Το δόγμα του σοκ και η Ρεάλ Μαδρίτης

Ας εξηγηθούμε πρώτα. Η θεωρία του δόγματος του σοκ βασίζεται στην ιδέα ότι μια οικονομική κρίση ή ένα γεγονός καταστροφής ή πολέμου είναι η ευκαιρία για μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σε ένα κράτος. Η επιτυχία της πολιτικής αυτής βασίζεται στο γεγονός ότι ο φόβος και οι ενοχές για τα αποτελέσματα της κρίσης ή της καταστροφής κάνει τους πολίτες ανεκτικούς και απαθείς σε επαναλαμβανόμενες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις ακριβώς επειδή πιστεύουν ότι κάτι χειρότερο έρχεται.

Ας συνεχίζουμε τώρα σε πιο οικείους δρόμους. Είναι το ποδόσφαιρο απλά ένα παιχνίδι; Πολιτική είναι και αυτό υπό την έννοια ότι κάποιοι εκπρόσωποί του έχουν τη δυνατότητα να προκαλούν σοκ και δέος στους αντιπάλους τους, ώστε να τους τσακίζουν την ψυχολογία και μετά να τους λυγίζουν.

Και η Ρεάλ Μαδρίτης σόκαρε πολύ κόσμο αυτή τη σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μπορεί στη φάση των ομίλων να παρουσίασε τις παθογένειες που εμφάνισε και στο πρωτάθλημα, όμως όταν ο Ζιντάν αντιλήφθηκε ότι το καταπονημένο του ρόστερ δεν ήταν ικανό να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τριών διοργανώσεων, παράτησε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο και πήρε την απόφαση να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο διάδοχο του Κυπέλλου πρωταθλητριών.

Έτσι στα νοκ άουτ άρχισε να αλλάζει το μέχρι τότε εις βάρος της κλίμα. Πρώτος σοκαρισμένος αντίπαλος ήταν η Παρί Σεν Ζερμέν. Ο Έμερι βλέποντας ότι οι «μερένχες» δεν προκαλούσαν δέος με τις εμφανίσεις τους, ρίσκαρε πολύ στο Μπερναμπέου. Οι Παριζιάνοι αγωνίζονταν με άγνοια κινδύνου. Προηγήθηκαν κιόλας με τον Ραμπιό στο 33’. Ισοφαρίστηκαν στην εκπνοή του ημιχρόνου από πέναλτι του CR7 και στην επανάληψη δεν έκαναν κράτει. Συνέχισαν να βγαίνουν μαζικά στην επίθεση, αλλά οι λανθασμένες επιλογές του Νεϊμάρ δεν τους επέτρεψαν να προηγηθούν. Το αποτέλεσμα ήταν να δεχτούν δύο γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο. Και αντί το σκορ να πάει στο 1-2, έγραψε 3-1. Στη ρεβάνς η Παρί είχε προλάβει να σοκαριστεί από μόνη της με τον τραυματισμό του Νεϊμάρ. Κατά τ’ άλλα, δεν υπάρχει τίποτα το αξιοσημείωτο, πέραν της θεμελίωσης απόφασης για την …απόλυση του Έμερι που ανακοινώθηκε αργότερα…

Στα προημιτελικά ήταν η σειρά της Γιουβέντους. Πρώτο ματς στο Τορίνο. Και αμέσως σοκ στον Μπουφόν και τους συμπαίκτες του που υποτίθεται ότι ετοιμάζονταν να εκδικηθούν για τη συντριβή του περσινού τελικού. 1-0 η Ρεάλ μόλις στο 3’ (Ρονάλντο). Δεύτερο σοκ στο 64’. Ενώ όλοι οι «μπιανκονέρι» πίεζαν με αξιώσεις, οι δύο στυλοβάτες της ιταλικής οπισθοφυλακής υπέπεσαν σε απίστευτο λάθος. Και ο Ρονάλντο έβαλε το γκολ της ζωής του με ψαλίδι. Η Γιουβέντους προσπάθησε να αντιδράσει. Στο 66’ όμως, έμεινε με δέκα παίκτες λόγω αποβολής του Ντιμπάλα. Ναι, η λεγόμενη «βασίλισσα» δεν είχε διαιτητικό παράπονο σε κανένα της παιχνίδι.

