Εθνική: Ρίσκο, πλάνο, έδρα και εμπιστοσύνη

Η ατμόσφαιρα στο «Γ. Καραϊσκάκης» ήταν τέτοια που προκαλούσε απορίες (με... εύκολες απαντήσεις) για τους λόγους που η Εθνική έκανε επτά ολόκληρα χρόνια να παίξει σε αυτό το γήπεδο. Κόσμος που ήθελε να δει ποδόσφαιρο, να εμψυχώσει την Εθνική, να μην ενδιαφέρεται για το σύλλογο του καθενός διεθνούς ή το παρελθόν του ομοσπονδιακού τεχνικού. Ο Εθνικός Ύμνος από ολόκληρη την εξέδρα στο δεύτερο ημίχρονο ήταν μια ανατριχιαστικά όμορφη εικόνα/ήχος, όσο όταν τον τραγουδούσε με τα άπταιστα ελληνικά του ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ή αποθεωνόταν από το κοινό στο γήπεδο του Ολυμπιακού ο έξοχος Φώτης Ιωαννίδης του Παναθηναϊκού. Αυτές τις εικόνες θέλουμε, σε τέτοια γήπεδα. Κι ας μην παίρνουν χρήματα από την ομοσπονδία για να φιλοξενούν την εθνική ομάδα και την ποδοσφαιρική υγεία.

Κατά τα λοιπά. Ο Γιοβάνοβιτς πήρε υποχρεωτικά ρίσκα με τους Φινλανδούς. Θέλησε να εμπιστευτεί τη φόρμα κάποιων παικτών και την εμπειρία άλλων. Η συμμετοχή του Ανδρέα Μπουχαλάκη που δεν υπολογίζεται από την ομάδα του στην Γερμανία και δεν έχει παίξει καθόλου φέτος ήταν ένα από αυτά. Ο μπαρουτοκαπνισμένος μέσος, σε ένα γήπεδο που γνωρίζει καλά, έδειξε σίγουρα αδυναμίες ρυθμού. Αλλά ταυτόχρονα, για όσο άντεξε να αγωνιστεί, ήταν ένα δυνατό παράδειγμα για το τι σημαίνει να παίζεις για την ομάδα, να ξέρεις πώς να τοποθετηθείς στο γήπεδο, να δίνεις ψυχή και σώμα για το σύνολο. Δεν είναι ο πλέον κοσμαγάπητος παίκτης ο Μπουχαλάκης, δεν είναι στα καλύτερά του αυτή την περίοδο, αλλά αποτέλεσε το υπόδειγμα της σχέσης που ξέρει να έχει με τους παίκτες του ο Γιοβάνοβιτς.

Ο Φώτης Ιωαννίδης και ο Κώστας Κουλιεράκης είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο αγωνιστικής ανόδου που δεν χρειαζόταν αυτό το ματς για να το καταλάβουμε. Τα δεκάδες εκατομμύρια στα πόδια τους από ξένες ομάδες μεγάλων πρωταθλημάτων, το είχαν κάνει... κατανοητό. Ο ΠΑΟΚ έδωσε τον παίκτη του, ο Παναθηναϊκός τον κράτησε, αλλά για την Εθνική το ίδιο και το αυτό.

Από το πλάνο του Γιοβάνοβιτς άρεσε επιθετικά η σκέψη να φέρνει τον Πέλκα πιο μέσα και κοντά στον Ιωαννίδη, να έχει τον Μπακασέτα σε ρόλο υποστηρικτή του Τσιμίκα, ο οποίος έβγαινε πολύ στο χώρο και έκανε εξαιρετικό ματς. Θα βρει κι άλλα τέτοια ο νέος ομοσπονδιακός, δεν είναι μικρό πράγμα η καθολική εκτίμηση προς το πρόσωπό του. Ειδικά των παικτών του.

Φυσικά χρειάζονται πολλά ακόμα για να μπορέσει η Εθνική να σταθεί σε υψηλότερο επίπεδο. Όχι για τα ματς με την Αγγλία, αλλά και για αυτό με την Ιρλανδία στο Δουβλίνο. Όσοι είδαν την αναμέτρηση των Ιρλανδών με την Αγγλία, θα διαπίστωσαν ότι αμυντικά υπάρχουν πράγματα να εκμεταλλευτεί η ελληνική ομάδα, αλλά θα πρέπει η δική της άμυνα να είναι ακόμη πιο ισχυρή σε σχέση με την πρεμιέρα. Γιατί οι Ιρλανδοί θα βγάλουν φάσεις και θα είναι αρκετές, όπως και θα δεχθούν από την Εθνική ειδικά εάν η επιθετική της πίεση είναι μεγαλύτερη απ΄ό,τι με την Φινλανδία. Ο δρόμος γενικά είναι μακρύς, αλλά το ξεκίνημα για μία ομάδα που κουβαλούσε το βάρος του αποκλεισμού από το Euro, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί θετικό.

Ένας αποκλεισμός που είχε έρθει στα πέναλτι από την Γεωργία, η οποία διακρίθηκε στα γερμανικά γήπεδα, αλλά και ταυτόχρονα με τα τρία της Εθνικής στη Φινλανδία έβαζε τέσσερα στην Τσεχία! Ναι, στους Τσέχους που καμάρωναν για τα επιτεύγματα των συλλόγων τους στα θερινά προκριματικά και γκρεμίστηκαν απότομα από την παρέα του Κβαρατσχέλια. Το ποδόσφαιρο δεν είναι άλλωστε για πολλές θεωρίες που επίσης στην πράξη γκρεμοτσακίζονται.