Tο «Χριστουγεννιάτικο Δέντρο» του Νίκολιτς έφερε τις...γιορτές νωρίτερα για την ΑΕΚ!

Η ΑΕΚ πανηγύρισε στο... εργοτάξιο του σχεδόν αιωνόβιου (σ.σ. εγκαίνια το 1931) «Αρτέμιο Φράνκι» το πρώτο της «διπλό» επί ιταλικού εδάφους, στα χρονικά, αλλά πέραν της ιστορικότητας της στιγμής και την σημασία της επιτυχίας, για την βαθμοθηρία και την κατακόρυφη αύξηση των ελπίδων του «δικεφάλου» να συνεχίσει στα νοκ άουτ του Conference League, ίσως εξίσου σημαντικό με τα προαναφερθέντα είναι ότι στην πρωτεύουσα της Ιταλικής Αναγέννησης είδαμε την πιο κοντινή στα «θέλω» του Νίκολιτς» εκδοχή της!

Και μάλιστα στην εκπνοή του διαστήματος (Οκτώβρης - Νοέμβρης) που ο Σέρβος είχε προσδιορίσει ότι θ’ αρχίσει να φαίνεται η δουλειά του!

Κι αν οι εμφανίσεις με τον ΟΦΗ (στο 2^ο μέρος) και τον Άρη είχαν κάποια «ναι μεν αλλά...» (λόγω της δυναμικότητας των αντιπάλων) η χθεσινή δεν μπορεί να εκλειφθεί ως σύμπτωση κι ούτε ν’ αποδοθεί στο ότι η ομάδα της Τοσκάνης είναι ουραγός στο Καμπιονάτο.

Προφανώς και δεν... σκίζει, προφανώς δε είναι μεγαθήριο και υπολείπεται της περσινής της εικόνας, αλλά είναι εκείνη που την περασμένη Κυριακή πήρε 1-1 στο ίδιο γήπεδο από την Γιουβέντους.

Και στην τελική δεν είναι ότι η ΑΕΚ νίκησε.

Θα μπορούσε να το κάνει «κλέβοντας»

Δεν το έκανε.

Ήλεγξε το ματς, στο μεγαλύτερο του μέρος, χάρη στην τακτική προσέγγιση του προπονητή της με τα τρία χαφ στον άξονα του γηπέδου (Μαρίν ως «εξάρι» και εσωτερικούς τους Πινέδα και Περέιρα) – που έκοβαν κι... έραβαν - με τους Γκατσίνοβιτς – Κοϊτά υποστηρικτικούς του Γιόβιτς, αλλά και να συνδράμουν στα μαρκαρίσματα στα άκρα.

Έτσι κατάφερε να μη δεχθεί φάση από τους «βιόλα» σε ροή αγώνα κι αν δεν υπήρχαν οι στατικές φάσεις (όπου ο «γερόλυκος» Ντζέκο ήταν... φωτιά και λάβρα) η ομάδα του (ντεμπιτάντ, προπονητικά, σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις) Βανόλι δεν θα είχε απειλήσει...

Παρότι ο Νίκολιτς έχει πει επανειλλημένα ότι το 4-4-2 είναι το αγαπημένο του σύστημα μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτεί, αφού - όχι μόνο δεν έχει δύο επιθετικούς για να χρησιμοποιεί μαζί (λόγω του τραυματισμού του Πιερό) -0 αλλά κυρίως γιατί αυτή η διάταξη (4-3-2-1 ή «Χριστουγεννιάτικο Δέντρο», στην Ιταλική ποδοσφαιρική «αργκό») επέτρεψε στον Σταύρο Πήλιο να κάνει (μακράν, όμως...) την καλύτερη του εμφάνιση στα «κιτρινόμαυρα»!

Πέραν του ότι δημιούργησε το γκολ (και παραλίγο άλλο ένα του Γιόβιτς), έδειξε περίσσια αυτοπεποίθηση (σε αντίθεση με προηγούμενα ματς) τελειώνοντας φάσεις.

Με την εμφάνιση του - που ίσως να μην είναι άσχετη με την φιλολογία ότι «σκανάρεται» από την Εθνική Αλβανίας – τελείωσε (μέχρι νεωτέρας) το θέμα ποιος είναι βασικός στα αριστερά (εκείνος ή ο Πενράϊς) στο αριστερό άκρο της άμυνας, αφού έδειξε ότι, πέραν του ότι είναι καλύτερος ανασταλτικά (γνωστό), είναι περισσότερο επιδραστικός του Σκωτσέζου.

Τέλος η δεύτερη μεγάλη ευρωπαϊκή νίκη της σεζόν (μετά από εκείνη με την Άντερλεχτ στη Ν. Φιλαδέλφεια) μπαίνει στην ανθολογία των μεγάλων «κιτρινόμαυρων» βραδιών στην Ευρώπη, εκτός έδρας, κάτι που η ομάδα και ο κόσμος της το είχε... ξεχάσει μετά από την βραδιά του Μπράιτον, πριν 2 και πλέον χρόνια...