Ολυμπιακός: Καλό θα είναι να δούμε την ομάδα του

Ήταν απρόσμενη αυτή η ήττα για τον Ολυμπιακό, κυρίως για το εύρος της που σίγουρα δεν δείχνει και την ακριβή εικόνα της αναμέτρησης ή τη διαφορά των ομάδων. Προφανώς η Μακάμπι νίκησε δίκαια και εξασφάλισε ουσιαστικά την πρόκριση διατηρώντας και την περιβόητη παράδοση που από την πρώτη στιγμή της κλήρωσης μετατράπηκε σε ένα περίπου ακατανόητο ασήκωτο βάρος, το οποίο παρουσιάστηκε περίπου ως κάτι μοιραίο πως θα ξανασυμβεί.

Μόνο που ο Ολυμπιακός δεν έχασε από την κακή παράδοση απέναντι στους Ισραηλινούς ακόμη μία ευκαιρία να συνεχίσει έως τα βάθη μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Έχασε από την κακή προετοιμασία του για το συγκεκριμένο παιχνίδι και ειδικά από την κακή απόδοση της πλειονότητας των παικτών του.

Η άμυνα ήταν απογοητευτικά ανεπαρκής, αλλά και η επιθετική ανάπτυξη ελλιπέστατη. Τα γκολ έμπαιναν εύκολα στη μία εστία, οι φάσεις δεν ήταν πολλές στην απέναντι ακόμη και στις περιπτώσεις που λειτουργούσε σωστά η πίεση κοντά στην αντίπαλη περιοχή και οι ανακτήσεις της μπάλας (ειδικά από τον «είμαι παντού» Έσε) γίνονταν αφετηρίες για παραγωγή. Δίχως σωστή συνέχεια. Όχι μόνο επειδή ο Ελ Κααμπί έχασε την ευκαιρία για το 2-3, αλλά κυρίως επειδή με τον τρόπο που ο Ολυμπιακός κέρδιζε την μπάλα έξω από το «κουτΐ» των Ισραηλινών, θα έπρεπε τέτοιες φάσεις να ήταν (πολλές) περισσότερες.

Ήταν μεγάλο πρόβλημα, όντως, το 0-2 πριν από το 10'. Αλλά ήταν επίσης μεγάλο πρόβλημα και το ότι μετά το 1-2 μόλις στο 13' δεν έγινε άλλη μεγάλη φάση μέχρι το 30'. Όταν αυτός ο σπουδαίος κυνηγός Εράν Ζαχάβι βρέθηκε ξανά εκεί όπου έπρεπε να βρίσκεται για να κάνει το γκολ πανεύκολο. Όπως συμβαίνει σε μια ολόκληρη καριέρα άλλωστε.

Ο Μεντιλίμπαρ αποδείχτηκε ότι δεν ήταν τόσο καλά διαβασμένος για τον αγώνα σε σχέση με τον πιο άπειρο συνάδελφό του. Βέβαια ο Ρόμπι Κιν έχει μια ομάδα που δημιούργησε ο ίδιος και πολλή όρεξη στο ξεκίνημα της προπονητικής καριέρας του. Καλό θα ήταν να δούμε και τον Ολυμπιακό κάποια στιγμή έτσι όπως θα μπορέσει να τον δημιουργήσει ο Βάσκος τεχνικός του. Με κανονική προετοιμασία, δυνατότητα αυτοματισμών, εγκαθίδρυση της δικής του αγωνιστικής φιλοσοφίας σε καλοδουλεμένη ομάδα. Ο Ολυμπιακός δεν είναι τέτοια και δεν θα μπορούσε να γίνει επειδή πήρε μαζεμένα ματς και έστρωσε από έναν ικανότατο προπονητή, έχοντας πίσω του μια σεζόν γεμάτη οργανωτικές δυσκολίες και εμπόδια πάσης φύσεως.

Έχει μεγάλη τύχη ο Ολυμπιακός να γίνει υπό τον συγκεκριμένο τεχνικό, μετά την οριστικοποίηση για την παραμονή του και στη νέα σεζόν, η ομάδα που θέλει όλος αυτός ο κόσμος με τα υψωμένα κασκόλ και τον ύμνο του συλλόγου, λίγες μέρες πριν από τα γενέθλιά του. Κι αν στα γενέθλια του Μεντιλίμπαρ την άλλη εβδομάδα δεν έρθει τελικά ως φαίνεται η ευρωπαϊκή πρόκριση, στην επέτειο ίδρυσης του συλλόγου στις 10 του Μάρτη, μια νίκη στο αιώνιο ντέρμπι είναι δώρο απαίτηση, υποχρέωση, καθήκον. Και φυσικά πράξη αντίδρασης.

Υ.Γ. Όταν στο προηγούμενο εντός έδρας ματς στην Ευρώπη έχεις δεχτεί γκολ στο 2' που οριακά δεν μέτρησε, είναι απαράδεκτο στο αμέσως επόμενο να δέχεσαι γκολ στο... 5'. Και «καπάκι» στο 9'. Επίσης, η γκαντεμιά στο τέλος, από το ωραίο σουτ του Καρβάλιο στο δοκάρι είναι ότι με δύο γκολ απόσταση, εάν προηγηθείς στη ρεβάνς, το κάνεις θρίλερ. Τώρα και να προηγηθείς, είσαι πολύ μακριά.