Γιώργος Σιδέρης στο «ΦΩΣ»: «Ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι η περιουσία μας»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Αυτό που έγινε στο φύλλο του ΦΩΤΟΣ την 5η Ιανουαρίου δεν είναι από αυτά που γίνονται κάθε μέρα, ούτε κάθε μήνα, ούτε κάθε χρόνο. Στις 4 Γενάρη μάθαμε το μεσημέρι ότι πέθανε ο Στέλιος Σεραφείδης της ΑΕΚ. Σε χρόνο ντε-τε έκανα 4 τηλέφωνα, έτυχε να μου απαντήσουν όλοι, έτυχε να θέλουν να μιλήσουν όλοι, και να γράψω άμεσα τις συνεντεύξεις, να αλλάξουμε τη διάταξη της εφημερίδας και να βγάλουμε 2 μεγάλες σελίδες με συνεντεύξεις του Γιώργου Σιδέρη, του Νίκου Γιούτσου, του Μίμη Δομάζου και του Αντώνη Αντωνιάδη! Δύο μεγάλοι κανονιέρηδες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, και δύο μεγάλοι μπαλαδόροι του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού - αντίπαλοι του μεγάλου τερματοφύλακα της ΑΕΚ!

Ο Δομάζος μου εξιστόρησε πώς έβαλε το πρώτο γκολ της καριέρας του με τον Παναθηναϊκό στον Σεραφείδη, το παρασκήνιο εκείνου του ματς όταν για πρώτη φορά έγινε θόρυβος γύρω από τον πιτσιρικά Δομάζο. Και πώς σε άλλο ματς στην Νέα Φιλαδέλφεια λόγω μιας εκπληκτικής απόκρουσης του Σεραφείδη στο «παραθυράκι» σε σουτ που του έκανε από το σημείο του πέναλτι, χτύπησε με θυμό το χέρι του στο έδαφος ο Δομάζος και έβγαλε την ωμοπλάτη του!

Ο Γιούτσος, ο Αντωνιάδης μου είπαν και εκείνοι ιστορίες, αλλά εγώ στέκομαι πιο πολύ στη συνέντευξη του Σιδέρη. Διότι τους άλλους τρεις τους είχα ξανακάνει συνεντεύξεις. Από τον Σιδέρη όμως ποτέ. Τον ήθελα χρόνια. Αλλά δεν μιλούσε πουθενά. Μια συνέντευξη είχε δώσει πριν χρόνια στον Γιώργο Λιάνη στην τηλεόραση και είχε πει λίγα πράγματα- άλλοι μιλούσαν για εκείνον στην εκπομπή.

Είχα γνωρίσει όλους τους μεγάλους παλιούς, εκτός από τον Σιδέρη. Τον πρώτο σκόρερ όλων των εποχών στον Ολυμπιακό, τον παίκτη που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή, τον παίκτη τον οποίο διαλέγουν όλοι οι αντίπαλοι όποτε έχω ρωτήσει παλιούς παίκτες του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, του Άρη «ποιος ήταν ο πιο δύσκολος επιθετικός».

Και μου λένε όλοι ότι ήταν ταύρος αλλά κύριος, οδοστρωτήρας αλλά τζέντλεμαν με τους αντίπαλους, και ότι γούσταρε να τον παίζουν δυνατά γιατί έπαιζε εκείνος πιο δυνατά!

Αρκετές φορές μου έχουν πει παίκτες του Ολυμπιακού αλλά και αντίπαλοι τη φράση «Σιδέρης δεν ξαναβγαίνει». Γενικώς εκείνη η εποχή δεν ξαναβγαίνει. Το ποδόσφαιρο που κάποτε συγκινούσε όλες τις μάζες «πεθαίνει» και πρέπει να κάτσουν κάτω οι παράγοντες να σκεφτούν τι θα κάνουν για να γίνει το ποδόσφαιρο λίγο πιο ρομαντικό, λίγο πιο συναισθηματικό, όπως παλιά.

Η ζωή προχωράει, αλλά έχουν ακόμα τεράστια αξία τα μουσεία, η Ακρόπολη, ο Παρθενώνας, τα μάρμαρα που διεκδικούμε πίσω, η Ιστορία που διδάσκονται τα παιδιά μας στα σχολεία. Το καινούργιο είναι καλό όταν κρατάει ορισμένα δοκιμασμένα και πετυχημένα στοιχεία από το παλιό.

