Πεχλιβανούδης: Ο πιλότος του Ολυμπιακού στο ΦΩΣ για Μαρινάκη, Βαλβέρδε, μπάσκετ και άλλα πολλά!

Τα ταξίδια και τα αεροπλάνα είναι μέρος της ζωής των αθλητών. Και οι ποδοσφαιριστές, αλλά πολύ περισσότερο οι μπασκετμπολίστες πραγματοποιούν αρκετές πτήσεις κάθε χρόνο για παίξουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο πιλότος που «πετάει» το τσάρτερ της ποδοσφαιρικής ομάδας των Πειραιωτών, αλλά κάνει και τις περισσότερες πτήσεις με τον μπασκετικό Ολυμπιακό, παραχωρεί πρώτη φορά μεγάλη συνέντευξη. Ο Ζήσης Πεχλιβανούδης, ο οποίος είναι ο νούμερο 2 στην ιεραρχία της «Aegean» και μεταφέρει με ασφάλεια την ομάδα του Πειραιά, μιλά στο «ΦΩΣ» και μοιράζεται μαζί μας ανέκδοτες ιστορίες. Αποκαλύπτει τη σκέψη του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού για αγορά αεροσκάφους και γιατί δεν προχώρησε. Επίσης ~επειδή γίνεται μεγάλη κουβέντα από πολύ κόσμο για αγορά αεροπλάνου από την ομάδα μπάσκετ~ μας εξηγεί γιατί δεν συμφέρει κάτι τέτοιο. Αναφέρεται στη σχέση του με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, μιλά για τον Ερνέστο Βαλβέρδε, τον Κώστα Τσιμίκα και τον Κώστα Φορτούνη. Η κουβέντα πηγαίνει στα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει λόγω κορονοϊού, την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η «Aegean» και το πώς έγιναν οι πτήσεις σε Κίνα, Ινδία και πώς βρέθηκαν οι μάσκες.

Από πότε ξεκινήσατε να κάνετε τις πτήσεις του Ολυμπιακού;

Είναι πολλά χρόνια πριν όλο αυτό. Βασικά να σου πω πώς άρχισε όλο αυτό. Εγώ ήμουν Ολυμπιακός μόνο στα χαρτιά, δηλαδή όταν με ρώταγε κάποιος «τι ομάδα είσαι;», εγώ απαντούσα «Ολυμπιακός». Εγώ είχα φύγει μικρός με τους γονείς μου στη Γερμανία και τον Ολυμπιακό τον θυμόμουν με τον Υβ Τριαντάφυλλο και τον Λοσάντα. Επέστρεψα στην Ελλάδα το 1995. Ο γιος μου κάποια στιγμή ήρθε από το νηπιαγωγείο και είχε ένα κασκόλ του Ολυμπιακού στον λαιμό του ~του το είχε δώσει ο αδερφός της γυναίκας μου. Του λέω «τι είναι αυτό που φοράς στον λαιμό σου, Κωνσταντίνε;» και μου απαντά: «Ολυμπιακός». Έτυχε στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ένας συνάδελφος, ο Αντώνης Νίκολας που πετούσε και αυτός με τον Ολυμπιακό, να μου πει πως είχε δύο εισιτήρια για ένα παιχνίδι του Ολυμπιακού που μάλιστα είχε έρθει και ο Μαραντόνα. Χωρίς δεύτερη σκέψη θυμήθηκα τον γιο μου που ήταν μικρός τότε. Τον ρώτησα τότε και του λέω: «Κωνσταντίνε, θες να πάμε να δούμε τον Ολυμπιακό;» και φυσικά μου απάντησε «ναι». Τότε πήρα τον Αντώνη Νίκολα τηλέφωνο και τον ρώτησα αν ισχύει η πρόταση. Και έτσι πήγαμε την πρώτη φορά στο καινούργιο «Καραϊσκάκης». Από τότε ξεκίνησα να πηγαίνω τακτικά στον Ολυμπιακό. Στο πρώτο παιχνίδι με ενδιέφερε περισσότερο το παιδί που ενδιαφερόταν για τον Ολυμπιακό, παρά το ίδιο το παιχνίδι. Είχε ενθουσιαστεί τότε με όλα όσα είδε και μετά το παιχνίδι πήγαμε στα αποδυτήρια και βγάλαμε και φωτογραφίες με τον Τζιοβάνι.

