Σπαλέτι, ο... Φέργκιουσον της Ιταλίας!

Λίγες ώρες μετά την επανεμφάνιση του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στα επίσημα του Ολντ Τράφορντ, για πρώτη φορά μετά την περιπέτεια της υγείας του τον περασμένο Μάϊο και παρότι δεν κατάφερε να δώσει την απαιτούμενη έμπνευση στην αγαπημένη του Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, κόντρα στην Γουλβς (έμεινε στο 1-1), στη Γένοβα, η Σαμπντόρια υποδεχόταν την Ίντερ. Κι ο Λουτσιάνο Σπαλέτι αποδεικνυόταν ο καλύτερος «μαθητής» του θρυλικού Σκωτσέζου μάνατζερ.

Όχι γιατί ξεπατίκωσε κάποια τακτική του κίνηση, εφαρμόζοντας την, στην «σκακιέρα» του «Μαράσι», αλλά γιατί για μια ακόμη φορά - στα πρότυπα της περιβόητης «Fergie time» - η Ίντερ κατάφερε να κερδίσει στο φινάλε των αγώνων ή στις καθυστερήσεις τους!

Κι αν ο Σπαλέτι δεν έχει τα διαπιστευτήρια (λέγε με τίτλους), που ανήγαγαν τον «Φέργκι» σ’ έναν από τους κορυφαίους μάνατζερς στα χρονικά του αγγλικού (κι όχι μόνο) ποδοσφαίρου, η έφεση του στο να κερδίζει σημαντικά ματς, όταν η κλεψύδρα του χρόνου αδειάζει είναι τόσο αξιοσημείωτη που του προσδίδει -με υπερβολή, που αγγίζει τα όρια...ιεροσυλίας- το προσωνύμιο του Ιταλού...Φέργκιουσον!

Μάνι – μάνι αυτή την εβδομάδα η Ίντερ πήρε δύο ματς στα...χασομέρια!

Την περασμένη Τρίτη ως το 86’ έχανε από την Τότεναμ 1-0. Σκορ αρκούντως...κολακευτικό για τους «νερατζούρι», που είχαν γλιτώσει τα χειρότερα, λόγω αναποτελεσματικότητας των Κέϊν και Λαμέλα. Έτσι όχι μόνο ισοφάρισαν, με το παρθενικό γκολ του Ικάρντι, στο ντεμπούτο του στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά στο 92’, με κεφαλιά του Βεσίνο, συνδύασαν την επάνοδο τους στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση (μετά τον Μάρτη του 2012) με τρίποντο!

Χθες βράδυ, στην Γένοβα, η νίκη ήρθε ακόμη πιο βαθιά στα...χασομέρια: στο 94’ με «ήρωα» τον Μπρόζοβιτς που έδωσε με διαγώνιο σουτ τη νίκη μετά από ένα... ψυχόδραμα με 3 ακυρωθέντα γκολ λόγω VAR (δύο για την Ίντερ κι ένα των γηπεδούχων)!

Από πέρσι, που ο τεχνικός από την Τοσκάνη ανέλαβε την Ίντερ, δεν είναι λίγες οι φορές που πανηγύρισε in extremis. Γεγονός που επιτρέπει να μην θεωρούμε ότι πρόκειται για συγκυριακό φαινόμενο.

Πέραν της τύχης -απαραίτητο συστατικό (αλλά λένε ότι βοηθά και τους τολμηρούς...) για κάθε ομάδα που συνηθίζει να κερδίζει στο «παρά πέντε» (ή στο «και πέντε»...) των αγώνων- μια τέτοια συνήθεια αποτελεί απόδειξη ισχυρού ποδοσφαιρικού χαρακτήρα, αλλά και καλής φυσικής κατάστασης.

Πέρσι τέτοιες μέρες (16/09), κόντρα στην Κροτόνε, εκτός έδρας, με την Ίντερ, τότε, επικεφαλής στην βαθμολογία (πριν κατρακυλίσει, για αν βγει την τελευταία αγωνιστική στο Τσάμπιονς Λιγκ) οι Λομβαρδοί υπέφεραν περισσότερο του αναμενομένου.

Το αμυντικό τείχος των “Πυθαγόρειων” (που στο φινάλε της σεζόν υποβιβάστηκαν) διέρρηξε ο Σκρίνιαρ στο 82ο λεπτό μετά από αναμπουμπούλα για να έρθει ο Πέρισιτς (92’) να κάνει το τελικό 2-0.

Oκτώ μέρες αργότερα, οι Μιλανέζοι του Σπαλέτι το ξανάκαναν και κόντρα στην έτερη εκπρόσωπο του μεγάλου λιμανιού της Λιγκούρια, την Τζένοα. 1-0 στο 87’ με κεφαλιά του Ντ’ Αμπρόζιο, εν μέσω σύγχυσης στα αντίπαλα καρέ.

Eξάλλου, στις 15 του περσινού Οκτώβρη, στο ντέρμπι με την Μίλαν, ο Μάουρο Ικάρντι ολοκλήρωνε ένα ονειρώδες χατ τρικ στο 90’ εκτελώντας εύστοχα πέναλτι για το 3-2 των «νερατζούρι».

Σπαλέτι time από την... ανάποδη!

Οι οποίοι πάντως υπό την καθοδήγηση του Σπαλέτι έχουν δει και την άλλη όψη του «νομίσματος». Χάνοντας στο φινάλε αγώνων. Όπως στο «ντέρμπι ντ’ Ιτάλια» με την Γιουβέντους (28/04). Όταν κέρδιζαν (2-1) ως το 87’, αλλά ένα αυτογκολ του Σκρίνιαρ και το τέρμα του Ιγκουαϊν, δύο λεπτά αργότερα, έφεραν τον 59χρονο τεχνικό στο «σκαμνί» του κατηγορούμενου για τις αλλαγές του (Ραφίνια κι Ικάρντι αντικαταστάθηκαν, στο 81’ κι 85’ αντίστοιχα).

Σπαλέτι time από την...ανάποδη δηλαδή! Αλλά, όταν παίζεις με την «φωτιά» ενίοτε «καίγεσαι»...