Δημήτρης Αμπατζής: «Δεν βλέπω, αλλά βιώνω τον Ολυμπιακό στο γήπεδο»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ο άνθρωπος είναι τυφλός. Αλλά είναι μεγάλος μάγκας και έξυπνος. Όχι επειδή έχει διαρκείας εισιτήριο και πάει στο Καραϊσκάκη για τον Ολυμπιακό. Αλλά για αυτά που λέει στη συνέντευξη. Είναι μάγκας. Δημήτρης Αμπατζής, πρώην αρχηγός της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου τυφλών.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 13/11/2019

Πώς έμαθαν για εσένα από τον Ολυμπιακό;

Ο Νίκος Γαβαλάς με βρήκε μέσω των εισιτηρίων διαρκείας, επειδή δίνουν δύο στην τιμή του ενός για να μπαίνει ο συνοδός μέσα στο γήπεδο.

Τώρα δεν βλέπεις καθόλου;

Καθόλου.

Πώς δημιουργήθηκε το πρόβλημα;

Γεννήθηκα με μερικό πρόβλημα όρασης που στην πορεία χειροτέρευσε.

Είναι κληρονομικό;

Όχι. Γεννήθηκα με μία πάθηση και έβλεπα λίγο. Ως τα 14 μου μπορούσα από κοντά να διαβάζω. Για αυτό έχω το πλεονέκτημα σε σχέση με τους εκ γενετής τυφλούς να ξέρω τι δεν βλέπω. Να ξέρω πώς είναι ο κόσμος, η φύση, το ηλιοβασίλεμα στη θάλασσα. Να ξέρω πώς είναι ο Ολυμπιακός, το κόκκινο χρώμα. Ενώ ένας άνθρωπος που δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του, καταλαβαίνεις... Εγώ πάω στο Καραϊσκάκη και καταλαβαίνω το ματς μέσω ραδιοφώνου, μέσω του συνοδού μου, ακόμα και ακούγοντας τα λακτίσματα της μπάλας!

Αληθεύει ότι είναι οξυμένη η ακοή σας;

Ναι, είναι αλήθεια. Οξύνεται στην πάροδο του χρόνου γιατί το έχεις ανάγκη για να επιβιώσεις. Θέμη θέλω να σε γνωρίσω από κοντά. Διαβάζω τα σάιτ μέσω προγράμματος ανάγνωσης με φωνή. Τα πάντα μπορώ να διαβάζω ηλεκτρονικά. Υπάρχει πρόγραμμα ανάγνωσης με φωνή. Ακόμα και μήνυμα αν μου στείλεις στο κινητό μου ή email, το λαμβάνω φωνητικά.

Είναι σπάνια η ασθένεια με την οποία γεννήθηκες;

Όλοι γεννιόμαστε εν δυνάμει ανάπηροι φίλε, υπό την έννοια ότι δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο... Ως παιδί ήμουν συνέχεια με μία μπάλα στο χέρι. Πολύ ζωηρός παρά το πρόβλημα της όρασης. Δεν ξέρω πώς έπαθα αποκόλληση μετά, στα 12 έπαθα αποκόλληση και επιδεινώθηκε το πρόβλημα ραγδαία.

Μεγαλύτερη λύπη που έχεις πάρει για τον Ολυμπιακό; Έκλαψες ποτέ;

Αρκετές φορές. Η μεγαλύτερη στεναχώρια που θυμάμαι ήταν ο τελικός που χάσαμε το 1986 με 4-0 από τον Παναθηναϊκό. Ήμουν στον αγωνιστικό χώρο και έβλεπα θολά τον Σαραβάκο να πανηγυρίζει μπροστά μου. Τη μπάλα δεν μπορούσα να τη δω καλά, όμως ξεχώριζα τις φανέλες τις πράσινες και τις κόκκινες. Ο πατέρας μου ήταν τερματοφύλακας στον Εθνικό παλιά και με πήγαινε στο γήπεδο από πολύ μικρό, με έβαζε και στον αγωνιστικό χώρο, το κυνηγούσε αυτό, το ήθελε για εμένα.

Πώς έγινες Ολυμπιακός;

Από 3 χρονών πήγαινα στο γήπεδο! Με τον πατέρα μου.

Παιδικό είδωλο;

Ο Ντέταρι. Τον πρόλαβα καλά. Τον θυμάμαι πολύ καλά. Το αγαπώ το ποδόσφαιρο. Δεν σταμάτησα ποτέ να παίζω μπάλα- ακόμα και όταν δεν έβλεπα τίποτα.

Πες σε κόσμο που δεν ξέρει, τις διακρίσεις σου.

Αρχηγός της Εθνικής τυφλών. Ασημένιο μετάλλιο και δύο χάλκινα στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα του '97, του '99, και του 2001. 4η θέση στο Παγκόσμιο του 2002. 4η θέση στην Παραολυμπιάδα το 2004. 4η θέση στο Μουντιάλ του 2007 όπου και σταμάτησα.