Αυτό συνεχίστηκε σχεδόν κάθε Κυριακή και στη συνέχεια μέσα από τις πτήσεις γνώρισα και τον πρόεδρο και από τότε άρχισε μία έντιμη συνεργασία, μεταφέροντας την ομάδα σε όλα τα εκτός παιχνίδια.

Κάποια ιστορία που αξίζει να μοιραστείτε μαζί μας;

Οι περισσότερες πτήσεις με τον Ολυμπιακό είναι ωραίες στιγμές. Θα σου πω μία ιστορία που είναι ιδιαίτερη, επειδή κάνω και όλα τα ταξίδια του μπασκετικού Ολυμπιακού και είμαι πολύ φίλος με τους Έλληνες παίκτες και το προπονητικό τιμ: Στη φάση προετοιμασίας, η ομάδα βρισκόταν σε ένα τουρνουά στο Ζαντάρ και με παίρνει λοιπόν ένα πρωί ο φίλος μου ο Μίλαν Τόμιτς και μου λέει: «Ζήση, θα πιούμε καφεδάκι αύριο; Είμαι και με τον Βασίλη και όλα τα παιδιά…». Μου είπαν «ξεκινάμε τώρα και θα φτάσουμε στη 1.30 το βράδυ στην Αθήνα». Και του λέω «με τα πόδια έρχεστε;». Μου λέει «έχουμε δύο ώρες με το πούλμαν για το Σπλιτ από εκεί θα πάμε Μόναχο και θα έχουμε δύο ώρες αναμονή». Μου φάνηκε υπερβολικό να είσαι στα Βαλκάνια και να θέλεις 16 ώρες για να φτάσεις αεροπορικά στην Αθήνα.

Κλείνουμε λοιπόν το τηλέφωνο και άρχισα να το ψάχνω.

Στο δίκτυο της εταιρείας μας υπήρχε μία πτήση που επέστρεφε άδεια από το Λονδίνο.

Η πτήση αυτή μετέφερε την ομάδα ποδοσφαίρου στο Λονδίνο για να παίξει με την Άρσεναλ.

Υπολογίζοντας τους χρόνους της επιστροφής από το Λονδίνο θα μπορούσα να είμαι στο Ζαντάρ στις 6.30 το απόγευμα. Στο παιχνίδι αυτό ο Ολυμπιακός νίκησε την Άρσεναλ με 3-2. Δεν ήταν να την πάω εγώ την πτήση, γιατί έπρεπε να μείνω στο γραφείο. Όμως τότε πήγα γρήγορα σπίτι, άλλαξα και την έκανα εγώ την πτήση αυτή για να εξυπηρετήσω και τον μπασκετικό Ολυμπιακό στην επιστροφή από το Λονδίνο κάνοντας μία στάση στο Ζαντάρ.

Με συνοπτικές διαδικασίες ενημερώνω για επιπλέον φαγητό για το μπάσκετ και κάπως έτσι παίρνω τον Μίλαν τηλέφωνο και του λέω «να είστε στις 6.30 το απόγευμα στο αεροδρόμιο του Ζαντάρ και θα τα κανονίσω εγώ πώς θα έρθετε». Υπήρχε δυσκολία στο να γίνω πιστευτός ~νόμιζαν πως τους κάνω πλάκα, γιατί θα έπρεπε να ακυρώσουν το ξενοδοχείο , το πούλμαν και 2 πτήσεις. Καταλαβαίνετε τη χαρά όταν με είδαν να προσγειώνομαι στο Ζαντάρ. Το φοβερό είναι ότι λόγω της αλλαγής της τελευταίας στιγμής ~που πήγα την ομάδα στο Λονδίνο~ όλοι έλεγαν αργότερα πως «είσαι γουρλής, εσύ θα μας πηγαίνεις παντού». Και σου λέω ήταν τυχαίο εντελώς.

