Η 29η Μαΐου θα είναι πάντα η ομορφότερη μέρα της ζωής μας!

«Θα γίνουμε καλά, θα βάλουμε μυαλό, όταν πάρουμε και το ευρωπαϊκό…», τραγουδάει ο κόσμος του Ολυμπιακού επί σειρά ετών. Δεν υπάρχει Ολυμπιακός που να μην έχει τραγουδήσει αυτό το σύνθημα και μέσα του να ονειρεύεται την ομάδα του με ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο.

Ένα όνειρο τρελό με το οποίο μεγάλωσαν γενιές Ολυμπιακών. Και τι δεν έχουμε δει τόσα χρόνια από τους Πειραιώτες. Προκρίσεις να χάνονται με 9 και 10 βαθμούς, με ισοβαθμίες, με ένα γκολ, με συνδυασμό άλλων αποτελεσμάτων ακόμα και από τον… αέρα.

Μέσα από τα χέρια του ο Ολυμπιακός να χάνει μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες. Κάτι σαν να υπήρχε μία δύναμη που του απαγόρευε να κάνει το παραπάνω στην Ευρώπη. Παρόλα αυτά κανείς δεν το έβαζε κάτω. Τραγουδούσαν όλοι για το ευρωπαϊκό, γέμιζαν καράβια, αεροπλάνα και πούλμαν για να βρίσκονται δίπλα στον Ολυμπιακό.

Για όλα αυτά η νύχτα της 29^ης Μαΐου δεν θα ξεχαστεί ποτέ για όσους την έζησαν και για όσους θα τη ζήσουν μέσα από τις ιστορίες που θα ακούσουν από τους πατεράδες τους και αργότερα τους παππούδες τους.

Και για να είμαστε σωστοί κανείς δεν θα ξεχάσει όλη την 29^η Μαΐου του 2024. Όσοι κατάφεραν να κλείσουν μάτι το προηγούμενο βράδυ έζησαν με ένταση όλη την ημέρα.

Το συναίσθημα πριν τον τελικό ήταν μοναδικό. Αισθανόσουν ότι αυτή η ημέρα είναι το τέλος του κόσμου. Απλά υπήρχε η προσμονή για τη σέντρα, για να φύγεις για το γήπεδο. Δεν ένοιαζε κανέναν η δουλειά του και οτιδήποτε άλλο. Μόνο ο τελικός υπήρχε και το σύμπαν ολόκληρο να διαλυόταν.

Τι να ξεχάσεις από αυτή την ημέρα; Το ότι από την ανυπομονησία ξεκινήσαμε για το γήπεδο από το μεσημέρι; Μέσα στην αφόρητη ζέστη που έκανε τότε ζούσαμε το όνειρο, θέλαμε να ρουφήξουμε κάθε στιγμή. Από νωρίς στη Νέα Φιλαδέλφεια και να ξέρεις ότι έχεις πάει να δεις έναν τελικό.

Οι εικόνες συγκλονιστικές όταν ήρθαν οι πρώτοι Ολυμπιακοί. Δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Μόλις πέρασαν τον πρώτο έλεγχο έκλαιγαν πριν μπουν στις κερκίδες. Εάν έβλεπες γνωστό αγκαλιαζόσουν σαν να είναι το παιδί σου. Ο ένας έκλαιγε στην αγκαλιά του άλλου έξω από το γήπεδο. Ήταν πραγματικότητα ότι θα βλέπαμε τον Ολυμπιακό σε έναν ευρωπαϊκό τελικό.

Να τσιμπιέσαι μέσα στο γήπεδο, στα δημοσιογραφικά. Να μην πιστεύεις ότι ζεις ένα τέτοιο ματς με τον Ολυμπιακό σε θέση φιναλίστ. Να σκέφτεσαι πόσο τυχεροί είναι αυτοί που σου έδειξαν το δρόμο που ζουν για να το ζήσουν.

Και όταν η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα; Δεν περιγράφεται το συναίσθημα. Ήταν σίγουρα η πιο όμορφη στιγμή στη ζωή κάθε Ολυμπιακού. Και κάθε 29^η Μαΐου για το υπόλοιπο της ζωής μας θα είναι διαφορετική. Κάθε χρόνο αυτή η μέρα θα φέρνει στο μυαλό εκείνες τις στιγμές της απόλυτης δικαίωσης και ευχαρίστησης.