Η σημειολογία της επιλογής Λουίς Ενρίκε

Μια από τις ποδοσφαιρικές σταθερές του σύγχρονου παρελθόντος, καταλύθηκε στην Ισπανία, με την ανακοίνωση ανάληψης της τεχνικής ηγεσίας του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος από τον Λουίς Ενρίκε: Αυτή που ήθελε τον εκλέκτορα των “φούριας ρόχας” να σχετίζεται με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Δεν το έγραφε το… καταστατικό της Βασιλικής ΠΟ της χώρας της Ιβηρικής, αλλά ήταν κοινή πρακτική την τελευταία 20ετία τουλάχιστον. Από τους 8 τελευταίους ομοσπονδιακούς τεχνικούς μόνο ο Ινιάκι Σάεθ (2002-04) δεν είχε αγωνιστεί ή προπονήσει τους “μερένχες” στο παρελθόν. Μέχρι κι ο μακαρίτης, εμβληματικός για κάθε φίλο της Ατλέτικο Μαδρίτης (2004-08), Λουίς Αραγονές, είχε αγωνιστεί στην συμπολίτισσα Ρεάλ, αλλά ήταν… υπερκομματικός!

Κι αν παρατηρήσει κάποιος ότι κι ο νέος προπονητής έχει φορέσει τη λευκή φανέλα για 5 χρόνια (1991-96), τόσο το ότι έφυγε με προορισμό την Μπαρτσελόνα (1996-2004) της οποίας έγινε αρχηγός –πανηγυρίζοντας πολλάκις γκολ εναντίον της πρώην ομάδας του- και προπονητής της (2008-11 στη 2η ομάδα, 2014-17, στην πρώτη) τον έχει καταστήσει “persona non grata” στις τάξεις των φίλων των «μπλάνκος».

Είναι χαρακτηριστικό πως αντέδρασαν τα μίντια της Μαδρίτης, που απηχούν, σε μεγάλο ποσοστό, τις απόψεις της διοίκησης της πρωταθλήτριας Ευρώπης, στην ανακοίνωση του ονόματος του «Λούτσο». Από σκεπτικισμό και προβληματισμό, μέχρι... κατάρες κι αφορισμούς, στα πιο ακραία, εξ αυτών. Άπαντα, όταν κατέστη σαφές ότι ο Φερνάντο Ιέρο («σημαία» της Ρεάλ Μαδρίτης) δεν θα συνέχιζε ως εκλέκτορας, μετά το κάζο του αποκλεισμού από τους Ρώσους στους «16» του Μουντιάλ, είχαν αποδυθεί σε τιτάνιο προμόσιον ανθρώπων με «λευκό», ποδοσφαιρικό, παρελθόν.

Όπως ο Μίτσελ (μάλιστα έγραφαν ότι είναι ο εκλεκτός των παικτών...) κι ο Κίκε Σάντσεθ Φλόρες. Όμως ο εκλεγείς τον περασμένο Μάιο, πρόεδρος της Ισπανικής ΠΟ, επέλεξε τον Λουίς Ενρίκε λέγοντας, μάλιστα, ότι δεν μίλησε με κανένα άλλο τεχνικό. Ο παράγων που έχει ποδοσφαιρικό παρελθόν (μεταξύ άλλων στην ακαδημία της Ατλέτικο Μαδρίτης) ήξερε πολύ καλά τι θ’ ακολουθήσει.

Τον ορυμαγδό των δημοσιευμάτων για τις κακές σχέσεις του «Λούτσο» με τα ΜΜΕ (καθότι ελάχιστα διπλωματικός κι ενιότε στριφνός) και με μερίδα παικτών (π.χ. Άλμπα, τον οποίο αφήσε συχνά πυκνά εκτός 11αδας στην Μπαρτσελόνα). Ωστόσο ήθελε να καταστήσει σαφή τη λήξη του σφικτού εναγκαλισμού –σε σημείο πνιγμού!- σ’ όλα τα επίπεδα, του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος από τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Προφανώς ήταν νωπό ότι δύο μέρες πριν από την έναρξη του Μουντιάλ η ευρισκόμενη σε δύσκολη θέση, μετά την αποχώρηση Ζιντάν, Ρεάλ, ανακοίνωσε τον, Ισπανό ομοσπονδιακό, Χουλέν Λοπετέγκι (σ. 3 χρόνια γκολκίπερ των Μαδριλένων κι έναν ακόμη στη 2η ομάδα τους ως προπονητής). Ο Ρουμπιάλες που, πρώτη δουλεία που έκανε ήταν ν’ ανανεώσει (22 Μαϊου) τον Λοπετέγκι, ως το 2020, νιώθοντας προδωμένος και προσβεβλημένος, τον έδιωξε μερικές ώρες αργότερα, παρά την αντίδραση (στα όρια...ανταρσίας) των ποδοσφαιριστών!

Το κάκιστο κλίμα, που δημιουργήθηκε από τα ανωτέρω, αποτυπώθηκε αγωνιστικά, αφού δεν μπόρεσε να το αναστρέψει ο Ιέρο που, από τεχνικός διευθυντής και «δεξί χέρι» του Λοπετέγκι, χρήσθηκε διάδοχος. Την ίδια στιγμή ο Λοπετέγκι κι ο πρόεδρος της Ρεάλ, Φλορεντίνο Πέρεθ, στη Μαδρίτη, κατά την παρουσίαση του πρώτου ως νέου τεχνικού, «πυροβολούσαν» τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας. Από κοντά κι ο Μαδριλένικος Τύπος...

Ο τεχνικός που απαγκίστρωσε τη Μπάρτσα από το «τίκι-τάκα»!

Ο Ρουμπιάλες δεν πρόκειται να παραδεχθεί, δημοσίως, τίποτα απ’ αυτά. Ήδη διαρρέεται από την ομοσπονδία ότι η πρόσληψη Λουίς Ενρίκε έχει καθαρά αγωνιστικά κριτήρια, αφού στον Αστουριανό πιστώνεται πως μετάλλαξε το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα, από το «τίκι τάκα», προσθέτοντας και τη μετάβαση (αντίδραση αν προτιμάτε). Κατ’ αυτόν τον τρόπο, την οδήγησε στο τρεμπλ του 2015 και συνολικά σε 5 (από τους 6 διαθέσιμους τίτλους) την χρονιά εκείνη!

Έχει μια λογική ως επιχείρημα, μόνο που πλέον βάση της Εθνικής Ισπανίας δεν είναι (όπως τα χρόνια των θριάμβων, 2008-2012, με τα 2 Euro και το Μουντιάλ) οι παίκτες της Μπαρτσελόνα (Πικέ, Άλμπα, Μπούσκετς απέμειναν, πια) αλλά της Ρεάλ Μαδρίτης (Σ. Ράμος, Καρβαχάλ, Ίσκο, Ασένσιο, Λούκας, Νάτσο), που, έτσι κι αλλιώς, «τίκι – τάκα» δεν έπαιζαν...

Το μεγάλο ερωτηματικό, εξάλλου, είναι αν μετά τα όσα μεσολάβησαν, εκτός του «Καμπ Νόου» -που η Εθνική Ισπανίας δεν πατά από το 1987 για να μην γίνεται... καταλανική διαδήλωση- δεν θα πηγαίνει πλέον και στο «Μπερναμπέου», όσο είναι προπονητής ο Λουίς Ενρίκε και πρόεδρος ο Ρουμπιάλες!