Καρέρα: Ένας αλλά -προπονητικά - (χαμαι)λέων!
Πριν λίγες ημέρες έγινε μεγάλος ντόρος με την ανάδειξη του Μάρκο Λιβάγια ως MVP της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος της Super League.
Πολλά ειπώθηκαν για το ότι οι συμμετέχοντες στην ηλεκτρονική ψηφοφορία «ξέχασαν» τους παίκτες του, πρωτοπόρου και μετέπειτα πρωταθλητή. Ολυμπιακού, αλλά μάλλον ελάχιστοι – ακόμη και οπαδοί των «ερυθρολεύκων» - θα είχαν αντιρρήση σε παρόμοιο δημοψήφισμα για το ότι προπονητής της χρονιάς είναι ο Μάσιμο Καρέρα...
Γιατί ναι μεν ο Πέδρο Μαρτίνς τερμάτισε τη διετή ανομβρία τίτλων του Ολυμπιακού κατακτώντας το πρωτάθλημα (με προοπτική να κάνει νταμπλ...), ο Γιώργος Δώνης κράτησε τον (μνημονιακό...) Παναθηναϊκό συσπειρωμένο, αλλά κανείς τους δεν είχε ν’ αντιμετωπίσει τις αντικειμενικές, ποδοσφαιρικά, δυσκολίες του 56χρονου Ιταλού.
Αμφότεροι, άλλωστε, ήταν στο δεύτερο χρόνο δουλειάς τους κι ήξεραν τις ομάδες τους, που ήταν, όπως λέμε ποδοσφαιρικά, «δικές τους».
Αντίθετα, ο, γεννημένος στη Λομβαρδία, τεχνικός ήρθε εδώ μεσούσης της περιόδου (7 Δεκέμβρη ανακοινώθηκε), άγνωστος μεταξύ αγνώστων, ανέλαβε μια ομάδα που δεν είχε επιλέξει ούτε έναν παίκτη και με μοναδικές προσθήκες τους Σιμάνσκι και Αραούχο, το Γενάρη, όχι απλά την μεταμόρφωσε, αλλά την... μετάλλαξε!
Τόσο που, από μια ομάδα δίχως αρχή (κι αγωνιστικές αρχές...) και τέλος, απόροια του καταστροφικού περάσματος του Μιγκέλ Καρντόσο (που δεν μπόρεσε ν’ αναστρέψει ο «καλός στρατιώτης» Νίκος Κωστένογλου...), ν’ αποτελεί φαβορί για τη δεύτερη θέση (που οδηγεί στο επόμενο Champions League) αλλά και φιναλίστ του Κυπέλλου.
Ταυτόχρονα είναι κοινή πεποίθηση (δεδομένων και των οικονομικών προβλημάτων του ΠΑΟΚ) ότι του χρόνου εκείνη θα είναι το «αντίπαλο δέος» του Ολυμπιακού, για να μην του επιτρέψει να χτίσει νεά «δυναστεία» στο Ελληνικό πόδοσφαιρο.
Αν το καταφέρει κι αυτό ο πρώην παίκτης, υπηρεσιακός τεχνικός και βοήθος προπονητή της Γιουβέντους, δεν έχουμε... γυάλινη σφαίρα για να το ξέρουμε, αλλά σε σχέση με τη φετινή χρονιά θα έχει ένα αβαντάζ.
Το «συν» που θα έχει του χρόνου κι η μετάλλαξη σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο...
Τη γνώση του που βρίσκεται και τι έχει στα χέρια του.
Και δεδομένου ότι έκανε μικρά... θαύματα με παίκτες που δεν είχε διαλέξει οι φίλοι της «Ένωσης» δικαιούνται να αισιοδοξούν.
Aυτός, άλλωστε, συνέβαλε στο ν’ αλλάξει η συνολική εικόνα της ομάδας, αλλά και σ' ατομικό επίπεδο.
- Μια κι ο λόγος για τον Λιβάγια, ανωτέρω, μάθαμε ότι μπορεί να παίξει εξίσου καλά κι ως αριστερό εξτρέμ. Ήδη διανύει την πλέον παραγωγική του χρονιά στην Ελλάδα...
- Μας επιβεβαίωσε ότι ο συμπατριώτης του Βέρντε είναι τουλάχιστον ένας χρήσιμος παίκτης, ενώ μέχρι την άφιξη του βρισκόταν μεταξύ πάγκου κι εξέδρας.
- «Ανέστησε» τον Κρίστιτσιτς πριν τη διακοπή και τώρα βγάζει «λαγό από το καπέλο» με τον Σιμόες, του οποίου του ξανάδωσε πρωταγωνισμό.
- Επιπρόσθετα, δείχνοντας στοιχεία εξαιρετικού μάνατζερ κατάφερε να διαχειριστεί την «ατομική βόμβα», που συνιστά για τα αποδυτήρια κάθε ομάδας, ένας χαρακτήρας όπως ο Βρανιές.
Κι όταν εκείνος – σε μια πράξη που δεν συνάδει με τα μεγάλα λόγια περί αγάπης προς τον σύλλογο – αποφάσισε να φύγει για να κάνει διακοπές πριν ενσωμαωτθεί στην Άντερλεχτ – όχι μόνο δεν τα έβαψε μαύρα, όχι μόνο δεν το επικαλέστηκε ως δικαιολογία για να σταυρώσει τα χέρια και μοιρολατρικά να περιμένει το τέλος της σεζόν, αλλά το πάλεψε και το γύρισε το ...φύλλο!
Από εκεί που με τον Βράνιες και τον Τσιγκρίνσκι το βάρος του είχε πέσει στις πρώτες του μέρες στο κομμάτι της ανάσχεσης και τα... βασικά - μ’ αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί «αμυντικογενής» (σ. συνέβαλε κι επιμονή του αρχικά σ’ ένα σχήμα με αμυντική τριάδα) – πλέον μετέβη από το 4-2-3-1, του αμέσως επόμενου διαστήματος, σε ένα 4-3-3 με τον Μάνταλο στα χαφ αυξάνοντας τους επιθετικογενείς του παίκτες κι κάνοντας την ομάδα του «εμπροσθοβαρή» πιο απαιτητική και κυριαρχική εντός αγώνα!
Τόσο που μας έχει μπερδέψει.
Τι πάστα προπονητή είναι τελικά;
Κλασικός Ιταλός, με... εαυγγέλιο την άμυνα, ή ένας προπονητικός χαμαιλέων;
Προφανώς θα γίνουμε σοφότεροι και θ’ αποκρυσταλλώσουμε άποψη τη δεύτερη χρονιά του στα μέρη μας.
