Παναιτωλικός, ετών 96!

Τα 96 χρόνια Ιστορίας του γιόρτασε στις 9 Μαρτίου ο Παναιτωλικός, το στολίδι του Αγρινίου και της Αιτωλοακαρνανίας. Το γεγονός αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον αθλητικογράφο του Αγρινίου Γιάννη Μπακέλα και μέσα από αυτήν τη συνέντευξη να ξεφυλλίσουμε σελίδες Ιστορίας, καθώς ο εκλεκτός συνάδελφος συνέγραψε με τον Γιώργο Κουσουνέλο το βιβλίο «Παναιτωλικός – Πορεία στον χρόνο», που κυκλοφόρησε το 2009 και αποτελεί μια αστείρευτη πηγή πληροφοριών. Ο Γιάννης Μπακέλας μάς περιγράφει πώς ιδρύθηκε ο Παναιτωλικός στις 9 Μαρτίου 1926, πώς χτίστηκε το γήπεδο, ποιοι είναι οι σημαντικότεροι σταθμοί της Ιστορίας και ποια τα πρόσωπα που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Μιλάμε για μια ομάδα που εκπροσωπεί έναν μεγάλο νομό, από τους μεγαλύτερους της χώρας, με σήμα κατατεθέν τους χιλιάδες φιλάθλους του. Η τελευταία δεκαετία είναι η καλύτερη της Ιστορίας του, με ηγέτη τον Φώτη Κωστούλα, από τους πιο αξιόλογους παράγοντες-επενδυτές που υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όποιος επισκεφθεί το γήπεδο και το αθλητικό κέντρο Emileon θα αντιληφθεί ότι ο Παναιτωλικός άλλαξε επίπεδα και είναι από τις πιο οργανωμένες ΠΑΕ του πρωταθλήματος. Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι στο παρελθόν με οδηγό τον Γιάννη Μπακέλα, που ζει στο Αγρίνιο και η διαδρομή του είναι ταυτισμένη με την ομάδα.

^{Ο Γιάννης Μπακέλας μίλησε στο «ΦΩΣ»}

Γιάννη, πώς σου ήρθε η ιδέα να γράψεις το βιβλίο για την ιστορική διαδρομή του Παναιτωλικού;

Το 2005 είχα πάει στην Ισπανία με τον Ολυμπιακό. Εκεί γνώρισα τον Νίκο Μορτάκη, όπου, σε γενόμενη κουβέντα για τα αθλητικά, του εξέφρασα την επιθυμία να γράψω ένα βιβλίο για την ομάδα του τόπου μου, τον Παναιτωλικό. Αυτός με έφερε σε επαφή με τον Γιώργο Κουσουνέλο, έναν ιστορικό του ποδοσφαίρου, και μαζί με αυτόν καταστρώσαμε τα σχέδια για την έκδοση του βιβλίου. Με βοήθησε πάρα πολύ ο Κουσουνέλος που έγραψε πολλά βιβλία ομάδων. Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε το 2009 στο Αγρίνιο από τον τότε πρόεδρο του ΠΣΑΤ, Σωτήρη Τριανταφύλλου, που είναι από τη Ναύπακτο.

^{Το βιβλίο για την Ιστορία των «καναρινιών» με συγγραφείς τους Γιάννη Μπακέλα και Γιώργο Κουσουνέλο}

Υπάρχει σκέψη για επανέκδοση για να συμπληρώσετε και την πορεία από το 2009 και μετά που είναι η ομάδα στη Σούπερ Λιγκ;

Από το 2009 και μετά λόγω διαδικτύου είναι εύκολο να βρεις στοιχεία. Το δύσκολο ήταν να βρεις στοιχεία από παλαιότερα χρόνια. Τρέχαμε σε βιβλιοθήκες για να βρούμε παλιά φύλλα εφημερίδων, φύλλα αγώνων. Εγώ είχα πολύ καλό αρχείο από το 1989 και μετά, που άρχισα να ασχολούμαι με την αθλητική δημοσιογραφία. Είχα στοιχεία και από το 1975, που ανέβηκε ο Παναιτωλικός για πρώτη φορά στην Α’ Εθνική. Για την πορεία πριν από το 1975 με βοήθησε πάρα πολύ ο Γιώργος Κουσουνέλος.