Γενικώς ό,τι αγάπησε με πάθος ο κόσμος, ό,τι συγκίνησε, είναι καλό.

Η συνέντευξη του Γιώργου Σιδέρη, όπως και οι συνεντεύξεις των Νίκου Γιούτσο, Μίμη Δομάζου και Αντώνη Αντωνιάδη δημοσιεύτηκαν στο «ΦΩΣ» στις 5/1/2022

Κύριε Σιδέρη, είναι τιμή μου, σας ήθελα πολλά χρόνια.

Πες μου, λεβέντη μου.

Θέλω δηλώσεις σας για τον Στέλιο Σεραφείδη.

Του είχα μεγάλη εκτίμηση του Σεραφείδη. Ήταν πραγματικό παλικάρι. Και εξαιρετικός άνθρωπος. Δεν είχε δώσει ποτέ δικαίωμα μέσα στα γήπεδα. Λυπήθηκα πολύ για τον θάνατό του. Ήταν φοβερός αθλητής και φοβερός άνθρωπος. Ήταν μεγάλος κύριος.

Ο κόσμος ζητάει να μιλήσετε, γιατί δεν μιλάτε τόσα χρόνια;

Τι να πω, λεβέντη μου; Εμείς δώσαμε χαρά στον κόσμο με τις πράξεις μας, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.

Σας αγάπησε πολύ ο κόσμος, ήσασταν οι ήρωες των Κυριακών τους. Τώρα σας αρέσει αυτό το πράγμα με τους πάρα πολλούς ξένους που έρχονται και παρέρχονται;

Τι κριτική να κάνω... Είναι υπερβολή αυτό το πράγμα με τους τόσους πολλούς ξένους. Έπρεπε στα δικά μας τα παιδιά να δίνεται μεγαλύτερη βοήθεια. Δυστυχώς και τα ελληνόπουλα δεν ασχολούνται πια πολύ με το ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει αυτό που υπήρχε στις δικές μας γειτονιές, στις δικές μας συνοικίες, όλα τα παιδιά ήμασταν με μια μπάλα έξω. Πλέον τα παιδιά δεν παίζουν ποδόσφαιρο. Και δεν πάνε στο γήπεδο.

Ο Δομάζος μού έχει πει ότι του λέγατε «αν παίζαμε μαζί, θα χρειαζόταν κομπιούτερ για να μετράει τα γκολ που θα έβαζα»! Είναι αλήθεια;

(γελάει). Ο Δομάζος υπήρξε φαινόμενο! Όποιος ήταν δίπλα του γινόταν γκολτζής.

Όπως ο Αντωνιάδης;

Για τον Αντωνιάδη έχω πολύ καλή γνώμη. Μπορεί να άρχισε αργά, αλλά έγραψε ιστορία. Έβαλε γκολ που δεν μπορούσε να βάλει άλλος. Έβαλε πολλά γκολ ο Αντωνιάδης.

Από όλους τους μεγάλους παίκτες που παίξατε μαζί στον Ολυμπιακό, ποιον εκτιμούσατε λίγο πιο πολύ ως παίκτη; Όχι ως άνθρωπο, αλλά ως ποδοσφαιριστή.

Ο Θανάσης Μπέμπης -παρότι τον πρόλαβα στα τελευταία του- ήταν ψυχάρα, ήταν πραγματικός αρχηγός, ήταν φοβερός! Μικρός το δέμας, αλλά τεράστιος στην ψυχή! Νομίζω αδικήθηκε αυτός ο πολύ μεγάλος παίκτης.

Στο γήπεδο πάτε;

Όχι, αλλά παρακολουθώ τον Ολυμπιακό από την τηλεόραση.

Γιατί δεν πάτε;

Είμαστε και κάποιας ηλικίας...

Έχετε κάποια πικρία;

Καθόλου. Καθόλου.

Πριν λίγο μίλαγα με τον Γιούτσο και μου είπε ότι η πιο αξέχαστη ιστορία με εσάς ήταν τότε με τον Παττακό της Χούντας.

(γελάει). Ο Γιούτσος είναι φίλος μου.

