Γιώργος Γκαγκαβουζάκης: «Πρόεδρε, σε παρακαλώ, πήγαινε στο CAS για τον ΠΑΟΚ»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ο Γιώργος Γκαγκαβουζάκης είναι τρελός Ολυμπιακός, φίλος με τον Μιχάλη Κουλίζο που η συνέντευξή του στο «ΦΩΣ» είχε ιδιαίτερη απήχηση. Μου ζήτησε να μιλήσει και φυσικά δεν μπορούσα να αρνηθώ. Τα παιδιά αυτά δεν χάνουν ματς του Ολυμπιακού, ο Ολυμπιακός είναι η ζωή τους. Τα λέει ωραία. Έτσι για να καταλάβουν και οι αντίπαλοι τι σημαίνει Ολυμπιακός για πολλούς ανθρώπους.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 29/4/2020

Από πού είναι η καταγωγή σου;

Από τον Έβρο. Αλλά γεννήθηκα στην Αθήνα.

Πού μένεις;

Στα Πετράλωνα. Επί πολλά χρόνια.

Πώς πας στο Καραϊσκάκη;

Πλέον πάω με τον ηλεκτρικό, με το τρένο. Είναι κοντά στο σπίτι μου. Όμως παλιότερα δεν υπήρχαν ασανσέρ σε όλους τους σταθμούς και έχω κάνει τρέλες για τον Ολυμπιακό!

Όπως; Πες μου ιστορίες.

Έχω πάρει το καρότσι μου από το σπίτι μου στα Πετράλωνα και έχω πάει όλο τον δρόμο στη Νέα Σμύρνη να δω τον τελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό το 2004!

Πόση ώρα έκανες;

Μία ώρα να πάω και μία ώρα να γυρίσω. Η επιστροφή ήταν δύσκολη γιατί είχαμε χάσει...

Πόσες ώρες κρατάει η μπαταρία στο καρότσι;

Εξαρτάται τη χρήση που θα κάνεις. Μπορεί να κρατήσει και 9 ώρες.

Άλλη τρέλα;

Έχω πάρει το καρότσι από το σπίτι μου στα Πετράλωνα και έχω πάει όλο τον δρόμο μέχρι τα γραφεία του Ολυμπιακού στο Πασαλιμάνι, για την υποδοχή του Καμπιάσο!

Πόση ώρα έκανες τη διαδρομή;

1,5 ώρα. Με ένα άλλο παλικάρι ΑμεΑ από τα Πετράλωνα.

Τι σημαίνει για εσένα ο Ολυμπιακός;

Θα σου πω κάτι για να καταλάβεις. Το 1988 έκανα χειρουργείο στην Καβάλα για το θέμα το αναπηρικό που έχω και όταν τελείωσε το χειρουργείο δεν ρωτούσα πώς πήγε η επέμβαση για την υγεία μου, αλλά αν υπέγραψε ο Ντέταρι στον Ολυμπιακό!

Γεννήθηκες με το πρόβλημα;

Ναι, εμένα με κυνηγά το 7, φίλε Θέμη. Γεννήθηκα εφταμηνίτης, με άφησαν με ελάχιστο οξυγόνο στη θερμοκοιτίδα. Αυτό μου δημιούργησε την αναπηρία. Στις αναπηρικές θέσεις στο Καραϊσκάκη οι άλλοι ΑμεΑ με φωνάζουν «πρόεδρο»!

Γιατί;

Διότι έχω μια παλαβομάρα παραπάνω για τον Ολυμπιακό και είμαι πολύ εκδηλωτικός στο γήπεδο.

Πώς έγινες Ολυμπιακός;

Θα πω την αλήθεια. Ο πατέρας μου δεν ασχολιόταν με το ποδόσφαιρο. Όταν ήμουν 6-7 χρόνων, θαύμαζα δύο παίκτες. Τον Αναστόπουλο και τον Σαραβάκο. Δεν είχα επιλέξει ακόμα ομάδα. Όταν μαθεύτηκε ότι ο Κοσκωτάς είχε κλείσει τον Σαραβάκο, ήρθε ένας θείος μου Ολυμπιακός - τώρα δεν είναι στη ζωή - και μου είπε «πήραμε τον Σαραβάκο, έχουμε και τον Αναστόπουλο, Ολυμπιακός θα γίνεις και θα σου πάρω κι ένα κόκκινο κοστουμάκι». Κι έγινα Ολυμπιακός. Όχι απλώς Ολυμπιακός, αλλά φανατικός.

Έχεις κλάψει για τον Ολυμπιακό;

Την πρώτη φορά που έκλαψα για τον Ολυμπιακό τη θυμάμαι, ήταν όταν κερδίσαμε εκτός έδρας τη Μονακό με το γκολ του Βαΐτση στο τέλος.

Πόσων χρόνων είσαι τώρα;

Είμαι 41. Επίσης έκλαψα στο 3-0 της Ριζούπολης επί του Παναθηναϊκού και στο 1-4 στη Λεωφόρο και στο 73-38 επί του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ.

Άλλη ιστορία τρελή;

Τη δεκαετία του ‘90 έχουμε πάει με την οικογένειά μου στο Γύθειο και γυρνώντας από ένα μαγαζί είχαμε ένα τροχαίο. Ευτυχώς δεν τραυματιστήκαμε, αλλά το αμάξι καταστράφηκε. Κι εγώ τι έψαχνα να βρω με αγωνία μέσα στο κατεστραμμένο αυτοκίνητο; Ένα μπρελόκ του Ολυμπιακού που μου είχε δώσει ο συγχωρεμένος ο θείος μου. Αυτό με ένοιαζε μόνο.