Τελικό σκορ το 3-0 και ώρα για ρεβάνς στο Μπερναμπέου. Οι Ιταλοί ετοιμάζονται να πάνε την πρόκριση στην παράταση. Και ο Όλιβερ σφυρίζει το πιο σοκαριστικό πέναλτι της χρονιάς σε επαφή του Μπενάτια με τον μικρόσωμο Λούκας Βάσκεθ, ο οποίος δεν είχε διάθεση να κάνει την κεφαλιά, αλλά να πέσει στο έδαφος, εκμεταλλευόμενος τη σωματική διαφορά που είχε με τον «διπλάσιό» του Μαροκινό. Γκολ ο Ρονάλντο και έφυγε για ημιτελικά και ο Μπουφόν ακόμα φωνάζει στον Άγγλο ρέφερι που τον απέβαλε κιόλας. Σοκ και δέος ολοκληρωτικό εδώ.

Η ώρα της Μπάγερν. Ο Νάβας πιάνει τα άπιαστα στο Μόναχο, αλλά η Ρεάλ κερδίζει εξαιτίας ενός λάθους του Ραφίνια. Δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει λάθος ανεκμετάλλευτο η ομάδα του Ζιντάν, η πιο κυνική στη φετινή διοργάνωση. Η πιο αμείλικτη. Φεύγει νικήτρια από τη Βαυαρία με 2-1 και όλοι αρχίζουν και φοβούνται. Είναι η φανέλα, είναι η αποτελεσματικότητα, είναι ο Νάβας, είναι ο Ρονάλντο και ο Ζιντά, είναι η ρέντα είναι και η διαιτητική προστασία τουλάχιστον ως προς το να μην αδικείται ποτέ.

Επαναληπτικός στη Μαδρίτη. Κυριαρχεί η Μπάγερν, δημιουργεί και μεγάλες ευκαιρίες, αλλά ακόμα ένα λάθος (του Τολισό) γίνεται ευχαρίστηση του σκόρερ Μπενζεμά. Οι Βαυαροί δημιουργούν σωρεία ευκαιριών, αλλά το 2-2 δίνει στους Ισπανούς το εισιτήριο για τον τελικό.

Ήρθε λοιπόν η στιγμή να σοκαριστεί και η Λίβερπουλ. Ξεκινούν μια χαρά οι «κόκκινοι», αλλά στο 30’ ο Σέρχιο Ράμος μονομαχεί με τον Σαλάχ, ο οποίος βγαίνει νοκ άουτ. Η λαβή του αρχηγού των Μαδριλένων κάνει το γύρο του κόσμου. Ο Κλοπ τον χαρακτήρισε μέχρι και παλαιστή. Ενώ ο Ρονάλντο και άλλοι πάνε να παρηγορήσουν τον άτυχο κορυφαίο παίκτη της Λίβερπουλ, ο Ράμος δεν περιλαμβάνεται στην εμβέλεια καμίας κάμερας. Επέστρεψε στη θέση του. Γι’ αυτό του κατέθεσαν μέχρι και μήνυση κάποιοι φίλαθλοι, θεωρώντας τον ένοχο.

Πάμε και στο 48ο λεπτό. Πάλι ο Ράμος πρωταγωνιστής. Ρίχνει γεμάτη αγκωνιά στο πρόσωπο του Λόρις Κάριους, ο οποίος τρία λεπτά αργότερα δέχεται το πιο αστείο γκολ στα χρονικά των τελικών του Τσάμπιονς Λιγκ. Τον επηρέασε το χτύπημα; Το διαβάσαμε κι αυτό πάντως στα αγγλικά μέσα ενημέρωσης. Κι άλλο σοκ. Κι άλλη ρέντα. Ακολούθως ο υπό αποχώρηση Μπέιλ πραγματοποιεί την καλύτερή του εμφάνιση, σοκάροντας ακόμα και τους «μερένχες». Ακολούθως δοκάρι ο Μανέ και στο φινάλε ο Κάριους «πνίγει» ακόμα ένα γκολ. Δέχεται απειλές ακόμα και για τη ζωή του και κινδυνεύει η καριέρα του.

Όσοι βρέθηκαν μπροστά της, ακόμα μετράνε πληγές. Αν δεν είναι η Ρεάλ η Νο1 η απόδειξη της θεωρίας του δόγματος του σοκ στο ποδόσφαιρο, τότε ποια είναι;