Την ομάδα μπάσκετ την έχετε γυρίσει με Ευρωπαϊκό;

Όχι, διότι υπάρχει η χορηγία με την «Turkish» και τον πρωταθλητή τον γυρίζουν εκείνοι. Μία άλλη ιστορία που θυμάμαι τώρα είναι τη χρονιά που πήραμε το Ευρωπαϊκό στο Λονδίνο. Είχα πάει στη Γερμανία στην κηδεία του πατέρα μου. Τότε μόλις επέστρεψα ο μικρός ήθελε να πάει στο Λονδίνο την επόμενη ημέρα. Του είπα ότι είμαι κουρασμένος, αλλά ήθελε πολύ να πάμε. Τελικά τον πήρα με πτήση της γραμμής και πήγαμε στο Λονδίνο, αλλά παίζαμε με την ΤΣΣΚΑ και του λέω του μικρού: «Βλέπουμε το παιχνίδι και γυρίζουμε». Δεν πίστευα ότι δεύτερη σερί χρονιά θα την πατήσει η ΤΣΣΚΑ από εμάς. Ούτε ρούχα είχαμε πάρει ούτε τίποτα, γιατί θα γυρίζαμε από το Λονδίνο στην Αθήνα. Νικήσαμε την ΤΣΣΚΑ και εμείς δεν είχαμε ούτε ρούχα ούτε ξενοδοχείο, τίποτα. Τότε έκανα την εξής πρόταση στον γιο μου. «Πάμε στην Αθήνα να δούμε τον τελικό του Κυπέλλου που παίζουμε με την Τρίπολη και την Κυριακή ξαναερχόμαστε». Πράγματι, πηγαίνουμε στο γήπεδο, βλέπουμε το παιχνίδι και εκεί με βλέπει ο πρόεδρος και μου λέει: «Θα βάλουμε ένα αεροπλάνο να πάμε με κόσμο στον τελικό;». Εκεί λέω «αυτά είναι». Πράγματι την επομένη πήγαμε με τον πρόεδρο και τους φιλάθλους στο Λονδίνο και παίρνουμε και το Ευρωπαϊκό.

Υπάρχει κάποιο ματς που στο αεροπλάνο έχει γίνει μεγάλο πάρτι μέσα στο αεροπλάνο;

Κοίταξε, σε όλα τα σημαντικά ματς που υπάρχει νίκη λογικό είναι η επιστροφή να συνοδεύεται από καλή διάθεση και πάρτι. Το αντίθετο συμβαίνει σε περίπτωση ήττας, που η στενοχώρια είναι λογική.

Ποιος ποδοσφαιριστής είναι αυτός που δείχνει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και περιέργεια για το πιλοτήριο;

Ο Τσιμίκας και ο Φορτούνης μάς επισκέπτονται συχνά στο πιλοτήριο. Γενικά όμως όλοι έρχονται και θέλουν να δουν το πιλοτήριο.

Έχετε κάνει χιλιάδες ώρες πτήσεων, αυτές με τον Ολυμπιακό έχουν κάτι διαφορετικό;

Πετάω από το 1981. Για μένα είναι ξεκούραση να πετάω. Κανονικά δεν θα έπρεπε να πληρώνομαι γι’ αυτό που κάνω. Όλοι οι πιλότοι κάνουν αυτό το επάγγελμα γιατί το αγαπάνε. Πόσω μάλλον να το κάνεις με την ομάδα που αγαπάς. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από αυτό.

Ο Βαλβέρδε δεν είχε και την τρέλα με τις φωτογραφίες;

Ναι, είχε τρέλα με τις φωτογραφίες. Ο Βαλβέρδε ήταν από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Είχε ταπεινότητα, ένας ευχάριστος, καλός άνθρωπος.

