Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων: Πώς η Τσέλσι έλυσε τον... γρίφο της Παρί

Εδώ και καιρό, ιδίως μετά την κατάκτηση του Champions League με τρόπο εμφατικό, η Παρί Σεν Ζερμέν ήταν το απόλυτο μέτρο σύγκρισης. Σαρωτική στη Ligue 1, ανώτερη σε κάθε νοκ άουτ της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και θριαμβεύτρια επί κολοσσών όπως η Ίντερ, η Μπάγερν και η Ρεάλ Μαδρίτης.

Η Παρί έμοιαζε να κινείται σε ένα επίπεδο που ουδείς μπορούσε να φτάσει. Μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων. Εκεί την περίμενε η Τσέλσι, η οποία είχε διαφορετική... άποψη και φρέσκο πλάνο για να την αντιμετωπίσει.

Η εικόνα του πίνακα στο φινάλε του τελικού -3-0 υπέρ των «μπλε»- δεν αποτύπωσε μόνο μια νίκη, αλλά μια αποκάλυψη. Γιατί το πραγματικό σοκ δεν ήταν το σκορ, αλλά η αίσθηση ότι για πρώτη φορά εδώ και καιρό, η Παρί έμοιαζε ανήμπορη.

Το καλοκουρδισμένο ρολόι του Λουίς Ενρίκε έμοιαζε (και ήταν) για πρώτη φορά εδώ και καιρό αμήχανο, υπερφορτωμένο από την πίεση και εκτεθειμένο σχεδόν σε κάθε μετάβαση. Και σε κάθε φάση, υπήρχε ως κοινό νήμα η προνοητικότητα και η αυστηρή εκτέλεση του πλάνου του Έντσο Μαρέσκα.

Ο υπέροχος κύριος Πάλμερ

Δεν είναι μυστικό πως η Τσέλσι της τελευταίας διετίας δοκιμάζει πολλά. Άλλα πιάνουν και άλλα όχι. Μεταγραφές κατά... ριπάς, αλλαγές προπονητών, σύνολα που μοιάζουν με παζλ δίχως όλα τα κομμάτια.

Κι όμως, μέσα σε αυτό το χάος, ο Μαρέσκα βρήκε καθαρή σκέψη και λύσεις στο πρόσωπο του Κόουλ Πάλμερ. O 23χρονος διεθνής αποτελεί έναν δημιουργικό άξονα με έναν αμείλικτο ρυθμό πίεσης και στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν μια ξεκάθαρη στόχευση στην αδύναμη πλευρά της Παρί, την αριστερή.

Το αποτέλεσμα ήταν συγκλονιστικό. Η Παρί έκανε περισσότερα λάθη πρώτου χρόνου από κάθε άλλο ματς της χρονιάς, ο Μέντες αποσυντονίστηκε πλήρως, και ο Πάλμερ εξελίχθηκε στον απόλυτο πρωταγωνιστή.

Κι αυτό γιατί συνδύασε ρόλο εκτελεστή και δημιουργού, με ωριμότητα που διαψεύδει την ηλικία του. Δίπλα του, ο επίσης υπέροχος Ζοάο Πέδρο και οι άλλοι μέσοι έδωσαν έναν ρυθμό που θύμισε την πιο «πεινασμένη» εκδοχή της Τσέλσι του παρελθόντος.

Το «τακτικό μάθημα» του Μαρέσκα

Αν ο όρος «τακτικό μάθημα» ακούγεται κοινότοπος, η εφαρμογή του από τον Μαρέσκα σίγουρα μόνο τέτοια δεν ήταν. Η επιλογή για... αδυσώπητη πίεση από τα πρώτα λεπτά, η τόλμη να παίξει «στα ίσα» έναν αντίπαλο με ασύγκριτο βάθος ποιότητας, και η συνέπεια στην επιθετική μετάβαση, έκαναν τους αναλυτές να παραδεχθούν με έκπληξη ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που η Παρί παραδόθηκε.

Κι αυτό όχι λόγω έλλειψης έμπνευσης, αλλά λόγω στρατηγικής ήττας. Όπως το έθεσε ο Γκάρεθ Μπέιλ: «Η Παρί έπαθε… Παρί από την Τσέλσι». Μια ομάδα συνηθισμένη να επιβάλλει τους όρους της, αιφνιδιάστηκε πλήρως από μια πιο πεινασμένη και πιο πειθαρχημένη εκδοχή ενός πρότζεκτ που μέχρι πρόσφατα προκαλούσε μόνο ειρωνικά χαμόγελα.

Από την κριτική στην περηφάνια

Η Τσέλσι έχει ακούσει πολλά. Από τα «billion-pound bottlejobs» («παλτά δισεκατομμυρίων», σε ελεύθερη μετάφραση) του Γκάρι Νέβιλ, μέχρι τα χλευαστικά σχόλια για τα πολυετή συμβόλαια που θύμιζαν κάτι ανάμεσα σε επένδυση και... ρουλέτα.

Αλλά το βράδυ της Κυριακής στο «MetLife Stadium» του Νιου Τζέρσεϊ, τίποτα από αυτά δεν είχε σημασία. Ούτε το παρελθόν, ούτε η καταγωγή της επιτυχίας. Μόνο το παρόν, το οποίο αποτελεί ένα σύνολο νεανικό, αποφασισμένο και δουλεμένο από τον θαυματουργό Μαρέσκα.

Ο Ιταλός, που παρεμπιπτόντως ήταν ο πιο ήρεμος άνθρωπος στο γήπεδο όταν ξέσπασε η ένταση με τους εκνευρισμένους Παριζιάνους, το είπε απλά: «Αυτό το τρόπαιο το μετράμε σαν το Champions League, ίσως και παραπάνω». Και γιατί όχι; Για πρώτη φορά εδώ και καιρό, η Τσέλσι έγραψε την Ιστορία με τους δικούς της όρους, απέναντι σε μεγαθήρια του ποδοσφαίρου.

Αυτό που πέτυχε η λονδρέζικη ομάδα ήταν κάτι παραπάνω από μια μεγάλη νίκη. Ήταν μια τεκμηριωμένη απάντηση σε όσους πίστεψαν πως τα πλάνα της δεν έχουν υπόβαθρο και μέλλον. Κι αν αυτή η νίκη αποδειχθεί προπομπός για κάτι μεγαλύτερο, τότε το ματς στο Νιου Τζέρσεϊ ίσως να μείνει στην Ιστορία ως αφετηρία, και όχι ως έκπληξη!