Γιατί διέκοψε το ματς του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό ο Παττακός;

Αυτός έχω την εντύπωση ότι δεν ήταν κακός άνθρωπος. Με φώναξε, αλλά δεν μου μίλησε άσχημα. Μου είπε «Γιώργο, σε παρακαλώ πιο ήσυχα».

Τι του είπατε εσείς;

Του είπα «αφού είναι σκληρό το σπορ»!

Ισχύει ότι πέθανε η μητέρα σας, πήγατε στην κηδεία και την ίδια μέρα παίξατε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο;

Ναι, έπαιξα και τα έδωσα όλα.

Τι σκεφτόσασταν;

Είπα στον εαυτό μου «αφού δεν μπορείς να φέρεις πίσω τη μάνα, βγάλε τα μάτια σου στο ματς»!

Από τι πέθανε;

Είχε πίεση που πήγε σε όλους μας. Και σε εμένα και στα αδέρφια μου.

Πόσα αδέρφια έχετε;

Πόσα είχα... Ήμασταν οκτώ, τώρα έχουμε μείνει δύο. Εγώ και η αδελφή μου.

Πόσων χρόνων είστε;

Είμαι 84. Καλά δεν είναι; (γελάει).

Άμα παίζατε σήμερα, πόσα λεφτά θα βγάζατε;

Όχι, αγόρι μου, δεν το μετράω με τα λεφτά. Και σήμερα υπάρχουν παίκτες αλλά δυστυχώς χάθηκαν οι αλάνες. Η νεολαία δεν ασχολείται σοβαρά με το ποδόσφαιρο. Στην εποχή μου έβγαιναν τα μεγάλα ταλέντα γιατί το ποδόσφαιρο ήταν η ζωή μας. Έβγαιναν παικταράδες στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στην επαρχία, υπήρχε η Δόξα Δράμας, η Παναχαϊκή, τα παιδιά είχαν αγάπη για το ποδόσφαιρο.

Το πιο μεγάλο γκολ που έχετε βάλει ποιο θεωρείτε ότι είναι;

(γελάει). Τρελαινόμουν σε όποια ομάδα και αν έβαζα γκολ! Βέβαια, μεγαλύτερο ενδιαφέρον είχε όταν έβαζα γκολ στον Παναθηναϊκό. Και στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟΚ και στον Άρη, πολύ καλές ομάδες εκείνη την εποχή.

Τότε οι κανονισμοί δεν ήταν ίδιοι με τους σημερινούς, έπεφτε ξύλο, σας τράβαγαν για να σας σταματήσουν.

(γελάει). Ναι, αλλά υπήρχε σεβασμός. Υπήρχαν και παρεκτροπές, αλλά παιδιά ήμασταν. Είχαμε πολλή αγάπη στο ποδόσφαιρο, πολύ μεράκι, για τον κόσμο, για τις ομάδες μας, υπήρχε μεγαλύτερος ενθουσιασμός.

Δεν θέλω να πείτε ότι σας παρέσυρα να μιλήσουμε για άλλα, ενώ το θέμα ήταν ο θάνατος του Σεραφείδη. Θέλω να στείλετε ένα μήνυμα στον κόσμο του Ολυμπιακού.

Αυτή είναι η περιουσία μας, ο κόσμος! Ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι που ξεχωρίζει και είναι πάντα η δύναμη της ομάδας. Όλες οι μεγάλες ομάδες βέβαια στηρίζονται στον κόσμο τους.

Ο Δομάζος μού είπε κάποτε ότι ένας της ΧΡΩΠΕΙ τού είχε κάνει δώρο ένα χρυσό ρολόι, ο Καμάρας μού έχει πει ότι ένας του είχε κάνει δώρο ένα μεταχειρισμένο αμάξι. Εσείς πείτε μου μία αξέχαστη στιγμή με δώρο από φίλαθλο του Ολυμπιακού.

(γελάει). Εμένα μου έχουν κάνει δώρο ένα αρνί και μετά μου το ζήτησαν πίσω!

Γιατί το ζήτησαν πίσω;

Γιατί το ήθελε η μάνα του! (γελάει). Μου έδωσε πάνω στον ενθουσιασμό του ένα αρνί και μετά είπε ότι το ήθελε η μάνα του και το έδωσα πίσω…