Μια υπόσχεση όλων μας για την Εθνική

Η Εθνική είναι μία ομάδα ποδοσφαίρου και θα πρέπει να επιβραβεύεται και να αποθεώνεται για το ποδόσφαιρο. Για αυτό που έπαιξε τις τελευταίες μέρες και τις νίκες που έχει πετύχει, ειδικά αυτή στην Αγγλία. Με τον ποδοσφαιρικό τρόπο που την κατέκτησε και όχι τυχαία.

Οι διεθνείς ποδοσφαιριστές και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ή όλοι όσοι στο περιβάλλον της Εθνικής έχουν διαχειριστεί αυτές τις ημέρες μια ανθρώπινη τραγωδία και τον δικό τους πόνο με ένα αξεπέραστο ήθος και πολιτισμό, δεν είναι υποχρεωμένοι να διδάσκουν. Ούτε να διορθώνουν ή να βάζουν στη θέση τους κάποιους αδιόρθωτους.

Είναι υποχρεωμένοι να δίνουν τα πάντα για την ομάδα και τη χώρα που εκπροσωπούν, να παίζουν όσο καλύτερα μπορούν, να είναι ενωμένοι και μακριά από συλλογικές αντιπαλότητες, φυσικά να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους ώστε να βοηθούν σε κοινωνικά ζητήματα που αφορούν στο ποδόσφαιρο ή προβλήματα που προκαλούνται από αυτό. Οτιδήποτε περισσότερο θα είναι παράλογο να τους ζητηθεί.

Αυτά τα παιδιά μέσα σε λίγες μέρες έκαναν το χρέος τους στο γήπεδο. Και την υπέρβαση στο Λονδίνο. Και την αντιστοίχως δύσκολη διαχείριση του αγώνα με την Ιρλανδία μετά απ' όσα πέρασαν από τη στιγμή που έμαθαν την τραγωδία με τον φίλο και συμπαίκτη τους.

Έκαναν παράλληλα πολλά πιο δύσκολα από το να νικήσουν στο Wembley τους Άγγλους σταρ. Πέρασαν μηνύματα, παρέδωσαν μαθήματα, άντεξαν οι ψυχές τους χάρη στην ψυχή τους. Μίλησαν με έργα για τη δύναμη της φιλίας, της ενότητας, της μνήμης, της αγάπης, του σεβασμού. Ανέδειξαν τη δύναμη του ανθρώπου να ξεπερνά τα αξεπέραστα.

Δεν ξέραμε τι νιώθαμε που είπε ο Παυλίδης. Το καρδιογράφημα των συναισθημάτων που είπε ο Σιώπης. Ο Μπακασέτας... «Αν είμαστε ένα, δεν θα χάσουμε από κανένα».

Το κλάμα μετά τα γκολ, το γέλιο μετά τα γκολ, μια κατάσταση που για να την ελέγξεις θα πρέπει να νικήσεις πάνω απ' όλα τις μεταβάσεις (όχι των αντίπαλων στο τερέν, αλλά) των συναισθημάτων που μπορεί να σε τρελάνουν. Να σε διαλύσουν.

Όμως είναι η Εθνική Ελλάδας. Μιας χώρας που στα καλύτερά της είναι ακριβώς αυτή η Εθνική. Στα χειρότερά της; Αφήστε το, ξέρετε...

Αν η ομάδα χάσει από την Αγγλία και δεν βγει τελικά πρώτη, αν τελικά δεν μπορέσει να πάει στο Μουντιάλ, αν δεν κάνει αυτό που στοχεύει, εμείς θα το θυμόμαστε αυτό το τριήμερο. Γιατί η ΝΙΚΗ τους δεν μετριέται σε γκολ, αποκρούσεις, προκρίσεις. Θα το θυμόμαστε τόσο δυνατά όσο εκείνοι τον Τζόρτζι τους...