Συγκινεί ο Νίκος Αναστόπουλος για Μαυρίκη: «"Έφυγε" ο φίλος μου, ο ντόμπρος»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Πώς τα φέρνει η ζωή. Λίγες μέρες πριν που έκανα τη συνέντευξη στον Αναστόπουλο για το μεγάλο αφιέρωμα, μου είχε πει «πάρε και τον Μήτσο τον Μαυρίκη να μιλήσει για εμένα». Τελικά πήρα άλλους που τους ήθελε και αυτούς, απλώς ήταν μεγάλη η ύλη και δεν χώραγε να πάρω και τον Μαυρίκη. Και μαθαίνουμε χθες ότι πέθανε ο Μαυρίκης. Τον πήρα τηλέφωνο ξανά τον Αναστόπουλο. Η μόνη φορά αυτή που δεν με ταλαιπώρησε και μου έδωσε συνέντευξη κατευθείαν. Είναι συγκλονιστικός. Και την ώρα που έγραφα συνειδητοποίησα -και του το είπα- ότι διορθώνουμε σήμερα μία παράλειψη. Στο αφιέρωμα δεν είχαμε αναφερθεί καθόλου στον Πανιώνιο, αλλά μόνο στον Ολυμπιακό. Τώρα λέει πολλά και για τον Πανιώνιο.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 21/6/2019

Πέθανε ο Μαυρίκης ρε.

Το έμαθα.

Θα μου μιλήσεις για αυτόν;

Ήταν πάνω από όλα φίλος μου. Όταν πήγα στον Πανιώνιο πιτσιρικάς από τη Δάφνη, ήταν από τους πρώτους που με καλωσόρισε, κάναμε παρέα, γίναμε φίλοι, με βοήθησε στα πρώτα μου βήματα. Και μετά κρατήσαμε παρέα. Είχε μια καφετέρια με τον Εμβολιάδη στην πλατεία και κάθε μέρα ήμουν εκεί.

Τι παιδί;

Ντόμπρος! Άμα σε έκανε κέφι σού το έδειχνε. Άμα δεν σε έκανε κέφι, πάλι σού το έδειχνε. Και καλαμπουρτζής. Κάναμε πολλή παρέα και πλάκα.

Πες μου περιστατικό. Ξέρεις ότι μου αρέσουν οι ιστορίες.

Το 1977 κερδίζουμε με τον Πανιώνιο τον Άρη στη Θεσσαλονίκη 0-1. Με γκολ του Σεμπέκου. Μικρός εγώ. Τότε δεν ήταν συχνές οι πτήσεις, παίρνουμε το βράδυ το τελευταίο αεροπλάνο αργά και είπαμε να πάμε κατευθείαν στα μπουζούκια! Υπήρχε ένα μαγαζί απέναντι από τον Ιππόδρομο το οποίο λεγόταν «Αδυναμία».

«Έφυγε ο φίλος μου, ο ντόμπρος, με βοήθησε στον Πανιώνιο, εκεί έπαιξα ακόμα πιο καλή μπάλα από ό,τι έπειτα στον Ολυμπιακό»!

Ωραίο όνομα.

Είχα πάει στο μπουζουκάδικο εγώ, ο Μαυρίκης, ο Εμβολιάδης, ο Σεμπέκος, αν θυμάμαι καλά ήταν και ο Κάκαρης. Όταν φύγαμε το πρωί, ο πορτιέρης στην πόρτα μάς έκανε κομπλιμέντα για να πάρει γερό φιλοδώρημα. Βγάζει το καπέλο και λέει στον Εμβολιάδη «καληνύχτα άρχοντα», του λέει ο Εμβολιάδης «ο πίσω». Έρχεται ο Κάκαρης, «καληνύχτα μεγάλε», του λέει «ο πίσω». Έρχεται ο Μητσάρας ο Μαυρίκης, του λέει ο πορτιέρης «καληνύχτα βασιλιά της νύχτας» και με υπόκλιση. Και του δίνει ο συχωρεμένος ένα φράγκο! Τρελάθηκε ο άλλος. Έτσι ξηγιούνται οι βασιλιάδες της νύχτας, μόνο ένα φράγκο; Του έκανε πλάκα. Επίσης με τον Μητσάρα πειράζαμε τον Λίμα στον Πανιώνιο, τον λέγαμε σκούρο.

Καλό παιδί ο Λίμα.

Μαζί πήγαμε στον Πανιώνιο. Εκείνη τη σεζόν ο Πανιώνιος είχε πουλήσει τον Μαύρο στην ΑΕΚ και είχε πάρει 9 παίκτες! Από τους 9 που πήρε, οι μόνοι που κάναμε καριέρα ήμασταν εγώ και ο Λίμα. Θυμάμαι είχε πάρει έναν Λιόλιο με 4 εκατομμύρια δραχμές!

Τώρα λόγω του Μαυρίκη είναι ευκαιρία να πεις λίγα πράγματα και για τον Πανιώνιο. Από εκεί ξεκίνησες.

Από τη Δάφνη ξεκίνησα.

