από υπερβάσεις.

Η Εθνική δεν είναι στο δρόμο του Μουντιάλ, αλλά είναι σε καλό δρόμο. Η γκρίνια που θα υπάρξει είναι δεδομένη σε περίπτωση ολοκλήρωσης του αποκλεισμού, αλλά ο καθένας καταλαβαίνει σε πιο ψύχραιμη θεώρηση πως δεν θα πρέπει να αλλάξει ρότα σε επίπεδο αγωνιστικής προόδου και στήριξης της νέας φουρνιάς. Δεν είχαμε και πολλές φορές τόσο καλό υλικό για να το «ξετινάξουμε» λόγω αναποτελεσματικότητας.