Παναγιώτης Κελεσίδης στο «ΦΩΣ»: «O Παναθηναϊκός μάς έστελνε γυναίκες για να μας ξελογιάσουν»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Είναι μια συγκλονιστική συνέντευξη, μία από τις καλύτερες που έχω κάνει τους τελευταίους μήνες. Έπειτα από χρόνια στο αντικείμενο, δεν θέλω τεράστια σε όγκο κείμενα. Θέλω πράγματα ελκυστικά, να καθηλώσουν τον αναγνώστη. Να τον πιάσουν από την αρχή και να μην τον αφήνουν να φύγει. Διαβάστε λοιπόν πώς καταστράφηκε ο Κελεσίδης, έχει την παλικαριά να τα πει. Διαβάστε πώς ο Παναθηναϊκός έστελνε γυναίκες παραμονή του αγώνα στο ξενοδοχείο του Ολυμπιακού να ξελογιάσει παίκτες και «τσίμπησε» ο Κελεσίδης με τον Γαλάκο! Διαβάστε πώς έτρωγαν τα λεφτά του Γουλανδρή. Και πώς έχανε τα λεφτά του ο Κελεσίδης.

Εδώ θα κάνω μια σημείωση. Το μόνο που θα λογοκρίνω, είναι προς τιμήν ενός μεγάλου ανθρώπου. Δεν θα βάλω το όνομά του. Είπαμε, όπως οι μυστικές υπηρεσίες ανοίγουν τα αρχεία έπειτα από δεκαετίες, αυτό κάνουμε και στα ιστορικά αφιερώματα εδώ, αλλά δεν γίνεται να τα γράφουμε όλα, σεβόμενοι τη μνήμη κάποιων ανθρώπων.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε με το «ΦΩΣ» στις 2/7/2019

Θέλω δυνατές ιστορίες να μου πεις, πράγματα που δεν έχεις βάλει ούτε στο βιβλίο.

Δεν τα έβαλα όλα στο βιβλίο... Άκου εδώ μια ιστορία. Παίζουμε στην Καβάλα και κερδίζουμε δύσκολα. Την άλλη μέρα με φωνάζει ο πρόεδρος. (σ.σ. Αυτός που έγραψα στον πρόλογο). «Πες μου ρε Παναγιώτη, ο τερματοφύλακας της Καβάλας ήταν καλός»; Του λέω «μόνος του μας έπαιζε. Ο καλύτερος ήταν». Σκοτείνιασε το πρόσωπό του. Ξέρεις τι μου είπε;

Τι σου είπε.

«700.000 μου κόστισε».. Αυτό μου είπε.

Μου το είχε πει ο Μπάρλος σε συνέντευξη στο σπίτι του ότι έδινε λεφτά σε μεσάζοντες για αντίπαλους και μετά έβλεπε τους αντίπαλους να είναι οι καλύτεροι παίκτες. Δεν πήγαιναν τα λεφτά στον προορισμό τους.

Γινόταν αυτό, τους τα έτρωγαν οι τρίτοι.

Ποιος ήταν ο πιο επικίνδυνος για δωροδοκίες από τους αντιπάλους;

O Μπάρλος και ο Καρέλλας. Όμως εγώ δεν πιστεύω ότι παίκτης του Ολυμπιακού με πρόεδρο τον τεράστιο Γουλανδρή θα έπαιρνε λεφτά για να προδώσει τον Γουλανδρή και τον κόσμο. Φημολογία υπήρχε πάντοτε. Κονομούσαν τρίτοι στις πλάτες των παικτών.

Πες μου για τις οικονομικές καταστροφές σου.

Όταν ήμουν τερματοφύλακας στον Ολυμπιακό, αγόρασα μια μπουτίκ με ρούχα στη Σωτήρος, στον Πειραιά. Την είχα αγοράσει από φίλο μου, ήταν με αντρικά ρούχα. Εντελώς άσχετος εγώ, αλλά με ψήσανε οι φίλοι, υποτίθεται φίλοι, να ανοίξω τέτοιο μαγαζί. Είχα μέσα τον μακαρίτη τον αδερφό μου και μια υπάλληλο. Ο αδερφός μου δεν ήξερε τη δουλειά, και μας «έβαλε μέσα» το μαγαζί. Μας υπερκοστολογούσανε τα εμπορεύματα «φίλοι» αντί να μας βοηθάνε...

