Τάκης Λεμονής για Γκόρσκι: «Τον σεβόσουν, ακόμα κι αν διαφωνούσες μαζί του»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ο Γκόρσκι υπήρξε μορφή του ποδοσφαίρου. Στη χώρα του την Πολωνία, τον είχαν με τιμές πρωθυπουργού. Και τι δεν έκανε, έβγαλε την Εθνική ομάδα τρίτη σε Παγκόσμιο Κύπελλο, σε Μουντιάλ που το βλέπει όλος ο πλανήτης. Πήρε και χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, και ασημένιο Ολυμπιακό μετάλλιο, μιλάμε για προπονητή με ιστορικές επιτυχίες για το πολωνικό ποδόσφαιρο.

Ήρθε στην Ελλάδα, πήρε νταμπλ με τον Παναθηναϊκό, αργότερα πήρε νταμπλ με τον Ολυμπιακό, συνολικά πήρε 3 πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό, ερχόταν κι έφευγε με το πρωτάθλημα. Μετά ξαναπήγε στον Παναθηναϊκό ως τεχνικός διευθυντής με προπονητή τον Πάκερτ, πάλι νταμπλ.

Ήταν όμως σε μεγάλη ηλικία και αρκετοί παίκτες κορόιδευαν. Είναι στάνταρ αυτό που γράφω, μου τα έχουν πει παικταράδες εκείνης της εποχής. Δεν έβλεπαν να κάνει πολλά πράγματα στην προπόνηση. Ίσως να ήταν η φιλοσοφία του αυτή για μια Ελλάδα τότε που οι παίκτες είχαν ιδιαιτερότητες, δεν ήταν ακόμα απόλυτα επαγγελματίες. Ίσως να θεωρούσε ότι έτσι μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα η ομάδα, με λάσκα τα λουριά.

Παίκτες εκείνης της εποχής -όλοι σχεδόν- μου έχουν πει ότι τρομερός προπονητής ήταν ο Τόζα Βεσελίνοβιτς. Στα χρόνια του όμως στον Ολυμπιακό δεν πήρε πρωτάθλημα. Ο Γκόρσκι τα έπαιρνε. Μήπως λοιπόν ήξερε κάτι παραπάνω ο «παππούς με το μαγικό ραβδάκι»;

Μίλησα με 4 ανθρώπους για τον Γκόρσκι που μου είπαν ενδιαφέροντα πράγματα. Πρώτος και καλύτερος ο Τάκης Λεμονής. Ξαναμίλησα μαζί του ειδικά για τον Γκόρσκι, μετά από την τεράστια συνέντευξη που μου είχε δώσει για το δικό του αφιέρωμα ως ποδοσφαιριστής.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε με το «ΦΩΣ» στις 9/7/2019

Τάκη, θέλω να μου πεις τη γνώμη σου για τον Γκόρσκι.

Να σου πω την αλήθεια, ήταν μία ιδιάζουσα περίπτωση. Διότι ήρθε ως τεράστιο όνομα αλλά σε μεγάλη ηλικία και τον λέγανε «παππού». Δεν δουλέψαμε προπονητικά σε εντατικό ρυθμό σχεδόν καθόλου. Είχε μία φιλοσοφία τότε στον Ολυμπιακό να μην θέλει να πιέζει τους παίκτες. Βέβαια είχε παικταράδες ο Ολυμπιακός και σε τεχνική κατάρτιση και σε προσωπικότητες. Λογικά λοιπόν δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση για το ότι δεν πίεζε την ομάδα σε προπονητική ένταση. Επίσης δεν ασχολιόταν με τους νέους παίκτες, καθόλου σε σχέση με τον Τόζα.

Μήπως όμως αυτό έφερε τις επιτυχίες;

Το έχω σκεφτεί κι εγώ πολλές φορές. Λόγου χάρη, το αντίθετο παράδειγμα ήταν ο Σενέκοβιτς. Ο οποίος ήρθε κι αυτός ως μεγάλο όνομα, έλεγχε ακόμα και το αν θα πιούμε μισό ποτήρι παραπάνω, η δουλειά του στην προετοιμασία ήταν καταπληκτική, αλλά η πίεση στους παίκτες έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα. Ξεκίνησε το πρωτάθλημα και δεν μπορούσαμε να κάνουμε σεφτέ, είχαμε άσχημα αποτελέσματα, και μέσα σε λίγες αγωνιστικές έφυγε.

Από ποιον προπονητή πήρες τα περισσότερα στοιχεία στην προπονητική;

Όταν κατάλαβα ότι θέλω να κάνω αυτή τη δουλειά, έκανα συνεχή φλας μπακ στο μυαλό μου. Σκεφτόμουν όλους τους προπονητές που είχα, ακόμα και στον Αττικό. Μπορώ να σου πω ότι από όλους πήρα κάτι, είτε σε μορφή να κρατήσω πράγματα, είτε σε μορφή να απορρίψω. Δηλαδή παραδείγματα προς αποφυγήν.

Από ποιον κράτησες πιο πολλά;

Πιστεύω ότι σε θέματα του πώς βλέπω το ποδόσφαιρο, συμφωνούσα σε πολλά με τον Αλκέτα. Σε θέματα ψυχολογίας, σε θέματα διαχείρισης των παικτών αλλά και όλων των ανθρώπων γύρω από την ομάδα. Από τον Τόζα πήρα τον τρόπο που πίεζε την ομάδα αλλά με έναν ωραίο τρόπο στην προπόνηση. Εμείς πέσαμε τότε σε μία εποχή που άρχισε να γίνεται μεγάλη αλλαγή στον τρόπο προπόνησης.

Δηλαδή;

Άρχισαν τότε να μπαίνουν στο προπονητικό τιμ άλλες ειδικότητες, τελείωσε η εμπειρική προπονητική. Ξεκίναγε σιγά- σιγά η επιστημονική προσέγγιση. Βάλαμε στη ζωή μας οργανωμένα τις διατάσεις στην εποχή του Χέερ και του Κέσλερ, καθώς και την προπόνηση δύναμης πιο οργανωμένα. Είχαμε αρχίσει να ψαχνόμαστε και στον τομέα της διατροφής.

Από τον Γκόρσκι ποιο ήταν το καλύτερο που θυμάσαι;

Ήταν εξαιρετικός στον πίνακα. Στη θεωρία. Είχε πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση στη θεωρητική τακτική. Ήταν από τους ανθρώπους που σεβόσουν, ακόμα κι αν διαφωνούσες μαζί του.

Με ποιον παίκτη ήταν πιο κοντά; Ποιος τον ήξερε καλύτερα από όλους;

Ο Σαργκάνης που τον ήξερε και από την Καστοριά, πριν έρθει ο Γκόρσκι στον Ολυμπιακό. Ο Γκόρσκι με το σεβασμό που ενέπνεε το όνομά του βοήθησε τον Ολυμπιακό δίνοντας ηρεμία.