Ένα στολίδι που ξεχώρισε και πέρασε από τον Ολυμπιακό.

Η σχέση σας με τον πρόεδρο ποια είναι;

Είναι πολύ καλή η σχέση. Έχουμε μία αμοιβαία εμπιστοσύνη. Η σχέση που έχουμε αναπτύξει με τον Ολυμπιακό είναι μία πολύ καθαρή σχέση εμπιστοσύνης.

Είχε τεθεί ποτέ θέμα, είτε στο ποδόσφαιρο είτε στο μπάσκετ, να αποκτήσει ο Ολυμπιακός το δικό του αεροπλάνο;

Η αλήθεια είναι ότι άκουσα μία τέτοια πρόταση. Τους εξήγησα ότι αυτό κοστίζει πάρα πολύ περισσότερο απ’ ό,τι αυτό που κάνουν αυτή τη στιγμή. Είναι πολύ λίγα τα ταξίδια σε σχέση με την εκμετάλλευση ενός αεροσκάφους. Ακόμα και για μεγάλες ομάδες, όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, που είχε αεροπλάνο για χρόνια. Είχε μάλιστα ένα παλιό αεροσκάφος, αλλά το πούλησε. Κατάλαβαν ότι τους έρχεται πολύ πιο ακριβά απ’ ό,τι να κάνεις ένα συμβόλαιο με μία εταιρεία για να πετάς. Είναι πολλά, είναι κόστος συντήρησης, πολλά. Βασικά είναι ένα αεροπλάνο που δεν το εκμεταλλεύεσαι να πετάς από το πρωί μέχρι το βράδυ. Πετάς μόνο όταν πετάει η ομάδα. Δεν μπορείς να το νοικιάσεις στο κοινό αυτό το αεροπλάνο.

Ούτε με το μπάσκετ έχει τεθεί τέτοιο θέμα, διότι με τα πολλά ταξίδια λόγω Ευρωλίγκας συζητιέται έντονα από τον κόσμο αυτό…

Όχι, ποτέ. Είναι πανάκριβο. Είναι πολύ μεγάλο το κόστος. Δεν μπορεί να το αντέξει το ποδόσφαιρο αυτό, πώς θα το αντέξει το μπάσκετ... Με τίποτα δεν τους συμφέρει να το κάνουν αυτό. Τα έξοδα που έχει ένα αεροπλάνο είναι πολλά. Κι εγώ να σου πω ότι δίνεις 25 εκατ. ευρώ και παίρνεις ένα παλιό αεροπλάνο. Κάθε χρόνο θα πληρώνεις μίνιμουμ 10 εκατ. σε συντηρήσεις και στη λειτουργία του ίδιου του αεροσκάφους. Και εκεί καταλαβαίνεις πως με λιγότερο από ένα εκατομμύριο ταξιδεύεις όλο τον χρόνο. Δεν υπάρχει αυτό το σενάριο, δεν το κάνει καμία ομάδα, ούτε οι μεγάλες στην Ευρώπη.

Πολλές φορές στην απογείωση του αεροπλάνου βγάζετε έναν λόγο προς την ομάδα και φαίνεται σαν προσπάθεια να τους «ντοπάρετε» ψυχολογικά…

Μπορείς εκείνη τη στιγμή να μεταφέρεις ένα πάθος στους Έλληνες παίκτες, που το αισθάνονται διαφορετικά. Στους ξένους είναι δύσκολο να μεταφέρεις κάτι τέτοιο. Θέλει πάρα πολλή δουλειά για να μεταφέρεις στους ξένους αυτό το πάθος. Ο ξένος βλέπει αυτή τη δουλειά ως καριέρα και μέχρις εκεί. Δεν πρόκειται να δεθεί ο ξένος τόσο εύκολα. Ο Βαλμπουενά είναι μία άλλη περίπτωση ποδοσφαιριστή. Τον βλέπεις που παίζει και θέλει να διακριθεί. Του βγάζω το καπέλο πραγματικά. Δεν έχω κάποια επαφή του μαζί του και σ’ το λέω ειλικρινά: Είναι σοβαρός στο αεροπλάνο, κάθεται στη θέση του ήσυχα, αλλά στο παιχνίδι βλέπεις το πάθος του και πόσο πολύ το θέλει. Ένας παίκτης που είναι μόλις ένα χρόνο στον Ολυμπιακό και πήρε τη θέση του βασικού μετά τον τραυματισμό του Φορτούνη και παίζει με πάθος και διάκριση, λες και έχει ακόμη 10 χρόνια καριέρας. Τον βλέπεις και κρατάει 90 λεπτά. Φέτος χρωστάμε πάρα πολλά στον Βαλμπουενά. Καλή σχέση διατηρώ με τον Φορτούνη, που εκτός από το αναμφισβήτητο ταλέντο του είναι και πολύ καλό παιδί.