Μετά έκλεισες και άλλο μαγαζί...

Ένα προποτζήδικο που είχα στην Καλλιθέα και το πούλησα. Το μπαμ όμως έγινε με μια ταβέρνα που είχα ανοίξει στις Τζιτζιφιές. Χαμός γινόταν, ως τη Συγγρού έφταναν τα παρκαρισμένα αμάξια. Πήγαινα στην ταβέρνα, ερχόταν ο κόσμος για να με βλέπει. Μετά τον χαμένο τελικό όμως στα πέναλτι με τον Ηρακλή, το 4-4, έκοψε η δουλειά... Κι εγώ έκανα «εγκλήματα», αντί να κάθομαι στο μαγαζί, έπαιρνα τους φίλους μου και πήγαινα στα μπουζούκια! Στις αρχές έρχονταν και ηθοποιοί, τραγουδιστές, παράγοντες του ποδοσφαίρου, παίκτες. Αλλά εγώ ήμουν σε άλλο κόσμο... Δεν πήγα καλά στις δουλειές. Μου τα έτρωγαν οι επιτήδειοι, έφταιγε όμως και το κεφάλι μου. Κατέληξα να κουβαλάω κούτες, να ξεφορτώνω φορτηγό...

Βλέπω ότι θες να τα πεις όλα.

Όταν με έδιωξε ο Νταϊφάς από τον Ολυμπιακό που δεν μου ανανέωσε την 8ετία λόγω του τραυματισμού που ήμουν με κομμένους χιαστούς, με πήρε στην Προοδευτική ο Τζανετουλάκος που ήταν εκεί προπονητής, ο παλιός τερματοφύλακας. Μου είπε «έλα ρε και ό,τι πάρεις»... Προπονήσεις δεν μπορούσα να κάνω! Έδενα το πόδι και έπαιζα στους αγώνες με ένα πόδι! Και εκεί πιάνω το λαχείο, 12 εκατομμύρια! Και σταματάω το ποδόσφαιρο και λέω «δώστε στα υπόλοιπα παιδιά ό,τι ήταν να παίρνω εγώ».

Πες μου για το λαχείο.

Ήταν το πρώτο νούμερο! Στο Λαϊκό. Άφραγκος ήμουν, είχα ένα χιλιάρικο στην τσέπη και είχε 200 δραχμές η τετράδα. Πήγαινα για φυσιοθεραπεία στον Πανταζή της ΑΕΚ γιατί δεν μου έπαιρνε λεφτά και είχα ραντεβού με τη γυναίκα μου να έρθει μετά τη θεραπεία. Με πετυχαίνει ο λαχειοπώλης, ήξερε ότι έπαιρνα λαχεία, και με πιέζει να πάρω όλες τις τετράδες. Έρχεται η γυναίκα μου, της λέω «έδωσα το χιλιάρικο, δώσε μου κι άλλα λεφτά να πάρω όλες τις τετράδες». Δεν ήθελε αυτή, μου τα έδωσε μετά από πίεση. Και πιάνω τον πρώτο λαχνό φίλε. 12 εκατομμύρια, πολλά λεφτά τότε. Έλεγε όλος ο κόσμος «ο Νταϊφάς τον αδίκησε, ο Θεός τον δικαίωσε»... Αλλά τα έφαγα κι αυτά, μέσα σε δύο χρόνια!

