Γιατί η Μπάγερν

Eύκολο είναι να λες ότι «στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί». Το δύσκολο είναι να το κάνεις. Αν ήταν έτσι, η Μπάγερν δεν θα έχανε ούτε στον τελικό του Champions League τo 2012 από την Τσέλσι στα πέναλτι, ούτε το 2010 με 2-0 από την Ίντερ-πούλμαν του Μουρίνιο, ούτε το 1999 με δυο γκολ στις καθυστερήσεις (2-1) από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ούτε το 1987 με 2-1 από την Πόρτο με γκολ στο 77΄και στο 80΄.

Όμως, η Μπάγερν του Χάνσι Φλικ το έκανε, κερδίζοντας 1-0 τη Παρί Σεν Ζερμέν στον τελικό του κορονοϊού που έγινε στο άδειο στάδιο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας. Με την πορεία της στη διοργάνωση (είχε μόνο νίκες!) άξιζε και παραάξιζε το τρόπαιο, ωστόσο σε ένα τελικό –με αντίπαλο μια πολύ καλή ομάδα, όλα μπορούσαν να συμβούν. Αν δεν… συνέβησαν είναι γιατί…

H Μπάγερν

Παρουσιάστηκε φρέσκια, γεμάτη ενέργεια. Με την Μπουντεσλίγκα να έχει τελειώσει εδώ και δυο μήνες οι Βαυαροί είχαν όλο τον χρόνο να φορτίσουν τις μπαταρίες τους ώστε να παρουσιαστούν πανέτοιμοι στο φάιναλ-8 της Λισαβόνας.

Είχε φύλακα-άγγελο κάτω από τα δοκάρια της τον Μάνουελ Νόιερ που με χέρια αλλά κυρίως πόδια σταμάτησε δυο φορές στο τετ α τετ τους παίκτες της Παρί.

Είχε το άστρο του Φλικ να της δείχνει τον δρόμο ως το πόντιουμ του νικητή. Πάνω που ο προπονητής θα έβγαζε τον Κομάν για να βάλει τον Πέρισιτς (που περιέργως άφησε εκτός αρχικής 11αδας) ο Γάλλος σκόραρε το γκολ της νίκης.

Διέθετε ισχυρές εφεδρείες και είναι γνωστό ότι στους πολέμους οι εφεδρείες παίζουν σημαντικό ρόλο στην τελική επικράτηση. Ο Σούλε κάλυψε το κενό του τραυματία Μπόατεγκ, οι Κουτίνιο, Πέρισιτς έδωσαν γερές ανάσες με την είσοδό τους.

Αντίθετα η Παρί

Μια ομάδα που στηρίζεται περισσότερο στο ταλέντο των παικτών της και λιγότερο στην ομαδική δουλειά, ήταν φυσικό να χωλαίνει όταν οι πριμαντόνες της (Νεϊμάρ, Εμπαπέ, Ντι Μαρία) φαλτσάρουν.

Και ναι μεν ο Εμπαπέ έκανε ό,τι μπορούσε για να απειλήσει, αλλά όταν του έτυχε η ευκαιρία του αγώνα, με τη μπάλα στρωμένη και το τέρμα να χάσκει ανοικτό πίσω από τον Νόιερ, έκανε το χειρότερο πλασέ της καριέρας του.

Από την πλευρά του, ο Τούχελ ποντάρισε το τελευταίο του χαρτί στον αμφιβόλου αξίας επιθετικό, Τσούπο Μότινγκ αντί του πιστοποιημένου σκόρερ, Ικάρντι προκειμένου να πετύχει το γκολ της ισοφάρισης (που ποτέ δεν ήρθε).