Το VAR αλλάζει τον χάρτη του Champions League

O Ραχίμ Στέρλινγκ τρέχει στο κόρνερ πανηγυρίζοντας. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα κάνει το σάλτο της ζωής του από χαρά. Οι οπαδοί στις εξέδρες ξεφαντώνουν για το γκολ, που άργησε αλλά ήρθε επιτέλους και τώρα, με αυτό το 5-3 επί της Τότεναμ, η ομάδα τους, η Μάντσεστερ Σίτι είναι στα ημιτελικά του Champions League.

Φευ όμως… Μέσα σε δυο λεπτά όλα έχουν ανατραπεί. Το γκολ του Στέρλινγκ δεν έχει μετρήσει. Το σκορ παραμένει 4-3. Η Σίτι αποκλείεται. Στα ημιτελικά περνάει η Τότεναμ… Το VAR έχει κάνει πάλι το θαύμα του… Δίχως την τεχνολογία δεν θα είχε απονεμηθεί δικαιοσύνη. Άλλη ομάδα, αντί άλλης θα βρισκόταν στους «4» της χρυσοφόρας διοργάνωσης.

Δείτε το γκολ που δεν μέτρησε

Ο φαρμακωμένος Πεπ Γκουαρντιόλα στη συνέντευξη Τύπου είπε: «Είναι σκληρό…». Πράγματι είναι σκληρό να αποκλείεσαι με αυτό τον τρόπο. Δυο φορές χρειάστηκε να χρησιμοποιηθεί το VAR στον αγώνα. Και τις δυο η ετυμηγορία ήταν καταδικαστική για τη Σίτι. Αν και στη πρώτη περίπτωση, στο γκολ με το χέρι του Γιορέντε δεν μας έχει πείσει για την ορθότητά της…

Σκληρό αλλά αυτό είναι και το σωστό. Και προς τιμήν του ο Γκουαρντιόλα το αποδέχθηκε δηλώνοντας «είμαι υπέρ του τίμιου (fair) παιχνιδιού, υπέρ των δίκαιων (fair) αποφάσεων. Oπωσδήποτε fair δήλωση από τον Καταλανό τεχνικό…

Η ουσία είναι ότι με τo VAR αλλάζει ο χάρτης της διοργάνωσης. Πέρασε στα ημιτελικά η Τότεναμ (για πρώτη φορά μετά από 57) χρόνια αντί για τη Μάντσεστερ Σίτι που για άλλη μια φορά επί Γκουαρντιόλα έμεινε έξω από τον χορό των ημιτελικών. Όπως, στην προηγούμενη φάση είχε περάσει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε βάρος της Παρί Σεν Ζερμέν με το χέρι-πέναλτι του Κιμπεμπέ στο τελευταίο λεπτό που δεν είχε υποπέσει στην αντίληψη του διαιτητή.

Παρεμπιπτόντως, η Σίτι είναι καμένη φέτος από το VAR δεδομένου ότι και στον αγώνα με τη Σάλκε στον γύρο των «16» είχε καταλογιστεί πέναλτι στον Οταμέντι με την παρέμβαση της τεχνολογίας. Με VAR κατακυρώθηκε και το πρώτο γκολ της Λίβερπουλ στο Πόρτο αλλά η VARύτητα της απόφασης δεν ήταν η ίδια όπως στις περιπτώσεις του «Έτιχαντ».

Δίχως αμφιβολία η χρήση του VAR βοηθά στο να μηδενιστούν τα λάθη του διαιτητή. Οι μοναδικές ενστάσεις που υπάρχουν είναι πάνω στην έλλειψη διαφάνειας στη λήψη των αποφάσεων. Τι διαμείβεται μεταξύ του διαιτητή και των αόρατων συναδέλφων του που χειρίζονται το βίντεο-ριπλέι; Με τι κριτήρια αποφασίζουν οι αόρατοι πότε ένα «χέρι» είναι πέναλτι και πότε όχι;

Με αυτές τις απορίες μένουν οι θεατές και οι τηλεθεατές ενός αγώνα. Πιο τυχεροί σε αυτές τις περιπτώσεις είναι οι καθισμένοι μπροστά στη τηλεόραση, που μετά την κρίση του VAR βλέπουν το ριπλέι της επίμαχης φάσης στους δέκτες τους. Ενώ όσοι είναι στις εξέδρες μένουν με την απορία γιατί σε πολλά γήπεδα (πχ Ολντ Τράφορντ, Άνφιλντ) δεν υπάρχουν γιγαντοοθόνες-βίντεο.

Φυσικά όπως κάθε τι καινούργιο, θέλει τον χρόνο του για να λειτουργήσει στην εντέλεια. Είναι βέβαιο ότι με τον καιρό το VAR θα γίνει ταχύτερο, ώστε να μην περιμένουμε δυο και τρία λεπτά για να μάθουμε αν ένα γκολ μετράει ή όχι. Και η FIFA, ωστόσο, θα πρέπει να κάνει κάτι, αντί να το παίζει Πόντιος Πιλάτος, καθιστώντας σαφέστερο τον κανονισμό με το «χέρι» ο οποίος είναι πολύ ανοιχτός σε ερμηνεία, ακόμη και μετά τη χρήση πολλών γωνιών λήψης μιας φάσης.

Και γιατί όχι, να θέσει έναν περιορισμό στην προσφυγή στο VAR. Στο τένις για παράδειγμα κάθε παίκτης έχει δικαίωμα να ζητήσει μόνο τρία challenge σε κάθε σετ. Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να γίνει και στο ποδόσφαιρο για να αποφευχθεί η κατάχρηση της τεχνολογίας μέσα στο 90λεπτο.