Ερνέστο Βαλβέρδε: Η Μπάρτσα τον έκανε… Φαν Χάαλ!

Διαβάζοντας τον τίτλο υποθέτει κανείς ότι πρόκειται για μια αρκούντως τιμητική εξέλιξη στην καριέρα του Ερνέστο Βαλβέρδε, να έχει κάτι κοινό με τον Λουίς Φαν Χάαλ. Έναν από τους επιδραστικότερους τεχνικούς των τελευταίων 30 ετών, στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Έλα, όμως, που δεν είναι έτσι….

Ο προπονητής από την Εξτρεμαδούρα, που εδώ και λίγες ώρες αποτελεί παρελθόν από τον πάγκο της Μπαρτσελόνα, έγινε ο αμέσως επόμενος, μετά τον Ολλανδό, που απολύθηκε μεσούσης της περιόδου από τους Καταλανούς!

Χρειάστηκε να περάσουν 17 χρόνια (από την σεζόν 2002-03) για να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο…

Μόνο που η κατάσταση τότε κι η τωρινή απέχουν παρασάγγας…

17 χρόνια πριν η Μπάρτσα χάνοντας από την Θέλτα, 2-0 ήταν...12η κι ο διάδοχος του, Φαν Χάαλ, Ράντομιρ Άντιτς, ίσα που κατάφερε να διατηρήσει την περηφάνια του συλλόγου να είναι ο μοναδικός, πανευρωπαϊκά, που δεν έχει λείψει ποτέ από ευρωπαϊκό κύπελλο, φέρνοντας την ομάδα 6η και στο, πάλαι ποτέ, Κύπελλο UEFA!

Αντίθετα ο Βαλβέρδε αφήνει την ομάδα 1^η (έστω, ισόβαθμη με την Ρεάλ Μαδρίτης), στους «16» του Champions League (περνώντας 1^η από το δυσκολότερο όμιλο με Ίντερ και Μπορούσια Ντόρτμουντ) και μέσα στο Κύπελλο (σ. ακόμη δεν έχουν ξεκινήσει οι υποχρεώσεις της ομάδας).

Τότε γιατί έφυγε, θ’ αναρωτηθεί κανείς;

Το «έργο» της Ρώμης και του Λίβερπουλ… προβλήθηκε στη Τζέντα!

Όχι, πάντως, γιατί έχασε 3-2 από την Ατλέτικο Μαδρίτης, στον ημιτελικό του Ισπανικού Super Cup, στην Τζέντα, της Σαουδικής Αραβίας...

Άλλωστε, πριν την έναρξη του συγκεκριμένου αγώνα είχε αποδοκιμαστεί, άγρια, από την συντριπτική πλειοψηφεία των οπαδών της ομάδας, που ήταν στο γήπεδο!

Πριν, δηλαδή, η Ατλέτικο Μαδρίτης γυρίσει σε 5 λεπτά (81’-86’) ένα ματς που η Μπάρτσα – στην καλύτερη της φετινή εμφάνιση μακράν – την είχε παίξει... μονότερμα 75 λεπτά, στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα του Όμπλακ 4 φορές, σ’ ένα ημίχρονο (μόνο τα δύο μέτρησαν...).

Όμως η ψυχολογική κατάρρευση στο τελευταίο τέταρτο, το «άδειασμα» από δυνάμεις κι η ελλειματική παρεμβολή του προπονητή, μ’ αλλαγές, οδηγήσαν στο να μην εκφραστούν διαιτητικά παράπονα για την χρήση του VAR (όχι μόνο στις ακυρώσεις των γκολ των Μέσι και Σουάρες, αλλά και για δύο περιπτώσεις πέναλτι)…

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ήταν «στο ίδιο έργο θεατές», οι φίλοι κι οι διοικούντες των Καταλανών.

Το’χαν δει στο ντέρμπι με την, ουραγό, Εσπανιόλ, πέντε μέρες πριν (2-2 στο 88' ενώ είχε γυρίσει το ματς όπως και με την Ατλέτικο), αλλά κυρίως το είχαν δει στα δύο «στίγματα» που φέρει η, επί δύομιση χρόνια παραμονή του Βαλβέρδε στον πάγκο της ομάδας: τις βραδιές της Ρώμης και του «Άνφιλντ».

Τότε που η Μπαρτσελόνα απεμπόλησε τα αβαντάζ του 4-1 και 3-0, αντίστοιχα, χάνοντας 3-0 και 4-0, από Ρόμα και Λίβερπουλ, στις μοναδικές, ευρωπαϊκές, ήττες της θητείας Βαλβέρδε στον πάγκο της!

Οι οποίες αποδείχθηκαν εξαιρετικά... δύσπεπτες για τον οργανισμό της Μπαρτσελόνα, που έχει εμμονή με την συγκεκριμένη κούπα.

Η εμμονή με το Τσάμπιονς Λιγκ και το υπόλοιπο «κατηγορητήριο»

Όχι μόνο γιατί την κατέκτησε 3 σερί χρόνια η Ρεάλ Μαδρίτης μετά την τελευταία «μπλαουγκράνα» επιτυχία (2015), αλλά γιατί υπάρχει μια φοβική αντιμετώπιση από πολλούς στη Βαρκελώνη ότι όταν λήξει η εποχή (του 32χρονου) Μέσι ο σύλλογος δεν θα είναι ανταγωνιστικός...

Έτσι οι συγκεκριμένες ήττες τον ακολουθούσαν σ’ όλη του τη διαδρομή.