^{Το πρώτο διοικητικό συμβούλιο του Παναιτωλικού το 1926 με πρόεδρο τον Ευθύμιο Χαβέλα. Φωτογραφία από την ιστοσελίδα της ομάδας}

Πώς έγινε η ίδρυση του Παναιτωλικού στις 9 Μαρτίου 1926;

Τότε έγινε η γενική συνέλευση και αποφασίστηκε η ίδρυση του συλλόγου με την ονομασία Γυμναστικός Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Αγρινίου ο Παναιτωλικός. Τα χρώματα ήταν κίτρινα και μπλε και σήμα ο αρχαίος αθλητής Τίτορμος. Το καταστατικό αναγνωρίστηκε από το Πρωτοδικείο Μεσολογγίου στις 17 Απριλίου 1926. Ομάδα Παναιτωλικός υπήρχε πριν και στο Μεσολόγγι, αλλά δεν ήταν αναγνωρισμένη. Στην πόλη μας πριν από το 1926 υπήρχε η ομάδα Αστέρας Αγρινίου, που υπάρχει και σήμερα, με πλούσια αθλητική δραστηριότητα. Ο Παναιτωλικός ιδρύθηκε από επιφανείς Αγρινιώτες με πρώτο πρόεδρο τον Ευθύμιο Χαβέλα. Στο πρώτο διοικητικό συμβούλιο ήταν και οι Γεώργιος Τριανταφύλλου, Γεώργιος Χατζόπουλος, Τηλέμαχος Μπέλλος, Γεώργιος Παπαγιάννης, Εμμανουήλ Θεοδωρόπουλος, Φωκίων Αθανασιάδης, Σωτήριος Μαρκόπουλος, Δημήτριος Βρέττας, Αθανάσιος Παπασωτηρόπουλος, Ιωάννης Σελιμάς, Ιωάννης Ροντήρης.

Πότε ξεκίνησε η ποδοσφαιρική δράση;

Ο Παναιτωλικός αρχικά ήταν φιλεκπαιδευτικός σύλλογος. Όπως γράφουμε και στο βιβλίο, τον Δεκέμβριο του 1926 ίδρυσε στο Αγρίνιο εσπερινή σχολή για τα εργαζόμενα και άπορα παιδιά της πόλης. Είχε επίσης τμήματα βόλεϊ και σκοποβολής, εκτός από το ποδοσφαιρικό. Είναι από τις παλαιότερες ομάδες που υπάρχουν στην Ελλάδα. Έγινε μέλος της ΕΠΟ το 1928 με αριθμό μητρώου 101. Το πρώτο ματς εκτός νομού ήταν στα Γιάννινα το 1930 με τον τοπικό Πύρρο. Αργότερα, στα μεταπολεμικά χρόνια, συμμετείχε στους αγώνες της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πατρών. Τη σεζόν 1947-48 ανακηρύχθηκε πρωταθλητής δυτικής Στερεάς και Πελοποννήσου. Συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε επίπεδο περιφέρειας και τη σεζόν 1954-55 συμμετείχε ως πρωταθλητής νότιας Ελλάδας στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα με Απόλλωνα Αθηνών, Ολυμπιακό Βόλου, Ολυμπιακό Πειραιώς, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Για να φτάσει σε αυτήν τη διάκριση, είχε αποκλείσει στην Πάτρα την Παναχαϊκή. Όπως είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο που είχε βγάλει πριν από εμάς ο Αριστείδης Μπαρχαμπάς, οι παίκτες είχαν πάει στην Πάτρα με τη σκουπιδιάρα του δήμου Αγρινίου. Πολύ αξιόλογο και το δικό του βιβλίο.

Θα θέλαμε, Γιάννη, μερικά στοιχεία για την ιστορία του γηπέδου της ομάδας.