Πότε βλέπετε να πετάτε με τον Ολυμπιακό και να επιστρέφουμε στην κανονικότητα;

Για κανονικότητα ~αν είμαστε αισιόδοξοι~ θα αρχίσουμε να μιλάμε από του χρόνου. Φέτος χάθηκε το καλοκαίρι και δυστυχώς για την Ελλάδα που ζει από τον τουρισμό. Όσο καλά κι αν πάει η Ελλάδα, που πραγματικά πάει καλά, γιατί τύχαμε σε ανθρώπους που ξέρουν και χειρίζονται την κατάσταση αυτή, ο τουρισμός δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Εξαρτάται και από τους γείτονές σου και τις υπόλοιπες χώρες. Όταν αυτοί δεν βρίσκονται στην καλύτερη κατάστασή τους δεν θα έχεις και τουρισμό. Το θέμα είναι να φτάσουμε σε ένα σημείο που να γνωρίζει ο κόσμος ότι αν κολλήσει θα υπάρχει μία θεραπεία και όχι αυτός ο φόβος. Το εμβόλιο θα αργήσει, αλλά τουλάχιστον όταν γνωρίζει ο κόσμος πως υπάρχει θεραπεία θα υπάρχει και μία διαφορετική αντιμετώπιση. Στα πρωταθλήματα βλέπω να πηγαίνουμε με κεκλεισμένων των θυρών. Να βρεθεί κάτι αποτελεσματικό να καθησυχάσει ο κόσμος. Και όταν λέμε του χρόνου, εννοώ τέτοια εποχή. Αν δεν υπάρχει ένα φάρμακο, αυτά τα μέτρα θα συνεχιστούν. Όσο δύσκολο κι αν είναι πρέπει να κάνουμε υπομονή και να μείνουμε στο σπίτι μας.

Αυτή την εποχή γίνονται ταξίδια μόνο προς Κίνα για βοήθεια;

Έχουμε κάνει ταξίδια αυτή την εποχή σε Κίνα και Ινδία. Είναι δύσκολα ταξίδια, διότι δεν έχουμε τη δυνατότητα να φτάσουμε για παράδειγμα στην Κίνα και να πάμε σε ξενοδοχείο. Γι’ αυτό τον λόγο στέλνουμε δύο πληρώματα και το ένα ξεκουράζεται στο αεροπλάνο όταν πηγαίνει για να αναλάβει την επιστροφή. Αν κατέβουμε σε κάποιο αεροδρόμιο του εξωτερικού θα πρέπει να μείνουμε 14 μέρες σε καραντίνα. Είναι συνθήκες πολέμου και πρέπει να βρεις τρόπους για να λειτουργήσεις ~και αυτό κάνουμε τώρα.

