Σπαρταριστά άγνωστα περιστατικά με Γουλανδρή από τον παλιό ρεπόρτερ του «ΦΩΤΟΣ» Κώστα Μυλωνά!

Σας παίρνω από το χέρι να σας πάω ένα ταξίδι σε ένα μαγικό κόσμο. Τον κόσμο του ποδοσφαίρου της δεκαετίας του '70 και στον κόσμο του Γουλανδρή. Ένας από όσους μίλησα ήταν ο Κώστας Μυλωνάς που ήταν σπουδαίος δημοσιογράφος στο «ΦΩΣ» και γνώριζε προσωπικά τον Γουλανδρή. Λέει σπαρταριστές ιστορίες.

Σπαρταριστά άγνωστα περιστατικά με Γουλανδρή από τον παλιό ρεπόρτερ του «ΦΩΤΟΣ» Κώστα Μυλωνά!

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε με το «ΦΩΣ» στις 23/4/2019

Πόσα χρόνια ήσασταν στο ΦΩΣ;

Δέκα. Από το 1969 έως το 1979.

Ζήσατε τον Γουλανδρή λοιπόν.

Ήμουν από τους λίγους ρεπόρτερ που πήγαινα και στο σπίτι του. Ήμουν νεότερος από τους άλλους μεγάλους δημοσιογράφους που είχε το «ΦΩΣ» και έκανα όλα τα «θελήματα». Ήμουν και αγαπημένο παιδί του Θόδωρου Νικολαϊδη, με είχε στο γραφείο του. Τον δε Γουλανδρή έτυχε να τον γνωρίζω πριν ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο, από το πόλο και την κολύμβηση! Όντας νεαρός εγώ φοιτητής στη Πάντειο, πήγαινα στο Ζάππειο και ερχόταν εκείνος να βλέπει τους πολίστες και τους κολυμβητές του Ολυμπιακού! Και επειδή το αγαπούσε το «ΦΩΣ», με είχε συμπαθήσει.

Πείτε μου όσα ζήσατε με τον Γουλανδρή. Πράγματα άγνωστα. Έχω κάνει συνεντεύξεις με παλιούς παίκτες και ο καθένας μου έχει πει και από μία ιστορία. Θέλω καινούργια πράγματα.

Κάτι που δεν ξέρει ο κόσμος είναι ότι ο Γουλανδρής ήταν ο πιο δημοσιογραφικός παράγοντας που έχει περάσει από τον Ολυμπιακό, μαζί με τον Νταϊφά. Να φανταστείς, έπαιρνε τηλέφωνο στο «ΦΩΣ» τα βράδια, στις 10.00, στις 10.30, και με κρατούσε 1 ώρα στο τηλέφωνο! Και όχι μόνο εμένα, αλλά όποιον ήταν στη βάρδια και ήξερε ότι έχει σχέση με τον Ολυμπιακό. «Ρε Μυλωνά πες μου τι έγινε στην προπόνηση» μου έλεγε. Και στην πορεία της συζήτησης μου έδινε και δέκα ειδήσεις.

Δεν ήταν φασίστας. Σε έκανε φίλο, δεν σε έκανε εχθρό.

Έπαιρνε το βράδυ τηλέφωνο στο «ΦΩΣ» ο ίδιος και μίλαγε με όποιον ήταν στη «διανυκτέρευση». Ή τον Σταύρο Τσώχο, ή τον Χάρη Παπαγεωργίου, ή τον Νικήτα Γαβαλά, τον Γιάννη Μαθουδιάκη, τον Γιώργο Γαβαλά, εμένα. Κάθε βράδυ καθόταν ένας δημοσιογράφος μέχρι τα μεσάνυχτα μήπως προκύψει κάποια είδηση.

Πείτε μου κι άλλα περιστατικά.

Θυμάμαι ένα απόγευμα στις 5.00, ήταν καλοκαίρι, και με φωνάζει στο γραφείο του ο Θόδωρος Νικολαίδης. Μου λέει «κλείσε την πόρτα και μην το πεις σε κανέναν. Θα πας στο σπίτι του μπαρμπά Νίκου (έτσι τον έλεγε τον Γουλανδρή) και θα σου δώσει ένα φάκελο. Μέσα στο φάκελο είναι οι φωτογραφίες των δύο παικταράδων που θα φέρει, Υβ Τριαντάφυλλος και Ρομαίν Αργυρούδης»! Τότε δεν τους ήξερε φατσικά ο κόσμος.