Ο χώρος που είναι σήμερα το γήπεδο είχε παραχωρηθεί από τον ευεργέτη Βελή στον δήμο Αγρινίου και αυτός το παραχώρησε στον Παναιτωλικό. Το γήπεδο ολοκληρώθηκε με χρήματα του δήμου αλλά και με οικονομικές εισφορές εύπορων οικογενειών, όπως η οικογένεια Παπαστράτου της γνωστής καπνοβιομηχανίας. Βοήθησαν επίσης οι αδελφοί Παναγόπουλοι, οι καπνέμποροι αδελφοί Παπαπέτρου και οι Τριανταφύλλου, Καββαδίας, Περιβολαρόπουλος, Χαντζόπουλος, Ντόκας, οι αδελφοί Γιόγκα και η κοινότητα Σμολιανών. Από τότε είναι στο ίδιο σημείο που βρίσκεται και σήμερα. Πριν γίνει το γήπεδο σε εκείνη την περιοχή υπήρχε ένα ελαιοστάσιο.

^{Το κατάμεστο με κόσμο γήπεδο του Αγρινίου. Το οικόπεδο παραχώρησε ο δήμος το 1926 στον νεοϊδρυθέντα Παναιτωλικό}

Ποιοι είναι κατά τη δική σου εκτίμηση οι σημαντικότεροι σταθμοί στην Ιστορία του Παναιτωλικού;

Η κάθε άνοδος της ομάδας σε μεγαλύτερη κατηγορία είναι και ένας σταθμός της Ιστορίας του. Είναι δύσκολο όλη αυτή η μεγάλη διαδρομή του συλλόγου να αποτυπωθεί με λίγες γραμμές. Προσωπικά, ξεχωρίζω τον πρώτο τίτλο της Ιστορίας του στο περιφερειακό πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πατρών, αρχές δεκαετίας του ‘50. Στη συνέχεια σημαντικό γεγονός είναι η συμμετοχή του στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στα μέσα της δεκαετίας του ‘50. Μετά το 1959, που έγιναν τα εθνικά πρωταθλήματα Α’ και Β’ Εθνικής, ειδική αναφορά μπορεί να γίνει για την πρώτη άνοδο στην Α’ Εθνική τη σεζόν 1974-75. Ο Παναιτωλικός τερμάτισε πρώτος στον νότιο όμιλο με έναν βαθμό διαφορά από τον Πανελευσινιακό. Στη συνέχεια αγωνίστηκε δύο χρόνια στην Α’ Εθνική. Για πρώτη φορά στη διετία 1975-77 η ιστορική ομάδα του Αγρινίου ήταν στα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Υπήρχε γενικός ξεσηκωμός σε όλη την Αιτωλοακαρνανία. Το γήπεδο ήταν χωρίς χόρτο και γέμιζε πολλές ώρες πριν από τα παιχνίδια. Έχω και εγώ παιδικές μνήμες από εκείνη την εποχή. Στα νεότερα χρόνια ο Παναιτωλικός με τη συνεχή παρουσία στη Σούπερ Λιγκ διανύει την καλύτερη περίοδο της Ιστορίας του, επί εποχής Φώτη Κωστούλα. Έγιναν μεγάλες επενδύσεις στο γήπεδο, στις εγκαταστάσεις του Emileon και η ομάδα άλλαξε αγωνιστικά επίπεδα. Επειδή στην Ιστορία υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, πρέπει να αναφέρω δύο γεγονότα. Μελανό σημείο είναι τα επεισόδια στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ στην πρώτη χρονιά της Α’ Εθνικής, τη σεζόν 1975-76, και συγκεκριμένα στις 29 Φεβρουαρίου 1976. Τότε κόπηκε ένα κομμάτι από το αυτί του διαιτητή Ράμμου και είναι μια περιπέτεια που αναφέρεται ακόμα στις ημέρες μας. Ο ΠΑΟΚ εκείνη τη σεζόν πήρε το πρωτάθλημα και αφορμή για τα επεισόδια στάθηκε ένα πέναλτι σε βάρος του Παναιτωλικού. Και στο αγωνιστικό κομμάτι, μετά την πτώση το 1977 από την Α’ Εθνική, η ομάδα έφτασε μέχρι το τοπικό της Αιτωλοακαρνανίας.