Δηλαδή φτάσατε, πήρατε το φάρμακο και φύγατε από την Ινδία;

Και εκεί πήγαμε με δύο πληρώματα. Αυτά τα ταξίδια κανονικά τα κάνεις μένοντας σε ξενοδοχείο για να ξεκουραστείς και επιστρέφεις. Τώρα αυτά είναι ειδικές συνθήκες. Εμείς πήγαμε και γυρίσαμε, διότι όλοι επιβάλλουν καραντίνα 14 ημέρες αν κατέβεις σε ξένη χώρα. Επίσης θα πρέπει να πω κάτι για τις μάσκες, γιατί όταν η Ελλάδα προσπάθησε μόνη της να βρει μάσκες δεν μπόρεσε να βρει. Αυτή η παραγωγή είναι αποκλειστικότητα της Κίνας λόγω και του πολύ φτηνού κόστους παραγωγής και αυτή τη στιγμή γίνεται παγκόσμιος πόλεμος γι’ αυτό το θέμα. Στην Ευρώπη δεν υπήρχε παραγωγή καθόλου, διότι μιλάμε για ένα πολύ φτηνό προϊόν και την αποκλειστικότητα παραγωγής την είχαν οι Κινέζοι. Έτσι μάσκες δεν υπήρχαν σε κανένα κράτος. Η τεράστια παγκόσμια ζήτηση ενεργοποίησε τους εφοπλιστές μας και βοήθησαν πολύ σύντομα, έχοντας τις άκρες από τα γραφεία τους στην Κίνα, και βρήκαν τρόπο και αγόρασαν τις μάσκες και τις έκαναν δωρεά στο ελληνικό κράτος. Εμείς ως «Aegean» από την πλευρά μας μεταφέρουμε δωρεάν όλο αυτό το απαραίτητο υγειονομικό υλικό από την Κίνα. Είναι προσφορά της «Aegean» στο ελληνικό κράτος, στην ελληνική κοινωνία.

Μάλιστα η «Aegean» πρόσφατα παρουσίασε και τα νέα της αεροσκάφη…

Ακριβώς. Πριν από δύο μήνες είχαμε τη γιορτή με την τεράστια παραγγελία που κάναμε. Όλα πήγαιναν πολύ καλά μέχρι που ήρθε αυτό. Συμβαίνουν, όμως, αυτά έτσι είναι η ζωή. Η «Aegean» έχει μάθει στα δύσκολα και θα την ξεπεράσουμε και αυτή την κρίση.

Πιστεύετε ότι θα αντέξει η «Aegean» όλη αυτή την κρίση, διότι αναφερόμαστε σε μία εταιρεία που είχε ανοδική πορεία…

Αν κοιτάξετε τα οικονομικά στοιχεία θα δείτε ότι η «Aegean» έχει υγιή οικονομική βάση για να αντέξει κάμποσους μήνες αυτή την κρίση. Είμαστε σε καλύτερη μοίρα από εταιρείες που δεν έχουν οικονομική ρευστότητα. Έχουμε ανθρώπους στη διοίκηση και μετόχους που εμπνέουν σιγουριά στους εργαζομένους ότι μπορούν να κουμαντάρουν όλη αυτήν την ιστορία και να έχει ένα αίσιο τέλος. Το έχουν αποδείξει σε πολύ πιο δύσκολους καιρούς.

Τα τελευταία δέκα χρόνια ήταν μόνο η Ελλάδα μέσα στη μαυρίλα, τώρα είναι όλος ο κόσμος. Η «Aegean» μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα άντεξε και μεγάλωσε. Δεν στηριζόμαστε μόνο στις εσωτερικές πτήσεις, αλλά και στου εξωτερικού. Ξέρουμε ότι όταν με το καλό τελειώσει αυτή η κρίση εμείς ως Έλληνες δεν γίνεται να μην είμαστε καλύτεροι στην εξυπηρέτηση απ’ ό,τι είναι ο Γάλλος, ο Γερμανός κ.τ.λ. Ως λαός είμαστε πολύ πιο προσιτοί και φιλόξενοι. Δεν μπορεί να μην αντικατοπτρίζεται αυτό και στις πτήσεις.

Υπάρχουν καινούργια αεροπλάνα και ένα ανθρώπινο δυναμικό που πρέπει και είναι καλύτερο από τον διεθνή ανταγωνισμό, γι’ αυτό πιστεύω ότι όταν τελειώσει η κρίση εμείς θα ανακάμψουμε νωρίτερα από τη διεθνή αγορά.