Τι έγινε λοιπόν;

Πάω στη Βασιλέως Γεωργίου, στο σπίτι του Γουλανδρή και έκατσα 2 ώρες! Συζητάγαμε για τον Ολυμπιακό. Και με έβριζε ο Νικολαϊδης! «Ρε πού είναι οι φωτογραφίες, τι έγινες, πού χάθηκες»; Του λέω «πώς να έφευγα, μου έκανε... ανάκριση ο μπαρμπά Νίκος».

Άλλο περιστατικό;

Του Γιούτσου ξέρεις γιατί έβαλε ο Γουλανδρής τη γυναίκα του να του βαπτίσει το παιδί; Τον πίεζε ο Γουλανδρής να γίνει νονός και του λέει ο Γιούτσος «εγώ θέλω το παιδί να έχει νονό, εσύ θα έρθεις στο μυστήριο και δεν θα σε ξαναδεί ο γιος μου μετά». Και για να του αποδείξει ότι ήταν λάθος, έβαλε και τη Ντόλη να γίνει νονά μαζί με τον ίδιο! Η δε Ντόλη έπειτα από χρόνια, πήγε και στο γάμο όταν μεγάλωσε και παντρεύτηκε ο γιος του Γιούτσου.

Λεφτά σε δημοσιογράφους έδινε;

Το «ΦΩΣ» ήταν μακριά από τέτοια. Ξέρω όμως δημοσιογράφους από αλλού που του είχαν κλαφτεί, «το παιδί μου είναι άρρωστο» και τους είχε δώσει. Γενικώς όποιος του κλαιγόταν, παίκτης, ή οτιδήποτε, θα του έδινε.

Θέλω και αστεία περιστατικά.

Άκου ένα απίθανο. Ο Ολυμπιακός πήγαινε στο ξενοδοχείο «Βούλα Μπιτς». Σάββατο βράδυ πήγαινε και ο Γουλανδρής εκεί να δει τους παίκτες. Ένα Σάββατο λοιπόν τον πιάνει ο Μπάμπης Σταυρόπουλος που είχε έρθει από το Αιγάλεω και το αγαπούσε το Αιγάλεω και του λέει: «Πρόεδρε, αύριο παίζει το Αιγάλεω με την Προοδευτική για το ποιος θα ανέβει στην Α' Εθνική. Αγώνας επιβίωσης είναι. Δεν δίνεις κάνα πριμ στο Αιγαλεάκι, να τους το πω να χαρούν»; Και λέει ο Γουλανδρής ένα μεγάλο ποσό, νομίζω 200.000. Του το σφυρίζουν στο ξενοδοχείο του Γκλέζου που αυτός ήταν από την Προοδευτική και πάει και λέει στον Γουλανδρή «πρόεδρε, εμείς μανούλες δεν έχουμε; Εμάς θα μας ρίξεις στη μαρμίτα; Πειραιωτάκια είμαστε». Και λέει ο Γουλανδρής πριμ 500.000! Το καταλαβαίνεις; Και στις δύο ομάδες πριμ!

Φοβερά πράγματα.

Δεν έχουν ξαναγίνει.

Οργισμένο τον είχατε δει; Θέλω να μου πείτε και δυσάρεστα περιστατικά.

Μου είχε πει ο Περικλής Λαναράς ένα σκηνικό οργής. Ο Λαναράς ήταν στον Ολυμπιακό παράγοντας σημαντικός και εγώ ήμουν αγαπημένο παιδί του Λαναρά και γείτονάς του στη Φωκίωνος, συναντιόμασταν εκεί σε ένα στέκι και μιλούσαμε συνεχώς για τον Ολυμπιακό. Μια μέρα λοιπόν πήγε ο Λαναράς στο Πόρτο Ράφτη, στη βίλα του Γουλανδρή να του υπογράψει ο πρόεδρος κάποιες επιταγές για τη μεγάλη μεταγραφή του Δαβουρλή. Φτάνοντας στη βίλα πέτυχε τον Δεληκάρη να τον διώχνει σε έξαλλη κατάσταση ο Γουλανδρής! Ήταν τόσο αναστατωμένος που του έτρεχαν σάλια. Και του λέει του Λαναρά ο Γουλανδρής «αυτό το κωλόπαιδο πάλι τα ίδια». Ο Δεληκάρης ήταν ιδιόρρυθμος, του δημιουργούσε συχνά προβλήματα. Μια που σου είπα για Λαναρά, δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μεταγραφή του Κρητικόπουλου που είχε φτάσει στα ουράνια και την έζησα για το ρεπορτάζ μέσα στο σπίτι του Λαναρά!