Ποια είναι τα μεγάλα ματς που θυμάται περισσότερο ο κόσμος του Αγρινίου;

Πολλά είναι τα μεγάλα παιχνίδια του Παναιτωλικού, είτε αυτά με τα οποία έπαιρνε τίτλους ή εξασφάλιζε παραμονή σε κατηγορίες είτε τα παιχνίδια μπαράζ που έδωσε. Δεν έχω προσωπικά βιώματα από παλαιότερα παιχνίδια, θα πω μόνο όσα βίωσα από τα νεότερα χρόνια του συλλόγου. Επειδή είπα και πριν ότι ο Παναιτωλικός κατά την τελευταία δεκαετία διανύει την καλύτερη περίοδο, θα αναφέρω ένα παιχνίδι στον Βόλο με τον Ολυμπιακό που ήταν πολύ σημαντικό για την εξέλιξη της Ιστορίας του, τη σεζόν 2011-12. Ήταν ματς για το πρωτάθλημα Β’ Εθνικής όπου ο Παναιτωλικός κέρδισε 2-1 και επέστρεψε στα σαλόνια της μεγάλης κατηγορίας. Αν εκεί χανόταν η άνοδος, δεν ξέρω τι εξελίξεις θα υπήρχαν στη συνέχεια. Επίσης, κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει το μπαράζ με τη Ρόδο στο γήπεδο του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη το 2009. Σε αυτό το μπαράζ, όπου ο Παναιτωλικός επί εποχής Κωστούλα ανέβηκε από τη Γ’ στη Β’ Εθνική, έγινε γιγαντιαία μετακίνηση φιλάθλων. Γενικά όλα τα παιχνίδια και οι νίκες που έκανε ο Παναιτωλικός επί των μεγάλων ομάδων έχουν μια ξεχωριστή σημασία. Νίκες με ιστορικό συμβολισμό ήταν φέτος επί του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, οι νίκες επί του Παναθηναϊκού. Φέτος ο Παναιτωλικός κέρδισε σε επίσημο παιχνίδι για πρώτη φορά στα χρονικά τον Ολυμπιακό. Τον κέρδισε 2-1 στο Αγρίνιο για το Κύπελλο και λίγο έλειψε να τον αποκλείσει στο δεύτερο παιχνίδι που έγινε στο γήπεδο «Γεώργιος Καραϊσκάκης».

^{Αριστερά ο «φονιάς» Χρήστος Δημόπουλος, που ξεκίνησε την καριέρα του από τον Παναιτωλικό, με τον επί σειρά ετών αρχηγό και νυν μέλος της διοίκησης, Κώστα Τάκο}

Εκατοντάδες, μάλλον χιλιάδες, ποδοσφαιριστές φόρεσαν τη φανέλα με σήμα τον Τίτορμο. Από την ιστορική έρευνα που έκανες, ποιοι παίκτες θεωρούνται εμβληματικές μορφές;

Είναι πολύ δύσκολο να γίνει κάποια αξιολόγηση. Ο κάθε ποδοσφαιριστής έχει τη δική του ιστορία και διαδρομή. Θα αναφέρω τον Παπαδόπουλο, που τον έλεγαν «Γάλλο», η προτομή του οποίου υπάρχει έξω από το γήπεδο. Ήταν από τους κορυφαίους παίκτες της ομάδας. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 τον είχε ζητήσει ο Παναθηναϊκός. Οι μισοί διοικούντες ήθελαν να τον παραχωρήσουν και οι άλλοι μισοί όχι. Ο «Γάλλος» πήγε και δοκιμάστηκε μόνος του στον Παναθηναϊκό, αλλά ξαναγύρισε στο Αγρίνιο. Μεγάλη μορφή ο Νίκος Κουτσογιάννης που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Ήταν αρχισκόρερ της ομάδας και για πολλά χρόνια προπονητής της στα μετέπειτα χρόνια, όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Όλη η ζωή του Κουτσογιάννη ήταν συνδεδεμένη με τον Παναιτωλικό. Αργότερα βγήκαν παίκτες που πήγαν σε μεγάλες ομάδες, όπως ο Τσάμης, ο Μίχος, ο Αποστολάκης, ο Βασιλείου, ο Χρήστος Δημόπουλος και άλλοι. Για μένα μεγάλος παίκτης ήταν ο Λεωνίδας Κωστόπουλος, ασχέτως αν δεν πήρε μεταγραφή σε κάποια μεγαλύτερη ομάδα. Από τις παλιές εποχές, απ’ ό,τι έμαθα από παλαιότερους, σημαντικοί παίκτες ήταν ο Μήτσου, ο Κοσκινάς, ο Σιακούφης, ο Γλυκοκάλαμος, ο Γάκης, ο Τάκος, ο Μακρής. Οι τρεις τελευταίοι είναι πολλά χρόνια στο Αγρίνιο και είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την Ιστορία της ομάδας.

