Η ανηφόρα του φαβορί

Οι όμιλοι του Champions League υπάρχουν μονάχα για την ποδοσφαιρική απόλαυση. Να ακούσεις τον ύμνο, να δεις το σεντόνι να τεντώνει και να απολαύσεις γκολ και θέαμα. Όπως ακριβώς συνέβη αυτήν την εβδομάδα.

Η ανηφόρα του φαβορί

Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή: οι όμιλοι του Champions League έχουν ελάχιστη σημασία σε σχέση με την τελική έκβαση της διοργάνωσης. Τα τελευταία δέκα δεκαπέντε χρόνια τα φαβορί τα οποία δεν κατάφεραν να συνεχίσουν μετά από αυτό το στάδιο μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Επίσης, δεν έχει κανένα νόημα να ρισκάρεις προγνωστικά τόσο νωρίς. Μην πάτε μακριά. Περίμενε κανείς πέρυσι τέτοια εποχή πως η Τσέλσι, η οποία μάλιστα άλλαξε και προπονητή στα μέσα της σεζόν, θα στεφόταν πρωταθλήτρια Ευρώπης τον Μάιο;

Οι όμιλοι του Champions League υπάρχουν μονάχα για την ποδοσφαιρική απόλαυση. Να ακούσεις τον ύμνο, να δεις το σεντόνι να τεντώνει και να απολαύσεις γκολ και θέαμα. Όπως ακριβώς συνέβη αυτήν την εβδομάδα.

Ωστόσο, τo ενδιαφέρον των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων επικεντρώθηκε στην παρθενική εμφάνιση μιας συγκεκριμένης ομάδας: της Παρί Σεν Ζερμέν της εποχής Μέσι. Και φυσικά δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με τον Αργεντινό σούπερσταρ. Μιλάμε για μια ποδοσφαιρική υπερδύναμη, η οποία πλάι στους ήδη γνωστούς Εμπαπέ, Νεϊμάρ, Ντι Μαρία και δεν συμμαζεύεται προσέθεσε και γίγαντες όπως ο φυσικός ηγέτης της Ρεάλ Μαδρίτης, Σέρχιο Ράμος, ο πολύπειρος Τζορτζίνιο Βαϊνάλντουμ και ο εκ των κορυφαίων τερματοφυλάκων στον κόσμο και φρέσκος πρωταθλητής Ευρώπης Τζανλουίτζι Ντοναρούμα. Με ένα τέτοιο ρόστερ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ήδη έλεγαν «ψάξτε τον δεύτερο».

Κι όμως. Στο πρώτο της ματς στην κορυφαία διασυλλογική οργάνωση η ΠΣΖ πάτωσε. Με αντίπαλο μία από τις πιο αδύναμες ομάδες των ομίλων οι πολυδιαφημισμένοι Παριζιάνοι αρκέστηκαν στον ταπεινό βαθμό της ισοπαλίας. Επαναλαμβάνω πως είναι εξωφρενικά νωρίς για οποιοδήποτε συμπέρασμα. Το σίγουρο όμως είναι πως η Παρί έχει μπροστά της μια τεράστια ανηφόρα. Η φανέλα της παραμένει εξωφρενικά «ελαφριά». Ο Μέσι, που όλη του τη ζωή έπαιζε πάνω κάτω με τους ίδιους συμπαίκτες, είναι άγνωστο αν θα μπορέσει στα 34 του να προσαρμοστεί σε ένα τελείως ξένο περιβάλλον και να επαναλάβει όσα έκανε (μέχρι πριν από τρία τέσσερα χρόνια η αλήθεια είναι...) στην Μπαρτσελόνα.

Και, όσο κοινότοπο και αν ακούγεται, στο ποδόσφαιρο τα λεφτά δεν φέρνουν την εξουσία. Γκουγκλάρετε λίγο τα ρόστερ κοτζάμ Ρεάλ Μαδρίτης στα μέσα της δεκαετίας του 2000 και συγκρίνετε με τους τίτλους (;) που κατέληξαν στο «Μπερναμπέου» την ίδια εποχή και θα με θυμηθείτε.