Δεν ξέρει ο κόσμος τι ήταν ο Εθνικός τότε και τι πλούσιο πρόεδρο είχε.

Έφτασε η μεταγραφή τα 8 εκατομμύρια στον Εθνικό και στον Καρέλλα!

Πείτε μου ακόμα ένα περιστατικό για Δεληκάρη μια που σας έχω τώρα.

Διάβασα το αφιέρωμα για τον Κελεσίδη και τις δηλώσεις του Αντωνιάδη για εκείνο το μεγάλο ματς που έκανε ο Κελεσίδης στο 0-1 στη Λεωφόρο που τα έπιανε όλα. Άκου λοιπόν κάτι που γνωρίζω: Λήγει το ματς και πάνε οι παίκτες στον κόσμο του Ολυμπιακού, σηκώνουν τον Κελεσίδη στους ώμους τους, και ένας από αυτούς που τον σήκωνε ήταν ο Δεληκάρης. Και λέει στον Κελεσίδη: «Παναγιώτη, εσύ για τη δόξα, εγώ για τα λεφτά»!

Το καλό περιστατικό;

Παίζει η Εθνική στη Λεωφόρο και είμαι ρεπόρτερ αποδυτηρίων. Είχε ένα μεγάλο τριφύλλι στον τοίχο. Είχε πάει ήδη στον Παναθηναϊκό ο Δεληκάρης. Ανοίγει η πόρτα και ξαφνικά βλέπω τον Δεληκάρη. Και μου λέει «Κώστα μου, τι δουλειά έχω εγώ εδώ μέσα»! Το είχε μετανιώσει πικρά.

Θεοδωρακάκης ξύπνιος;

Κορυφαίος παράγων. Δεν υπήρχε δεύτερος στο μυαλό. Τις μεταγραφές αυτός τις έκανε. Ο Γουλανδρής βέβαια δεν κώλωνε σε κανένα ποσό. Θα σου πω όμως και ένα περιστατικό με τον Κελεσίδη να γελάσεις. Η μεταγραφή του Κελεσίδη στον Ολυμπιακό είχε μεγάλο παρασκήνιο.

Τέτοια θέλω!

Είναι στην προετοιμασία του Ολυμπιακού ο Γιάννης Μαθουδιάκης απεσταλμένος από το ΦΩΣ και με έπαιρνε τηλέφωνο να μου δίνει τις ανταποκρίσεις. Μια μέρα μου λέει «γράψε τα νέα που θα σου πω και μετά θέλει τον κυρ Θόδωρο στο τηλέφωνο ο Πετρόπουλος». «Τι έγινε» ρωτάω εγώ και μου λέει «χτύπησε ο Πολέτι και θέλει τερματοφύλακα ο Πετρόπουλος». Πράγματι λοιπόν μιλάει στο τηλέφωνο με τον Νικολαίδη ο προπονητής του Ολυμπιακού και του λέει: «Θόδωρε, ο Πολέτι δεν τραβάει. Θέλουμε γκολκίπερ». Το συζητάνε και καταλήγει ο Λάκης Πετρόπουλος σε αυτή τη σειρά: Χρηστίδης, Πουπάκης, Κελεσίδης.

Μεγάλος Χρηστίδης τότε στον Άρη.

Μιλάει ο Θόδωρος Νικολαίδης με τον Γουλανδρή, βολιδοσκοπούν τον Καμπάνη τον πρόεδρο του Άρη, αλλά ήταν ο Ασλανίδης στις δόξες του τότε με τη Χούντα και δεν άφηναν να γίνει αυτή η μεταγραφή... Δεν μπορούσαν να πάρουν και τον Πουπάκη εκείνο το καλοκαίρι. Έτσι καταλήξανε στον Κελεσίδη από τις Σέρρες. Ο οποίος ήταν μεγάλο ταλέντο αλλά νέος, και κανείς δεν περίμενε ότι θα παίξει κατευθείαν τόσο καλά, εκτός από τον ίδιο που ήταν θαρραλέος.

Το αστείο μην ξεχάσουμε.