^{Από το Αγρίνιο πέρασε ως προπονητής και ο Στέφαν Μπόμπεκ}

Οι σημαντικότεροι προπονητές που κάθισαν στον πάγκο;

Το μεγάλο όνομα ήταν ο Στέφαν Μπόμπεκ που ήρθε στο Αγρίνιο το 1976, αφού είχε διατελέσει προπονητής σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Την πρώτη άνοδο στην Α’ Εθνική το 1975 κέρδισε με προπονητή τον παλιό παίκτη του ΠΑΟΚ, Γιώργο Χασιώτη. Δεκάδες προπονητές πέρασαν από τον πάγκο του Παναιτωλικού. Από το 1926 μέχρι το 2009, που έχω μαζεμένα στοιχεία για τη συγγραφή του βιβλίου, πέρασαν ογδόντα έξι προπονητές. Μεταξύ αυτών και κάποιοι ξένοι, όπως το 1931 ο Ούγγρος Ζίγκερ, το 1959 ο Ιταλός Ροσελίνι Λουίτζι, το 1965 ο Αυστριακός Αουρέτνικ Χάρι. Αναφέρω αυτούς γιατί είναι σε εποχές που οι ελληνικές ομάδες δεν έπαιρναν εύκολα ξένους τεχνικούς. Διετέλεσαν προπονητές μεγάλα ονόματα ως ποδοσφαιριστές των ελληνικών γηπέδων, όπως οι Ζαφειρόπουλος, Μπαϊρακτάρης, Πετρίτσης, Θανάσης Λουκανίδης, Καραπατής, Ζαντέρογλου, Φουντουκίδης, Τσάμης, Δαβουρλής, Χάιτας, Μίχος, Αναστόπουλος, Ραβούσης, Δέλλας, Λεμονής, Χάβος και ο νυν τεχνικός Γιάννης Αναστασίου. Θα πρέπει να αναφέρω ότι σε δύσκολες εποχές βοήθησαν τον Παναιτωλικό και παλιοί παίκτες του, όπως οι Κουτσογιάννης, Γιακουμής, Κωστόπουλος, Παππάς, Νταλακούρας, Βασιλείου, Ξανθόπουλος και άλλοι.

Ποια είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον Παναιτωλικό ως ομάδα;

Η μεγάλη Ιστορία, η βαριά φανέλα και ο κόσμος του. Βασικά θα πρέπει να πω ότι ο Παναιτωλικός δεν άλλαξε ποτέ όνομα, ούτε ΑΦΜ. Δεν μεταλλάχθηκε ποτέ, για να πάρει ΑΦΜ άλλης ομάδας ή να κάνει εκκαθάριση για να ξεγράψει χρέη με κάποιο τρικ στην ονομασία ή στο σήμα του. Παρότι πέρασε και αυτός στο παρελθόν δύσκολα χρόνια, δεν έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Έχει το ίδιο σήμα, το ίδιο όνομα, τον ίδιο ΑΦΜ. Ο Παναιτωλικός είναι καθαρή ομάδα, με μεγάλη απήχηση και εκτός Αιτωλοακαρνανίας. Έχει πολύ κόσμο που έβαλε πλάτη και στις δύσκολες εποχές. Θυμάμαι στη Δ’ Εθνική σε κάποια παιχνίδια με την Άρτα και το Ροδοτόπι Ιωαννίνων είχε τέσσερις χιλιάδες κόσμο. Ο Παναιτωλικός είναι σημείο αναφοράς για το Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία.