Στο «κατηγορώ», εναντίον του, προσθέστε ότι - εξαιρουμένης της πρώτης σεζόν που συμμάζεψε μια ομάδα, εμφανιζόμενη υποδέεστερη, από την (πρωταθλήτρια Ισπανίας κι Ευρώπης) Ρεάλ Μαδρίτη, χωρίς τον Νεϊμάρ (μόλις είχε φύγει) παίρνοντας πρωτάθλημα με ρεκόρ αήττητου και νταμπλ – δεν υπήρξε, αγωνιστική, πρόοδος.

Οι παίκτες έπαιζαν σε χαμηλό τέμπο, απέχοντας από τα στάνταρ που καθιέρωσαν την Μπαρτσελόνα συνώνυμο του ποδοσφαιρικού θεάματος!

Ούτε το προπέρσινο νταμπλ, ούτε το περσινό πρωτάθλημα, με ρεκόρ διαφοράς από τη Ρεάλ Μαδρίτης του πιστώθηκαν, προκαλώντας διχασμό στις εξέδρας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο φιλικό παρουσίασης της φετινής ομάδας ο Βαλβέρδε αποδοκιμάστηκε. Δείγμα ότι προπονούσε «με το πιστόλι στον κρόταφο».

Κάτι που γνώριζε η διοίκηση.

Πως «επιβίωσε»;
Χάρη στη δημόσια στήριξη των παικτών του, μετά από τις ευρωπαϊκές ήττες, ή άλλες (ήσσονος σημασίες) αποτυχίες.

Την οποία επανέλαβαν, Μέσι και Σουάρες, μετά τον αγώνα με την Ατλέτικο. Αλλά ήταν αργά...

Η πανικόβλητη αναζήτηση, και ο «πορθητής» Σετιέν!

Είχαν κυκλοφορήσει οι πληροφορίες ότι ο γενικός διευθυντής της ομάδας Όσκαρ Γκράου κι ο αθλητικός διευθυντής της, Ερίκ Αμπιντάλ είχαν συνάντηση με τον Τσάβι Ερνάντεθ στη Ντόχα, του Κατάρ, προτείνοντας του ν’ αναλάβει την ομάδα άμεσα, ποντάροντας, βασικά, σε ένα ψυχολογικό restart.

Ο 39χρονος Καταλανός παλαίμαχος αρνήθηκε, αφού δεν ήθελε να ξεκινήσει την προπονητική του καριέρα παρατώντας στα «κρύα του λουτρού» την πρώτη του εργοδότρια (Αλ Σαντ), ενώ δεν επιθυμούσε, λογικοτάτα, να άρει τον «σταυρό» ποδοσφαιρικών αμαρτιών, που δεν του αναλογούν...

Η δημοσιοποίηση της υπόθεσης Τσάβι, λόγω των ανύπαρκτων «στεγανών» της Μπάρτσα, έκανε αδύνατη την παραμονή Βαλβέρδε.

Η πανικόβλητη διοίκηση έπραξε, ότι θα έπρεπε να είχε κάνει το περασμένο καλοκαίρι, μεσούσης της περιόδου.

Ψάχτηκε με μερικούς ακόμη τεχνικούς (Κούμαν και Ποτσετίνο π.χ.) και τελικά ο ...κλήρος έπεσε στον άνεργο Σετιέν.

Γνώριμο των Ελλήνων φιλάθλων και δη του Ολυμπιακού, από τις αναμετρήσεις των «ερυθρολεύκων», με την Ρεάλ Μπέτις, πέρσι.

Τον μόνο προπονητή που άλωσε το «Camp Nou» επί Βαλβέρδε!

Η περίπτωση του πρώην τεχνικού της ομάδας της Σεβίλλης (σ. θιασώτης του επιθετικού ποδοσφαίρου και της φιλοσοφίας Κρόϊφ) μοιάζει με «λαχείο».

Κι αν οι πληροφορίες αληθεύουν για έξι μήνες κι 1+1 χρόνο συμβολαίου ως το 2022 είναι win – win για τη διοίκηση: σε περίπτωση επιτυχίας την πιστώνεται, ή η Μπάρτσα θα επιστρέψει στην προπονητική αγορά το καλοκαίρι.

Το «μυρμήγκι» που δεν έβγαλε... φτερά κι ο «καταραμένος» Γενάρης!

Όσο για τον Βαλβέρδε; Εκείνος δικαίωσε το προσωνύμιο του.

«Μυρμήγκι».
Δεν έχουν όλα... φτερά όμως.

Είχε την ευκαιρία να «πετάξει» στην κορυφαία ομάδα της καριέρας του, αλλά «για να φτιάξεις ομελέτα χρειάζονται να σπάσεις κι αυγά».

Ο πρώην τεχνικός του Ολυμπιακού, χαμηλών τόνων, από φυσικού του, πίστευε ότι «στρογγυλεύοντας» τα πράγματα θα διαχειριζόταν την κατάσταση, ενώ η μεταβατική κατάσταση απαιτούσε ριζικές αλλαγές.

Η δήλωση του Ινιέστα ότι «Η συμπεριφορά της διοίκησης απέναντι του ήταν άσχημη», απηχεί την πραγματικότητα, αλλά δεν πρέπει να έπεσε κι από τα σύννεφα, ο 55χρονος, που βίωσε τη δεύτερη απόλυση της καριέρας του.

Η πρώτη, στη Βιγιαρεάλ, πάλι Ιανουάριο. Πριν από 10 χρόνια (31/01/2010).

Τελικά η εργατική τάξη δεν πάει, πάντα, στον παράδεισο...