Άδεια γήπεδα, άδεια ταμεία

Τα πρωταθλήματα έχουν αρχίσει να διανύουν τα πρώτα τους βήματα και τα προβλήματα έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Η πανδημία του κορονοϊού δείχνει ξανά τα δόντια της με τα κρούσματα να είναι τριψήφια στη χώρα και εσχάτως να ξεπερνούν τα 300 την ημέρα, ενώ οι νεκροί και οι διασωληνωμένοι αυξάνονται.

Η κατάσταση προφανώς έχει επιδεινωθεί, με τους ιθύνοντες να κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να αποφευχθεί το ολικό λοκντάουν στη χώρα, επιλογή που θα ήταν καταστροφική. Τα περιοριστικά μέτρα γίνονται ολοένα και πιο αυστηρά σε συναθροίσεις και συγκεντρώσεις ανθρώπων. Εδώ λοιπόν ξεκινά το μεγάλο πρόβλημα για τον ελληνικό αθλητισμό.

Σήμερα το «ΦΩΣ» κάνει μια… βουτιά στα κάτω πατώματα, ρίχνει ματιές στην… πίσω αυλή του ελληνικού αθλητισμού. Από τον Έβρο έως την Κρήτη και από την Κέρκυρα έως το Καστελόριζο. Εκεί όπου το φιλότιμο, το μεράκι και η αγάπη για τα σπορ παλεύουν να κερδίσουν το «πρέπει» και τα προβλήματα. Και είναι πολλά και τα δύο!

Στις επαγγελματικές κατηγορίες, στη… βιτρίνα της αθλητικής μας πραγματικότητας, οι χορηγοί, τα τηλεοπτικά συμβόλαια, οι μεγιστάνες που μπορούν να βάλουν λίγο πιο… βαθιά το χέρι στην τσέπη, μπορούν να σώσουν την κατάσταση.

Στις κατώτερες κατηγορίες όμως οι δυνάμεις είναι λιγοστές και αποδυναμώνονται κι αυτές. Η κατάσταση από πολλές απόψεις είναι οριακή.

Η απουσία θεατών στις εξέδρες, το εισιτήριο διαρκείας ή κατ’ αποκοπή σε κάθε ματς αποτελούσε ανέκαθεν την «πηγή ενέργειας» για τα σωματεία στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, το κύτταρο των σπορ στη χώρα μας. Εκεί όπου εκκολάπτονται οι αθλητές που θαυμάζουμε αργότερα στη μικρή οθόνη ή στα πρωτοσέλιδα.

Μέχρι τώρα λοιπόν η εισήγηση των επιδημιολόγων στη χώρα μας είναι λουκέτο στα γήπεδα, ώστε να αποφευχθεί πιθανός συνωστισμός. Τελεία.

Τελεία όμως απειλεί να μπει στις περισσότερες ομάδες, που χάνοντας τα έσοδα των εισιτηρίων αναγκάζονται να στραφούν σε χορηγίες μέσα σε ένα πολύ δύσκολο οικονομικό περιβάλλον.

Ταράτσες, μπαλκόνια και… δίσκος!

Ήδη οι παράγοντες, που όλο το καλοκαίρι πάσχιζαν να εξασφαλίσουν μια διαφήμιση, κάνουν πενιχρό απολογισμό. Αναγκάζονται λοιπόν να σκαρφίζονται διάφορα κόλπα για να ξεφύγουν από τους ελέγχους. Ξαφνικά στήνονται εξέδρες έξω από το γήπεδο, που όμως έχουν πλήρη θέα στο χορτάρι και οι οποίες γεμίζουν κάθε Κυριακή. Σπίτια, ταράτσες και μπαλκόνια γίνονται ανάρπαστα.

Επιστρατεύονται μέχρι και φορτηγά για να ανέβουν οι «πεινασμένοι» να δουν την ομάδα. Και λίγο πριν από το τέλος του ματς, επειδή απαγορεύεται να κοπεί εισιτήριο, βγαίνει δίσκος!

Για τα έξοδα του αγώνα. Να πληρωθούν οι διαιτητές, τα λειτουργικά του γηπέδου, διότι δεν υπάρχουν χρήματα! Υπάρχουν και οι τολμηροί. Αγνοούν τους κανονισμούς, εκμεταλλεύονται την απουσία της αστυνομίας και… άρατε πύλας να μπει ο κόσμος να δει το ματς! Όλα για να μπορέσει να εξοικονομήσει το σωματείο κάποια χρήματα και να επιβιώσει.

Ακόμα και οι προσπάθειες με τα εισιτήρια διαρκείας- στήριξης που έβγαλαν μέσα στο καλοκαίρι σχεδόν οι περισσότεροι δεν είχαν την αναμενόμενη επιτυχία. Διότι πάντα υπάρχει η έννοια της ανταποδοτικότητας. «Πληρώνω για κάτι που θα απολαύσω».
Όσο κι αν αγαπούν τον σύλλογο, βλέπουν πως τους ζητούν να πληρώσουν για ματς που δεν θα δουν. Υπάρχουν ασφαλώς και οι συναισθηματικοί που χωρίς δεύτερη σκέψη στήριξαν. Δεν είναι όμως η πλειονότητα.

Οι πάντες αναρωτιούνται μέχρι πότε θα αντέξουν τα Διοικητικά Συμβούλια να βάζουν από την τσέπη τους «λίγα από όλους». Μια κατάσταση που… αιμορραγεί και τίποτε δεν δείχνει να ανακουφίζει το πρόβλημα. Κι αν στο ποδόσφαιρο υπάρχουν έστω αυτοί οι… περίεργοι τρόποι, στα αθλήματα που διεξάγονται σε κλειστά γυμναστήρια (μπάσκετ, βόλεϊ, χάντμπολ) δεν υπάρχει απολύτως κανένας τρόπος. Εκεί οι περιορισμοί είναι αμείλικτοι.

Ο χειμώνας θα είναι πολύ δύσκολος και οι δυνάμεις λιγοστεύουν, ενώ βοήθεια, πρόνοια, σχεδιασμός δεν υπάρχουν από πουθενά.

Πρόβλημα υπάρχει και με τις ακαδημίες των ομάδων. Πολλά παιδιά σταμάτησαν να πηγαίνουν από φόβο για πιθανό συγχρωτισμό, με συνέπεια τα τμήματα να διαθέτουν έως και 50% λιγότερα μέλη. Πέραν του οικονομικού, ασφαλώς υπάρχει ζήτημα με παιδιά που έχουν ταλέντο, αλλά δεν τα βλέπει πλέον το γήπεδο. Ασφαλώς κανείς δεν υποστηρίζει ότι πρέπει να ανοίξουν τα γήπεδα αλόγιστα και χωρίς κανόνες.

Μια λύση θα ήταν να ανοίξουν με ευθύνη των ομάδων για την τήρηση των μέτρων προστασίας και με βαριά πρόστιμα σε περίπτωση παραβίασής τους από τους «θερμόαιμους», που θα αποκτήσουν από την ομάδα δικαίωμα να μπουν στο γήπεδο…