Εργάζεσαι;

Όχι. Έχω τελειώσει το Λύκειο και παρακολούθησα 2 χρόνια ένα πρόγραμμα για υπολογιστές.

Οικονομικά πώς τα φέρνετε βόλτα;

Δύσκολα, όπως όλος ο κόσμος.

Βλέπω φωτογραφίες με τον Μαρινάκη.

Παρότι δεν μένω στον δήμο Πειραιά, όταν έγινε μια εκδήλωση για τις εκλογές στον δήμο πήρα το καρότσι μου και πήγα στο Καραϊσκάκη. Ό,τι έχει σχέση με Ολυμπιακό προσπαθώ να το στηρίζω. Και θέλω σε παρακαλώ να γράψεις κάτι: Θεωρώ τον Μαρινάκη τον μεγαλύτερο πρόεδρο διότι τέτοιον πόλεμο που έχει δεχτεί εκείνος, δεν έχει δεχτεί άλλος πρόεδρος του Ολυμπιακού στην ιστορία. Ενώθηκαν θεοί και δαίμονες εναντίον του. Και τον παρακαλώ να πάει στο CAS για τον ΠΑΟΚ. Πιστεύω ότι θα πάει. Να επιδιώξει ο Ολυμπιακός να τιμωρηθεί ο ΠΑΟΚ και για το περσινό πρωτάθλημα. Η πολυϊδιοκτησία δεν είναι μόνο φέτος. Γράψε και κάτι άλλο σε παρακαλώ.

Πες μου.

Μου βρήκαν κήλη στον αυχένα τώρα και αποφάσισα να κάνω άμεσα το χειρουργείο ώστε να είμαι έτοιμος στην απονομή του πρωταθλήματος! Ο Ολυμπιακός Πειραιώς όχι μόνο δεν πρόκειται ποτέ να πάει στη Β’ Εθνική, αλλά είναι η μόνη ομάδα στην Ελλάδα που θα μπορούσε να είναι μόνιμα σε ένα πρωτάθλημα Τσάμπιονς Λιγκ αν ποτέ έφευγαν κάποιες ομάδες από τα εθνικά τους πρωταθλήματα. Ο Ολυμπιακός είναι μακράν από τον δεύτερο ο μεγαλύτερος ελληνικός σύλλογος. Σε ό,τι θέλουν ας συγκριθούν μαζί του. Σε τίτλους; Έχουμε τα διπλάσια πρωταθλήματα από τον δεύτερο. Σε κόσμο; Σε τι να συγκριθούν; Και πρωταθλητής σε όλα τα σπορ του Ερασιτέχνη.

Μου είπες ότι ο Μιχάλης Κουλίζος που έβγαλα στο «ΦΩΣ» είναι κολλητός σου.

Είναι σαν αδερφός μου. Και μάλιστα μια Κυριακή που του είχε δώσει τη φανέλα του ο Ανδρούτσος, την επόμενη Κυριακή ήρθε και μου έδωσε τη φανέλα του ο Μπουχαλάκης. Είχαμε χαρεί πάρα πολύ και οι δύο.

Οι γιατροί σού έχουν αφήσει κάποια ελπίδα ότι κάποτε μπορεί να γίνεις καλά;

Όχι, είναι μη αναστρέψιμο.

Αγαπημένοι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού όλων των εποχών;

Από Έλληνες ο Καραπιάλης, ο «Μαραντόνα του κάμπου». Και ο Αναστόπουλος. Από ξένους με τη σειρά που θα τους πω: Ριβάλντο, Ντέταρι, Τζιοβάνι, Προτάσοφ.

Γούρια όταν βλέπεις τον Ολυμπιακό;

Είμαι χειρότερος από τον Γιάννη Ιωαννίδη! Έχω πολλά.

Ένα πες μου.

Μια φορά έβλεπα τον Ολυμπιακό εκτός έδρας στην τηλεόραση και καθόταν δίπλα μου η μάνα μου. Νικήσαμε. Στο επόμενο ματς δεν άφηνα τη μάνα μου να φύγει από δίπλα μου, ούτε στην τουαλέτα να πάει!

Ποιο είναι το καλύτερο όνειρο που έχεις δει;

Ότι έγινα καλά και έπαιζα στον Ολυμπιακό και έβαλα 3 γκολ στον βάζελο! Με το Νο 10 στην πλάτη.

Πώς περνάς τη μέρα σου;

Όταν δεν υπήρχε η καραντίνα, το απόγευμα είχα ένα στέκι εκεί όπου μένω στα Πετράλωνα, με πολλούς αξιόλογους ανθρώπους. Πίναμε τον καφέ μας, το ουισκάκι μας, είναι μια καφετέρια όπου τα βράδια παίζει και μουσική. Και συζητάμε πολύ για ποδόσφαιρο. Και περιμένω πότε θα έρθει η μέρα να πάω να δω τον Ολυμπιακό στο γήπεδο. Είναι τρόπος ζωής ο Ολυμπιακός. Είναι η ανάσα μας, η ζωή μας. Όταν βλέπω Ολυμπιακό, ξεχνάω και την αναπηρία και τα πάντα.