Η πολύ καλή εικόνα του προσωπικού της εταιρείας πού οφείλεται;

Έχουμε από τα καλύτερα εκπαιδευτικά κέντρα της Ευρώπης. Η εκπαίδευση που κάνουμε στην «Aegean» στους πιλότους και τις αεροσυνοδούς είναι από τις καλύτερες.

Αυτό σε συνδυασμό με τα προτερήματα που ανέφερα παραπάνω ως Έλληνες μάς κάνει να ξεχωρίζουμε. Αυτό το ακούμε και από τους ξένους πιλότους που απασχολούμε.

Ήρθε για παράδειγμα ένας Αυστριακός που πετούσε με την «Austrian» και μου λέει: «Θεωρώ ότι επαγγελματίας έγινα εδώ στην [Aegean]». Είναι τιμητικό για εμάς και υπάρχουν άτομα που είναι αφρόκρεμα μέσα στην ευρωπαϊκή αγορά. Ο επιβάτης βλέπει το αποτέλεσμα όλης αυτής της καλής εκπαίδευσης και λειτουργίας. Κάποιος που έχει περάσει τη διαδικασία εκπαίδευσης καταλαβαίνει τη διαφορά. Από τους ξένους που δουλεύουν μέσα δεν ακούμε αρνητικά σχόλια. Ακόμη και όταν φεύγουν το ίδιο συμβαίνει. Αποδεικνύουμε ότι ως Έλληνες δεν είμαστε τεμπέληδες, οι φτωχοί συγγενείς της Ευρώπης. Έχουμε δυναμικό και μπορούμε να κάνουμε πολύ καλά τη δουλειά μας. Δεν έχουμε βιομηχανία να παρασκευάζουμε αεροπλάνα, αλλά προσφέρουμε υπηρεσίες και αυτό μπορούμε να το κάνουμε καλύτερα από κάθε ξένο.

Εντός Ελλάδας γίνονται πτήσεις αυτή την περίοδο;

Γίνονται πολύ λίγες πτήσεις. Βασικά αυτές γίνονται γιατί θέλουμε να μην ερημώσει η χώρα. Βέβαια είναι πολύ ζημιογόνες αυτές οι πτήσεις, γιατί στις περισσότερες πετάνε 4-5 άτομα. Υπάρχουν και οι πτήσεις επαναπατρισμού, που εκτελούνται όταν αυτό μας ζητηθεί από την κυβέρνηση. Στο εξωτερικό πετάμε μόνο στις Βρυξέλλες τρεις φορές την εβδομάδα, διότι είναι η πρωτεύουσα της Ευρώπης και θέλουμε να έχουμε παρουσία.

Είχατε αντιληφθεί νωρίτερα σε κάποιο αεροδρόμιο ότι κάτι συμβαίνει με τον ιό και η επανεκκίνηση σας τρομάζει;

Νομίζω ότι ήταν πολύ απότομο αυτό. Δεν έγινε σιγά σιγά, ήταν πολύ σύντομη διαδικασία. Δεν είχαμε δει ποτέ κάτι περίεργο. Τον Δεκέμβριο ακούγαμε ότι υπάρχει στην Κίνα, αλλά λέγαμε ότι ήταν ένας ιός όπως ο Η1Ν1, που δεν είχε επιπτώσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μέχρι τώρα όλες οι κρίσεις, η 11η Σεπτεμβρίου, το Sars, ήταν σε επίπεδο «μην πάτε στην Αμερική, μην πάτε στην Ασία». Δεν υπήρχε σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη δεν πραγματοποιούνται πολλές πτήσεις και αυτές είναι κυρίως για εμπορεύματα. Η οικονομική ζημιά είναι τεράστια. Η επανεκκίνηση με φοβίζει πολύ περισσότερο. Είναι πραγματικά κάτι το οποίο δεν το έχει ζήσει κανείς. Είναι ένα πείραμα που δεν το έχουμε ζήσει ξανά