Πως ο Σόλσκιερ μεταμόρφωσε την Μάντσεστερ

Η μεταμόρφωση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από περιοδεύοντα θίασο σε ομάδα-φόβητρο δεν οφείλειται σε κάποιο θαύμα. Είναι απλά έργο ενός προπονητή που γνωρίζει τα μυστικά της δουλειάς και είναι προικισμένος με μεγάλες δόσεις καλοτυχίας.

Ιδού οι επτά κινήσεις του Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ που άλλαξαν τον ρου της Ιστορίας...

Το άστρο… Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ έχει άστρο… Θα πρέπει, μωρό σαν ήτανε, να έσκυψαν στην κούνια του οι καλές οι Μοίρες και να του ευχήθηκαν να είναι καλότυχος στη ζωή του. Αυτό ακριβώς συνέβη όταν μεγάλωσε. Τόσο στην ποδοσφαιρική καριέρα του, όσο και στην προπονητική τον Σόλσκιερ συνοδεύει μια ρέντα αφύσικη, που του επιτρέπει να κάνει ανατροπές, όπως εκείνη το 1999 στη Βαρκελώνη και όπως αυτή προχτές στο Παρίσι.

United η Μάντσεστερ... Με τον Νορβηγό στον πάγκο της η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έγινε United Manchester. Δηλαδή, «ενωμένη» ξανά. Οι παίκτες, που επί των ημερών του Μουρίνιο είχαν χωριστεί σε στρατόπεδα, έγιναν πάλι μια γροθιά. Έπαψαν τα καρφώματα και τα μαχαιρώματα, έφυγε από τα αποδυτήρια η καχυποψία που καλλιεργούσε ο Πορτογάλος, γύρισε η χαρά του παιχνιδιού. Οι ποδοσφαιριστές έπαψαν να φοβούνται μήπως τιμωρηθούν για τα λάθη τους. Δίχως χαλινάρι στη μύτη τα άλογα του Μάντσεστερ καλπάσανε ελεύθερα…

Η επιθετική τριπλέτα... Οι Ράσφορντ, Μαρσιάλ, Λίνγκαρντ ξεχειλίζουν από νιάτα, ταχύτητα και ενθουσιασμό. Φώναζαν από μακριά ότι αυτοί ήταν το μέλλον της Μάντσεστερ αλλά ο Μουρίνιο είχε βουλώσει τα αυτιά του και δεν τους άκουγε προτιμώντας να ξοδεύει τα λεφτά του κλαμπ σε ακριβές μεταγραφές (Λουκάκου, Σάντσες) αντί να τους δώσει τις ευκαιρίες τους. Ο Σόλσκιερ τους έδωσε όχι μόνο τις ευκαιρίες αλλά και την ελευθερία τους στο τερέν…

10αρι ο Πογκμπά... Τον Γάλλο ο Σόλσκιερ τον είχε παίκτη στις ακαδημίες της Γιουνάιτεντ. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβε το πλούσιο ταλέντο του αλλά και τον δύσκολο χαρακτήρα του. Όταν ο Πογκμπά προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, ο Νορβηγός έφευγε για τη Μόλντε. Τώρα που ξανανταμώσανε, δεν χρειάστηκε να κάνει πολλά για να τον αναγεννήσει. Απλά τον έφερε ξανά στο προσκήνιο αναθέτοντας του ένα ρόλο ξεχασμένο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο: Του 10αριού…

Τα αριστερά τους πόδια... Η Μάντσεστερ του Φέργκιουσον ανέκαθεν φημιζόταν για την αριστερή της πτέρυγα. Στο πρόσωπό των Ντένις Έργουϊν (αρχικά) και Πατρίς Εβρά (στη συνέχεια) ο Σκωτσέζος μάνατζερ είχε βρει αξιόπιστους μπακ που φύλαγαν τα νώτα του αέρινου (και αειθαλή), Ράιαν Γκιγκς ώστε απερίσπαστος να δημιουργεί και να σκοράρει. Κοπιάροντας τον δάσκαλό του ο Σόλσκιερ ταίριαξε σε αυτή την πτέρυγα τους Λοκ Σο και Αντονί Μαρσιάλ. Άγγλος και Γάλλος έμαθαν ο ένας το παιχνίδι του άλλου και κάνουν θραύση…

Φαρμακερές αντεπιθέσεις... Με τον Σόλσκιερ προπονητή η Μάντσεστερ έμαθε να εκδηλώνει φαρμακερές αντεπιθέσεις. Σκοράρει πλέον συχνά με αυτό τον τρόπο, πράγμα που την εποχή του Μουρίνιο φάνταζε από δύσκολο έως απίθανο. Ο Νορβηγός βελτίωσε αισθητά το τρανζίσιον της ομάδας η οποία, όπως ανεβοκατεβαίνει το τερέν, θυμίζει πολύστροφο αμάξι σε κίνηση, καμιά σχέση με το παρκαρισμένο πούλμαν του Πορτογάλου.

Αμυντική σταθερότητα... Εντάξει, ο Ντε Χέα πάντα ήταν η εγγύηση στα μετόπισθεν. Όμως οι κεντρικοί αμυντικοί αποδεικνύονταν συχνά ευάλωτοι. Ο Σόλσκιερ έδωσε πίσω στον Λίντελοφ τη χαμένη του αυτοπεποίθηση και βάζοντας δίπλα του τον Φιλ Τζόουνς έφτιαξε ένα δίδυμο που διακρίνεται για τη σταθερότητά του. Επιπλέον το θωράκισε με τη χρησιμοποίηση δυο αμυντικών χαφ κάνοντας την άμυνα της Μάντσεστερ ισχυρή ξανά.