Λαόθ και Κολωνάκι

Μπορεί η Εθνική να έχανε από την Γαλλία κι αν δεν γινόταν το πέναλτι, ακόμη κι αν έμπαινε με την πρώτη του Εμπαπέ ή κι αν έπαιζαν οι δύο ομάδες με έντεκα μέχρι το τέλος των μουντιαλικών καθυστερήσεων. Είναι, όμως, κάτι που δε θα το μάθουμε ποτέ και είναι πράγματι κρίμα διότι η εμφάνιση του πρώτου μέρους πήγε χαμένη, τουλάχιστον όσον αφορά στο βαθμολογικό της υπόθεσης. Κι αυτό είναι που επίσης μετράει πολύ, γιατί αλλιώς είναι τα εύσημα χωρίς βαθμό και πολύ πιο ωραία θα ήταν εάν η επιστροφή από το Παρίσι είχε και τέτοιου είδους όφελος.

Να πέσουν όλα τα «αναθέματα» στον Μαυροπάνο επίσης θα είναι άδικο, καθώς ήταν μια βραδιά στην οποία όλα πήγαν στραβά για τον ίδιο ποδοσφαιριστή μιας πολύ καλής άμυνας. Που μέχρι το πέναλτι είχε και τον στόπερ της Στουτγκάρδης μέσα στους πρωταγωνιστές.

Περισσότερο άτυχος παρά απρόσεκτος ήταν στο πέναλτι (εκεί όπου ο Γκριεζμάν έδειξε πόσο τεράστιος παίκτης είναι, σίγουρα πιο πολύ κι από τον Εμπαπέ στο συγκεκριμένο ματς), πολύ απρόσεκτος στην πρώτη εκτέλεση, ενώ δεν μπορούσε να κάνει και πολλά στην αντεπίθεση της αποβολής. Αυτά συμβαίνουν, ειδικά σε τέτοια παιχνίδια υψηλής έντασης και πίεσης, βέβαια είναι λίγο σπάνιο να συμβαίνουν στον ίδιο παίκτη όλα μαζί. Ο Μαυροπάνος χρειάζεται στήριξη. Πιο πολύ από τον εαυτό του. Η απουσία του από το ματς της Ολλανδίας θα είναι απώλεια, τα υπόλοιπα ας τα πουν οι σχολιογράφοι στα social.

O Πογέτ είχε πολύ καλό πλάνο, οι παίκτες σε γενικές γραμμές το υπηρέτησαν σωστά, η Ελλάδα τα έδωσε όλα σε ένα ματς υπέρβασης, η Γαλλία περισσότερο σκεφτόταν τις διακοπές. Δεν είναι και για σούπερ πανηγυρισμούς η όλη ιστορία, παρά η καταγραφή μιας απόδειξης ότι αυτή η ομάδα έχει όντως μεγάλες δυνατότητες για να πετύχει. Όπως φυσικά και μεγάλο δρόμο να διαβεί.

Όσο για τον Λαόθ. Με το γράμμα του κανονισμού σωστές ήταν οι αποφάσεις του. Η γενικότερη συμπεριφορά του, όμως, έδειχνε έναν διαιτητή που δεν ήθελε να κακοκαρδίσει τον μεγάλο της αναμέτρησης. Κι ας μην έδωσε κανένα από τα...4-5 πέναλτι που ζήτησε ο Εμπαπέ στο πρώτο μέρος, δεν του έδωσε ούτε κάρτα όμως. Τον «κράζουν» τα γαλλικά ΜΜΕ, αλλά συνήθως έτσι γίνεται με τους ισχυρούς, παίρνουν πολλά, θέλουν περισσότερα. Όπως πολύ σωστά είπε ο (έξοχος) Μπάλντοκ, επανάληψη σε αυτό το πέναλτι δεν θα δινόταν σε άλλο ματς. Μπορεί να δινόταν, αν όμως είχε πιάσει π.χ. ο Μενιάν πέναλτι του Μπακασέτα δεν θα δινόταν.

Ο Ισπανός ήταν επίσης μία απόδειξη ότι όσα άκουγε εσχάτως στην πατρίδα του δεν απέχουν και πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Εκτός αν θυμάται ακόμα τις πέτρες στον ελληνικό τελικό Κυπέλλου στο ΟΑΚΑ και δεν θέλει να μας βλέπει. Καλά κάνει, αλλά ούτε κι εμείς θέλουμε ιδιαίτερα, άλλωστε ήταν και το τελευταίο του παιχνίδι...