Στην Α' Εθνική λέω. Μια που το είπες όμως, δεν σε έχω ρωτήσει ποτέ για το πολύ ξεκίνημά σου. Πες μου πώς πήγες στον Πανιώνιο από τη Δάφνη. Σε ποια κατηγορία ήταν η Δάφνη και πόσο χρονών άρχισες;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Δάφνη. 15 χρονών έπαιζα στη β' ομάδα της Δάφνης. Η πρώτη ομάδα έπαιζε Α' Ερασιτεχνικό. Αν έπαιρνες το πρωτάθλημα, δεν υπήρχε Γ' Εθνική τότε, πήγαινες κατευθείαν στη Β' Εθνική. Η Δάφνη είχε ομαδάρα τότε. Να ξέρεις, δύο ονόματα έχει βγάλει η Δάφνη στον ελληνικό αθλητισμό. Τον Φάνη Χριστοδούλου στο μπάσκετ και εμένα στο ποδόσφαιρο.

Πες μου μια ιστορία για τότε.

Η πρώτη ομάδα της Δάφνης έπαιζε στις 11.00 το πρωί και η δεύτερη στις 9.00 το πρωί. Θυμάμαι ότι παρακαλούσα το Θεό να έχει καλό καιρό και να φύγει ο πατέρας μου από το σπίτι!

Δεν μου τα έχεις ξαναπεί αυτά. Γιατί;

Ο πατέρας μου δεν ήθελε να πηγαίνω για ποδόσφαιρο. Είχα πρόβλημα. Δεν με άφηνε να φύγω. Αν είχε καλό καιρό, έφευγε Κυριακή πρωί να πάει στη δουλειά και έτσι την κοπανούσα.

Τι δουλειά;

Ήταν εργολάβος οικοδομών. Θυμάμαι τον εαυτό μου να τρέχει και να φτάνει στο γήπεδο στις 8.45 το πρωί, όταν οι άλλοι έκαναν ήδη ζέσταμα.

Ποιος σε πήρε στον Πανιώνιο από τη Δάφνη; Ποιος σε είδε;

Υπήρχε ένας φίλαθλος του Πανιωνίου -ακόμα ζει, καλή του ώρα, αγαπάει παθολογικά τον Πανιώνιο- ο Δημήτρης Σοφός. Αυτός είχε μια τρέλα να πηγαίνει να βλέπει κάθε Κυριακή ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Πήγε στον Πανιώνιο λοιπόν και τους είπε «υπάρχει ένας πιτσιρικάς Αναστόπουλος, έξω δεξιά, γρήγορος πολύ, γκολτζής, τρομερός». Μετά μάθανε ότι ήμουν ανιψιός του Ντουνιά ο οποίος είχε παίξει παλιότερα για πολλά χρόνια στον Πανιώνιο. Είχε φύγει τότε από τον Πανιώνιο, δεν ήταν εκεί.

Και τι έγινε, πώς πήγες στον Πανιώνιο;

Ο Ντούλης Ερμείδης, ο αδελφός του μετέπειτα προέδρου Τάσου Ερμείδη, ήταν γενικός αρχηγός. Μου λέει «έλα να σε δοκιμάσουμε». Εγώ ενοχλήθηκα, τι να με δοκιμάσουν, δεν με είχαν δει; Είχα και ένα πρόβλημα τραυματισμού στο πόδι.

Προπονητής ποιος ήταν στον Πανιώνιο;

Ο Μάρκοβιτς. Πράγματι λοιπόν πάω να με δοκιμάσει ο Πανιώνιος με πρόβλημα τραυματισμού σε ένα φιλικό με την Αγία Παρασκευή. Ξέρεις τι έγινε στο α' ημίχρονο;

Μου αρέσει που με ρωτάς έτσι. Για πες μου.

4-0 το σκορ με 3 γκολ νεαρού Αναστόπουλου! Στο β' ημίχρονο δεν έπαιξα! Μου λένε «εντάξει, εντάξει, φύγε, σε είδαμε, μην ζορίζεις το πόδι σου». Και δώσανε 500 χιλιάρικα στη Δάφνη και 5 παίκτες! Με πρόεδρο Τσολακάκη στον Πανιώνιο.

Εσύ τι πήρες;

50 χιλιάρικα. Αλλά πώς τα πήρα. Η μεταγραφή έγινε Ιούνιο και μου έδωσε ο Πανιώνιος μία επιταγή να την πληρωθώ τον Οκτώβριο. Δόξα τω Θεώ ο τότε πρόεδρος της Δάφνης, ο συχωρεμένος Ποτουρίδης, πήρε την επιταγή από εμένα και μου έδωσε επί τόπου τα 50 χιλιάρικα. Τώρα, σε ποια τράπεζα ήταν η επιταγή και αν υπήρχε αυτή η τράπεζα ή ήταν... στα μπετά δεν το γνωρίζω! Αλλά για τον Μήτσο Μαυρίκη ξεκινήσαμε να μιλάμε. Ήταν σημαία του Πανιωνίου, ντόμπρος, καλό παιδί, δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.

Νίκο σε ευχαριστώ.

Να ξέρεις, στον Πανιώνιο είχα παίξει καλύτερη μπάλα και από ό,τι έπειτα στον Ολυμπιακό.

Το γράφω αυτό;

Γιατί να μην το γράψεις. Η αλήθεια είναι.