Τι θέση έπαιζες;

Το ποδόσφαιρο των τυφλών είναι 5Χ5, έπαιζα πίσω τελευταίος και μετά φουλ μπακ.

Έχεις παιδιά.

Ναι, δύο.

Φύλο;

Ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι. 4,5 και 2,5 χρονών.

Τη γυναίκα σου πώς τη γνώρισες;

(γελάει). Είναι μεγάλη ιστορία.

Έχει πρόβλημα όρασης και εκείνη;

Όχι!

Μπράβο ρε θηρίο. Πες μου πώς τη γνώρισες.

Όταν έγινε ο σεισμός της Κεφαλονιάς το 2014, εγώ και ο αντιδήμαρχος στο Ίλιον που είναι και εκείνος τυφλός, αποφασίσαμε να πάμε 10 τόνους τρόφιμα. Εργαζόμουν στο δήμο. Μέσα στους εθελοντές ήταν και η γυναίκα μου.

Είχε κι εκείνη σχέση με τον δήμο;

Όχι, καμία σχέση. Γνωριστήκαμε λοιπόν, ο σεισμός μας έφερε πιο κοντά. (γελάει). Και σε λίγους μήνες παντρευτήκαμε.

Εκείνη σε είδε. Εσύ πώς τη διάλεξες; Παίρνω το θάρρος γιατί είσαι ωραίος τύπος.

Τα χαρακτηριστικά του προσώπου αν δεν τα βλέπεις, μπορείς να τα καταλάβεις και με την αφή.

Ναι, αλλά δεν την πιάνεις την άλλη στην αρχή...

Όχι, αλλά στην αρχή με κέρδισε με το μυαλό της, το χαρακτήρα της, και μετά προχωράς στα υπόλοιπα...

Ολυμπιακός και η γυναίκα σου;

Και η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, η Μελίνα και ο Ορέστης.

Τα διαλέξατε αυτά τα ονόματα;

Ναι, ήταν επιλογές μας.

Τον Φορτούνη δεν τον έχεις δει ποτέ να παίζει.

Όχι.

Σε είδα με τι χαρά και συγκίνηση έπιασες τη φανέλα του που σου έδωσε.

Άκουσέ με. Το ποδόσφαιρο το γνωρίζω καλά, έχω αγωνιστεί χρόνια και δεν λείπω ποτέ από το γήπεδο. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο κλοτσάω ένα τόπι. Το ποδόσφαιρο θέλει και τέχνη και καρδιά και χαρακτήρα και ψυχραιμία και να είσαι αρχηγός, να διαχειρίζεσαι το άγχος, να βγαίνεις μπροστά στα δύσκολα, να ζητάς τη μπάλα. Να κάνεις τη διαφορά. Ο Κώστας Φορτούνης είναι ο παίκτης που ακόμα κι όταν πάρει τη μπάλα να τη στήσει κάτω να κάνει ένα χτύπημα, μπορεί να κάνει τη διαφορά. Είναι ένας πολύ καλός παίκτης με μοντέρνα χαρακτηριστικά αλλά παλιάς κοπής.

Πες μου κάτι γιατί είμαστε αχάριστοι και δεν εκτιμάμε αυτά που έχουμε. Τι σου λείπει πιο πολύ από αυτά που δεν βλέπεις;

Βλακεία θα σου φανεί αυτό που θα πω, αλλά τίποτα. Υπάρχουν άνθρωποι που τους λείπουν πολλά περισσότερα από εμένα. Δόξα τω Θεώ έχω τη δουλειά μου, έχω την οικογένειά μου, πάω στο γήπεδο και βιώνω τον Ολυμπιακό, όλα καλά. Μόνο που δεν οδηγάω.

Άλλοι έχουν τα μάτια τους και δεν πάνε στο γήπεδο.

Ναι ρε φίλε γιατί άλλο να βλέπεις από την τηλεόραση ένα ματς και άλλο να είσαι στο γήπεδο. Εκεί το ζεις, εκεί το νιώθεις.

Ποιος είναι ο συνοδός σου που πάτε μαζί γήπεδο;

Τώρα είναι ο ξάδερφός μου. Έχω πάει και με φίλους μου.

Δεν θα ήθελες να δεις τη θάλασσα ξανά;

Είμαι κυνικός στη ζωή μου. Όταν κάτι δεν γίνεται, δεν γίνεται.

Εγώ σου πετάω πάσες για να αναπτύξεις τη φιλοσοφία σου την οποία θαυμάζω. Υπάρχουν τόσα πράγματα που τα θεωρούμε δεδομένα και δεν τα εκτιμάμε.

Γι' αυτό σου είπα ότι δεν μου λείπει τίποτα. Γιατί εκτιμάω αυτά που έχω. Δεν ξέρεις ότι αυτό που ζεις σήμερα θα μπορείς να το ζεις και αύριο. Οπότε ζήσ' το και να νιώθεις καλά.