Σε τέσσερα χρόνια ο Παναιτωλικός θα γιορτάσει τέτοιον καιρό τα εκατό χρόνια Ιστορίας του. Υπάρχει κάποιος χώρος, κάποιο μουσείο που θα δείχνει στον επισκέπτη την ιστορική διαδρομή της ομάδας;

Πολλά πράγματα από την Ιστορία καταγράφηκαν στο βιβλίο του Αριστείδη Μπαρχαμπά και στο βιβλίο που γράψαμε με τον Γιώργο Κουσουνέλο. Γίνονται κάποιες προσπάθειες από τη διοίκηση και τον οργανισμό του Παναιτωλικού να ιδρυθεί κάποιο αθλητικό μουσείο του Παναιτωλικού. Και παλαιότερες διοικήσεις είδαν αυτό το κομμάτι, είχα μπει και εγώ σε κάποιες επιτροπές, αλλά δεν είχαμε αποτελέσματα. Αυτό το έργο είναι σημαντικό, αλλά έχει δυσκολίες για να μαζευτεί το υλικό από τα παλιά χρόνια.

Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, ο Φώτης Κωστούλας είναι από τους καλύτερους και πιο έντιμους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πώς βρέθηκε στην ηγεσία του Παναιτωλικού;

Ο Φώτης Κωστούλας είναι από το Αγρίνιο, αλλά ζούσε πολλά χρόνια στη Σουηδία όπου είχε επιχειρήσεις. Κάποιοι παράγοντες που τον γνώρισαν του έκαναν το 2005 την πρόταση να αναλάβει τον Παναιτωλικό και έτσι έγινε η αλλαγή σελίδας στην Ιστορία της ομάδας. Δεν αμφισβητεί κανείς τα όσα προσέφερε στην ομάδα, τόσο στο δυναμικό όσο και στις εγκαταστάσεις.

^{Ο Φώτης Κωστούλας προσέφερε πολλά στον Παναιτωλικό}

Κλείνοντας, να μιλήσουμε και για τη σημερινή κατάσταση της ομάδας. Φέτος πάει καλά, αλλά τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε την ανάλογη πορεία που έπρεπε να έχει, σύμφωνα με τις καλές συνθήκες λειτουργίας και τους ποιοτικούς παίκτες του.

Συμφωνώ ότι έπρεπε να έχει καλύτερη πορεία τα προηγούμενα χρόνια. Πέρσι και πρόπερσι κινδύνεψε με υποβιβασμό και ενεπλάκη στα μπαράζ με τον Πανιώνιο. Σίγουρα είναι δυσανάλογα τα αποτελέσματα με την προσφορά του Κωστούλα στην ομάδα. Φέτος πήγε πολύ καλά στον β’ γύρο, ενώ είχε καλή πορεία και στο Κύπελλο. Παρ’ ολίγον θα απέκλειε τον Ολυμπιακό και έφτασε μια ανάσα από την ημιτελική φάση. Ο κόσμος μπορεί να ονειρεύεται για τα επόμενα χρόνια και έξοδο στην Ευρώπη, αλλά, έτσι όπως είναι τώρα τα πράγματα, που βγαίνουν μόνο τέσσερις ομάδες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, καμία επαρχιακή ομάδα δεν μπορεί να συναγωνιστεί τις μεγάλες ομάδες Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Παλαιότερα, που έβγαιναν πέντε ομάδες, ήταν πιο εύκολα τα πράγματα. Έφτασε και ο Παναιτωλικός πριν από μερικά χρόνια με προπονητή τον Χάβο κοντά στην πέμπτη θέση που θα του εξασφάλιζε ευρωπαϊκό εισιτήριο, αλλά έκανε δύο ήττες στο Αγρίνιο και έχασε αυτήν τη χρυσή ευκαιρία. Το γεγονός, όμως, ότι σταθεροποιήθηκε στη Σούπερ Λιγκ είναι πολύ σημαντικό.

^{Πανοραμική άποψη του αθλητικού κέντρου EMILEON, από τα καλύτερα στη Σούπερ Λιγκ}