Γιάννης Τοπαλίδης στο «ΦΩΣ»: «Ο Ρεχάγκελ θα έπαιζε στη ρεβάνς του Καραϊσκάκη όπως στο Μπέργκαμο»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Στο «ΦΩΣ» της Τρίτης έγραψα την ανάλυση του φετινού Ολυμπιακού με την πενιχρή συγκομιδή στα γκολ, την προβληματική δημιουργία και τα λίγα γκολ που βάζει σε σχέση με τον περσινό Ολυμπιακό, αλλά και σε σχέση με άλλες ελληνικές ομάδες που είναι πολλούς βαθμούς πίσω του. Όμως τόνιζα ότι αυτά δεν ισχύουν για το ματς στο Μπέργκαμο και ήμουν αισιόδοξος. Επίσης, όταν ανακοινώθηκε η 11άδα του Μαρτίνς, πολλοί έβριζαν στα σόσιαλ, αλλά πήρα το ρίσκο να γράψω πριν από το ματς ότι ήταν άριστη η 11άδα, εξηγώντας τους λόγους.

Ήταν 11άδα Ρεχάγκελ! Η μόνη εθνική ομάδα στο EURO 2004 που έπαιξε με 5 πίσω, με τακτική Ρεχάγκελ να πρεσάρει στο κέντρο και να χτυπάει με μια-δυο μεγάλες μπαλιές γρήγορα στο τρανζίσιον. Βγάζω σε συνέντευξη σήμερα τον βοηθό προπονητή του Ρεχάγκελ τότε, τον Γιάννη Τοπαλίδη.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 19/2/2022

Ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλά πριν από την Αταλάντα, το έβλεπες όλο τον καιρό, λίγες ευκαιρίες, λίγα τρεξίματα. Πολλοί φοβόντουσαν την Αταλάντα και μιλούσαν για διασυρμό. Ο Μαρτίνς έδειξε ρεαλισμό. Έξω ο πεσμένος Καμαρά, έξω ο αργός Μπουχαλάκης, πέντε πίσω -όχι τρεις που λένε, ήταν πέντε πίσω-, τέσσερις στα χαφ και ένας σέντερ φορ. 5-4-1 ήταν αυτό.

Έβλεπες δύο ζώνες άμυνας, η μία πίσω με τους πέντε, η άλλη πιο μπροστά με τους τέσσερις. Ήθελε γρήγορους και τρεχαλατζήδες. Ο Εμβιλά δεν είναι γρήγορος, ήθελε λοιπόν να τον βοηθήσει με το σκυλί τον Αγκιμπού και τον Μασούρα και τον Ονιεκούρου που τρέχουν. Ήθελε ταχύτητα στις αντεπιθέσεις.

Τα είδαμε αυτά, του βγήκε του Μαρτίνς το σχέδιο στην αρχή, ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλός με μία δύσκολη ομάδα εκτός έδρας, προηγήθηκε, μπορούσε να κάνει και το 0-2. Στην επανάληψη στράβωσε το ματς με τα δύο κόρνερ και με τις αλλαγές που άργησε να κάνει ο Μαρτίνς. Πάντως το αρχικό πλάνο τού βγήκε, ενώ όλοι εξεπλάγησαν και μίλαγαν άσχημα για τον προπονητή.

Τον Ελ Αραμπί δεν τον ξεκίνησε, γιατί τον ήθελε φρέσκο και δυνατό να τον βάλει στο β' ημίχρονο αν ο Ολυμπιακός βρισκόταν πίσω στο σκορ και ήθελε να πάει σε παιχνίδι οργανωμένο, χωρίς μεγάλους ελεύθερους χώρους. Στους μεγάλους χώρους ήθελε τον Ονιεκούρου και πράγματι μπορούσε να γίνει ο ήρωας του ματς.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει εξτρέμ Τζόρτζεβιτς και Γιαννακόπουλο στα ντουζένια τους. Δεν έχει πλάγια μπακ Γεωργάτο και Μαυρογενίδη στα ντουζένια του. Δεν έχει Τσιμίκα και Ομάρ. Ο προπονητής αναγκάζεται να προσαρμόζεται. Γιατί όποτε δεν προσαρμόστηκε στο παρελθόν ο Ολυμπιακός, έφαγε μεγάλα σκορ στην Ευρώπη - ακόμα και όταν είχε σπουδαίους παίκτες. Γιατί δεν είχε ρεαλισμό.

Το ερώτημα τώρα είναι: πώς θα παίξει στη ρεβάνς ο Μαρτίνς; Θα πάει με την ίδια τακτική; Ή θα πάει επιθετικά; Διαβάστε τον βοηθό του Ρεχάγκελ, τον Γιάννη Τοπαλίδη.

Γιάννη, όταν έπαιξε ο Ρεχάγκελ με 5 πίσω στο EURO 2004, τότε δεν το έπαιζε καμία άλλη ομάδα. Μίλα μου για εκείνη την τακτική.