Έρχεται ο Κελεσίδης και τον παραλαμβάνει στο αεροδρόμιο ο Χάρης Παπαγεωργίου του «ΦΩΤΟΣ» να τον πάει στη Λέσχη του Ολυμπιακού. Και πώς σκάει μύτη ο Κελεσίδης. Τα πράγματά του δεν τα είχε σε τσάντα αλλά σε ένα τραπεζομάντηλο!

Μισό λεπτό γιατί γελάω και δεν μπορώ να γράψω.

Σοβαρά μιλάω. Τα είχε τυλιγμένα σε ένα τραπεζομάντηλο που το είχε δέσει από τις τέσσερις γωνίες! (Έχω πέσει κάτω από τα γέλια). Του λέει ο Παπαγεωργίου «ξέρεις πού ήρθες ρε φίλε; Στη μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας, έχουμε πάρει και τον Πολέτι». Και του λέει ο νεαρός τότε Κελεσίδης: «Ποιος Πολέτι. Δεν υπάρχει κανένας Πολέτι, εγώ θα παίξω»!

Να επιστρέψουμε στα του Γουλανδρή.

Θα είναι κρίμα αν ξεχάσω να πω ότι αγαπούσε τον Θόδωρο Νικολαΐδη. Ήταν ένας απλός άνθρωπος, μιλούσε για τον Ολυμπιακό και με τον πιο ασήμαντο φίλαθλο, αλλά είχε σε μεγάλη εκτίμηση το «ΦΩΣ».

Άλλο περιστατικό που να ήταν εξοργισμένος;

Μια φορά στη Φωκίωνος που ερχόταν με τον Λαναρά πριν πάει να δει τα ματς του Ολυμπιακού, τον πιάνουν κάτι Ολυμπιακάρες και τον πρήζουν να φτιάξει γήπεδο. Και τσατίζεται, σηκώνεται και φωνάζει σε έναν «τι λες βρε μαλάκα, πρώτα θα φτιάξεις θίασο και μετά το θέατρο»!

Άλλη μεταγραφή με παρασκήνιο;

Η μεταγραφή του Αϊδινίου ο οποίος ήταν μεγάλος παίκτης στον Ηρακλή. Δεν έγινε λόγω κωλυσιεργίας του Ηρακλή, έφτασε ως τις 31 του μήνα και δεν έγινε. Του έκλαιγε του Γουλανδρή ο Αϊδινίου «καταστράφηκα» και του απαντάει ο Γουλανδρής «θα σε πάρω ό,τι και αν γίνει! Θα σε πάρω»! Και τον παίρνει την επόμενη μέρα εκπρόθεσμα! Με συνέπεια να κατέβει ο Αϊδινίου στον Πειραιά και να κάτσει ένα χρόνο έξω, παίζοντας μόνο σε φιλικά! Έτσι δεν απέδωσε στον Ολυμπιακό εκείνος ο παικταράς. Του άρεσε και η καλή ζωή, έμεινε και ένα χρόνο έξω, τον επηρέασαν αυτά.

Γιατί έφυγε ο Γουλανδρής από τον Ολυμπιακό;

Ήταν ένας συνδυασμός πραγμάτων.

Για τον Καραμανλή μου λένε.

Η οικογένειά του όντως ήταν κολλητή με τον Καραμανλή, τον βοηθούσαν όταν αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι, τον στηρίζανε... Ο Γουλανδρής είχε όμως και με την καρδιά του θέμα που το όξυνε όταν φορτιζόταν σε αγώνες του Ολυμπιακού. Και τον πίεζε η Ντόλη η γυναίκα του να σταματήσει να ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Είχαν βάλει λοιπόν τον γιατρό του, τον Βορίδη, ο οποίος ήταν και γιατρός του Καραμανλή, να τον φοβερίσει.

Καμία συγγενική σχέση εκείνος ο γιατρός με τον τωρινό πολιτικό, φαντάζομαι.

Όχι, καμία σχέση. Και είχε φτιάξει την παραίτησή του ο Γουλανδρής 2 μήνες πριν δημοσιευτεί! Ο Θεοδωρακάκης την έκρυβε, είχε δώσει εντολή στον Ντάνο να μείνει κρυφή για να μην διαταραχθεί η πορεία της ομάδας! Και δημοσιεύτηκε η επιστολή παραίτησης στις γιορτές των Χριστουγέννων. Ο Γουλανδρής πιεζόταν από καιρό να φύγει.