O σεβασμός κερδίζεται, δεν απαιτείται, Ζοσέ!

Τρεις φορές είπε την λέξη «σεβασμός», απαιτώντας τον από τους παριστάμενους εκπροσώπους του Τύπου, μετά το φινάλε της αναμέτρησης με την Τότεναμ.

Την ίδια στιγμή, με τα δάχτυλα του, σχημάτιζε τον αριθμό «3».
Όχι δεν έδειχνε τα γκολ που δέχθηκε από τα «σπιρούνια» -τα οποία τα 4 προηγούμενα χρόνια όχι μόνο είχαν χάσει, αλλά δεν είχαν, καν, σκοράρει στο «Ολντ Τράφορντ»- αλλά υπενθύμιζε τα πρωταθλήματα Αγγλίας που έχει κατακτήσει!

Τα οποία, όπως είπε (κι είναι αλήθεια...) είναι περισσότερα από των υπολοίπων 19 μάνατζερς στην Πρέμιερ Λιγκ (σ. δύο τον αριθμό).

Μόνο που ο, αλλεργικός στην... κριτική, Ζοσέ Μουρίνιο (περί ου ο λόγος ασφαλώς) δεν έχει κάνει και πολλά για να απαιτεί σεβασμό από τους Άγγλους συναδέλφους.

Την περασμένη Παρασκευή, για παράδειγμα, όχι μόνο πήγε μισή ώρα νωρίτερα από την προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου, ενόψει του αγώνα με τους Λονδρέζους, αλλά την τελείωσε σε...τέσσερα λεπτά και 19 δευτερόλεπτα απαντώντας με μονοσύλλαβα και τρόπο που θα έκανε κάθε Λάκωνα περήφανο!

Σεβασμός μηδέν, λοιπόν, στη δουλειά των συναδέλφων που καλύπτουν το ρεπορτάζ της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, από εκείνον που απαιτεί για το δικό του έργο!

Άλλωστε ελάχιστο σεβασμό έχει επιδείξει ο Ίβηρας και στις σχέσεις του με συναδέλφους του.

Ο Αρσέν Βενγκέρ έπρεπε να φύγει από την Άρσεναλ, για ν’ ακούσει μια καλή κουβέντα από το στόμα του. Παρότι κι εκείνος 3 πρωταθλήματα Αγγλίας είχε!

Τον Ράφα Μπενίτεζ τον τραμπουκίζει απ’ όταν τον διαδέχθηκε στην Ίντερ. Με τον Κόντε, πέρσι το πράγμα «ξέφυγε», ενώ με τον Γκουαρντιόλα οι σχέσεις του είναι γνωστές.

Για να μην πούμε για το δάχτυλο του στο μάτι του (μακαρίτη) Τίτο Βιλανόβα...

Υπερασπιστική γραμμή

Το χειρότερο για τον «Μου» είναι πως τα “mind games”, που τον έκαναν κάποτε διάσημο, δεν... φτουράνε πια.

Η συγκεκριμένη ατάκα του, πως έχει περισσότερα πρωταθλήματα από τους υπόλοιπους συναδέλφους του στην Πρέμιερ Λιγκ, θυμίζει δικολαβίστικο τέχνασμα και σίγουρα δεν πρόκειται για μια ατάκα, εν θερμώ, αλλά μια φράση, που έχει βάλει στην «φαρέτρα» της υπερασπιστικής του γραμμής, για τις δύσκολες ώρες, σαν την χθεσινοβραδινή!

Κι αφού του αρέσουν τόσο οι αριθμοί γιατί δεν αναφέρεται σε κάποιους άλλους;

Στο ότι, για πρώτη φορά στην καριέρα του, ξεκινά με 2 ήττες στις 3 πρώτες αγωνιστικές για παράδειγμα...

Ή ότι από το 1972 είχε να χάσει η Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, εντός έδρας, από την Τότεναμ, με 3-0...

Ακόμη – ακόμη πως οι «κόκκινοι διάβολοι», στην 3η του χρονιά στον πάγκο τους, πραγματοποιούν το χειρότερο ξεκίνημα τους από την σεζόν 1992-93!

To μόνο παρήγορο είναι πως εκείνην την χρονιά είχαν πάρει το πρώτο τους πρωτάθλημα μετά από 26χρόνια...

Αλλά κάπου εδώ τελειώνουν οι παρηγοριές κι αρχίζει η σκληρή πραγματικότητα. Κι αυτή δείχνει πως η Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, αντίθετα με τις ανταγωνίστριες της, αγωνιστικά, μένει στάσιμη.
Κι οι συγκρίσεις είναι όλες εις βάρος του...

Δεν έχει, ας πούμε, καμιά σχέση η Μάντσεστερ Σίτι του Γκουαρντιόλα, απ’ όταν την ανέλαβε, με την σημερινή. Η Λίβερπουλ του Κλοπ, ομοίως.

Κι αν οι προαναφερθείσες ξόδεψαν εκατομμύρια (οι «Πολίτες» τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια οι «κόκκινοι» το φετινό) η Τότεναμ του Ποκετίνο, που έκανε... παρέλαση στο «Θέατρο των Ονείρων», δεν έδωσε ούτε... λίρα το φετινό θέρος για μεταγραφές!

Την ίδια ώρα που ο Μουρίνιο γκρίνιαζε ότι τα «θέλω» του δεν υλοποιήθηκαν, προσπαθώντας ν’ αποτινάξει τις ευθύνες για την εικόνα της ομάδας του (την οποία χθες, παρεμπιπτόντως την βρήκε πολύ καλή τακτικά...).

Συμπεριφορά όχι ακριβώς «Special One»...