Θα σου πω το σκεπτικό του Ρεχάγκελ. Ήταν ρεαλισμός. Επειδή παίζαμε με την αφρόκρεμα της Ευρώπης για αντίπαλους, τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη, τη σούπερ Τσεχία τότε, τη Γαλλία, την Πορτογαλία, λέγαμε ότι αν δεν παίξουμε ρεαλιστικά, θα μας κατασπαράξουν. Όταν λοιπόν ο αντίπαλος έπαιζε με δύο κυνηγούς, ο Ρεχάγκελ έβαζε τρεις στόπερ. Αν ο αντίπαλος έπαιζε με έναν φουνταριστό, βάζαμε δύο στόπερ. Ήθελε πάντα να έχουμε έναν παίκτη παραπάνω πίσω, γιατί αν παίζαμε δύο στόπερ με δύο κυνηγούς αντίπαλους, θεωρούσε ότι θα είχαμε πρόβλημα. Θέλαμε πάντα να έχουμε αριθμητική υπεροχή στο κέντρο της άμυνας.

Και στα χαφ;

Η τακτική των 5 πίσω είναι συνδεδεμένη με τα χαφ, θέλεις παίκτες να τρέχουν στα χαφ, να πρεσάρουν, να ανακόπτεις την μπόρα πριν ξεσπάσει κοντά στο τέρμα σου. Αλλά και να μπορούν να κρατήσουν την μπάλα οι χαφ ώστε να μη δέχεσαι μεγάλη πίεση. Εμείς τότε είχαμε παίκτες που πρέσαραν στα χαφ για να χαλάσουν την ανάπτυξη του παιχνιδιού των αντιπάλων, αλλά και μπορούσαν να κρατήσουν την μπάλα. Ζαγοράκης, Μπασινάς, Καραγκούνης, Κατσουράνης ή Γιαννακόπουλος. Και να σου πω κάτι; Η άμυνα ξεκινούσε από τους μπροστινούς μας. Όλη η αμυντική λειτουργία ήταν καλή. Έτσι έγινε το θαύμα. Πρώτοι πίεζαν ο Βρύζας με τον Χαριστέα.

Ποιος από τους δύο ερχόταν πιο πλάγια; Πες στον κόσμο ποιος έμοιαζε στον ρόλο που έχει ο Μασούρας.

Ο Βρύζας ήταν ο φουνταριστός, ο Χαριστέας ερχόταν πιο πλάγια.

Ο Ολυμπιακός είχε τον Τικίνιο σε ρόλο Βρύζα, τον Μασούρα σε ρόλο Χαριστέα και τον Ονιεκούρου σε ρόλο Γιαννακόπουλου.

Ο Ολυμπιακός είχε έξυπνη τακτική, αλλά χάλασε το σχέδιο από δύο στημένα. Στις στημένες φάσεις αν γίνουν το λάθος και η ολιγωρία, θα το φας το γκολ με όποιο σχήμα και να παίζεις. Επίσης, δεν έχουν σχέση τα στημένα με το αν είναι μεγάλη ή μικρή η ομάδα. Μπορεί να κάνει το λάθος και η μεγάλη και η μικρή ομάδα, μπορεί να βάλει γκολ από κόρνερ και η μεγάλη και η μικρή ομάδα.

Ποιος ήταν για εσένα ο παίκτης-κλειδί εκείνης της Εθνικής;

Ήταν ένας παίκτης που δεν τον περίμεναν πολλοί. Ο Μιχάλης Καψής. Έπαιξε μεγάλο ρόλο στο κέντρο της άμυνας τότε. Περιόρισε σπουδαία αντίπαλα φορ.

Στα χαφ ποιος ήταν ο παίκτης κλειδί;

Όλοι. Κάποιες φορές παίζαμε με τον Ζαγοράκη μπροστά από την άμυνα, κάποιες φορές παίζαμε με δύο μπροστά από την άμυνα, με τον Μπασινά και τον Ζαγοράκη. Σημαντικό ρόλο είχε και ο Καραγκούνης, που μπορούσε να κρατήσει την μπάλα, και ο Κατσουράνης, που ήταν καλός αμυντικά και δημιουργικά.

Ερώτηση που με ενδιαφέρει πολύ τώρα. Πώς πιστεύεις ότι θα παίξει στη ρεβάνς ο Μαρτίνς; Τι θα έκανε ο Ρεχάγκελ; Θα ξεθάρρευε και θα άλλαζε το σχήμα να μπει επιθετικά; Θέλει νίκη με ένα γκολ τουλάχιστον διαφορά για να πάει στην παράταση.

Και στην παράταση να πάει καλό θα είναι. Θα έχει άλλα 30 λεπτά ο Ολυμπιακός μέσα στην έδρα του, δηλαδή θα έχει το αβαντάζ. Να θέλεις νίκη με 1 γκολ διαφορά δεν είναι κάτι άπιαστο, είσαι κοντά σε αυτό ανά πάσα στιγμή του παιχνιδιού, αρκεί να κρατάς το μηδέν πίσω. Ο Ρεχάγκελ πιστεύω δεν θα άλλαζε το σχήμα. Θα πήγαινε με το ίδιο αρχικό σχήμα και στη ρεβάνς. Δεν θα άλλαζε την τακτική και θα έβλεπε τι αλλαγές θα έκανε μέσα στον αγώνα αναλόγως την εξέλιξη του ματς. Διότι η Αταλάντα πάλι θα επιτεθεί, πάλι θα δώσει χώρους...