Πώς τα έφαγες;

Μόλις έμαθα ότι κέρδισα, η πρώτη μου δουλειά ήταν να πάω σε ένα καφενείο στην Καλλιθέα να βρω ένα φίλο μου να του κάνω πλάκα. Του λέω «πάρε τηλέφωνο να μάθεις αν κέρδισα τίποτα με αυτόν τον αριθμό, και του τον δείχνω». Του λέω τον αριθμό 63963, ακόμα τον θυμάμαι τον αριθμό. Και όταν έμαθε ότι αυτός ήταν ο πρώτος λαχνός, άρχισε να κεκεδίζει, δεν μπορούσε να μιλήσει! Του λέω «πάρε 60 χιλιάρικα ρεγάλο»! Ήταν παραμονή της Παναγιάς όταν το έμαθα και έλεγα ότι μου έκανε δώρο η Παναγία. Είχαμε φτώχεια τότε στην οικογένεια, μεγάλη πίκρα, με είχε διώξει ο Νταϊφάς. Το γράφουν οι εφημερίδες ότι κέρδισα το λαχείο και πήρα τα λεφτά, ξέρεις πόσοι μου ήρθαν στην προπόνηση της Προοδευτικής;

Πόσοι;

200 άτομα! Για συγχαρητήρια. Τους λέω «όσοι είστε από τις Σέρρες, φτιάξτε μια σειρά». Και μου έλεγαν ότι ήταν όλοι από τις Σέρρες!! Μοίρασα σε εκείνη την προπόνηση 160 χιλιάρικα!

Και τα έφαγες σε 2 χρόνια;

Δεν τα έφαγα μόνο εγώ, μου τα έφαγαν και οι άλλοι. Είχα όμως ελαττώματα. Μοίραζα λεφτά δεξιά και αριστερά. Ξέσπασα κιόλας. Μπουζούκια, καζίνο, σε 2 χρόνια τέλειωσαν τα λεφτά. Και άρχισε ένα μεγάλο λούκι... Έκανα τον προπονητή στα νησιά,στην Κω, στην Κάλυμνο, στη Λέρο, μετά δεν μπορούσα να βρω δουλειά, άρχισα να κάνω χαρτζιλίκια προπονώντας πιτσιρικάδες τερματοφύλακες ιδιωτικά, μετά άνοιξαν οι Ακαδημίες και το έχασα κι αυτό. Δούλεψα σε φορτηγό σε ένα φίλο μου και ξεφόρτωνα κουτιά σε μαγαζιά. Ξέρεις τι μου έλεγαν όσοι με έβλεπαν; «Μπράβο Παναγιώτη, αλλά είναι ντροπή για τον Ολυμπιακό»... Εγώ έλεγα «έφταιξα και θα πληρώσω. Εκεί, να ξεφορτώνεις τις κούτες τώρα, καλά να πάθεις». Η ζωή ήταν δύσκολη γιατί είχα γυναίκα και ένα κοριτσάκι... Δεν είχα και ασφάλεια, αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημα τόσα χρόνια. Και δεν θα είχα ούτε σύνταξη. Όμως τα τελευταία χρόνια με ασφάλισε ο Ολυμπιακός και παίρνω ένα μικρό μισθό ώστε να μπαίνουν ένσημα στο ΙΚΑ και να μπορέσω να πάρω σύνταξη.

Γυναίκες;

Μου άρεσαν πολύ. Γυρνούσα τα βράδια πολύ... Συνάντησα πολλές γυναίκες. Άλλες γιατί ήμουν ο Κελεσίδης, άλλες γιατί ήθελαν κάτι να κερδίσουν... Τότε τα περιοδικά, το Ρομάντζο, ο Θησαυρός, τις έβαζαν φωτογραφία όταν πήγαιναν στα μπουζούκια με εμένα, καταλαβαίνεις... Μου άρεσαν οι γυναίκες πολύ. Ακόμα και όταν πηγαίναμε στο ξενοδοχείο με τον Ολυμπιακό, νοίκιαζαν κοπέλες δωμάτιο στον πάνω όροφο και πήγαινα πάνω! Όμως την άλλη μέρα ήμουν ο καλύτερος του ματς!

Πώς γίνεται αυτό;

Σου μιλάω ειλικρινά, έκανα κακή ζωή, όμως αυτή η ένταση με είχε σε εγρήγορση και αύξανα την απόδοσή μου. Όσο πιο άσχημη ζωή έκανα, τόσο πιο καλά έπαιζα στον αγώνα! Όμως αυτό το πλήρωσα, μου κόστισε στη διάρκεια. Δεν έκανα καλή προπόνηση να είμαι θωρακισμένος, στα 29 μου τραυματίστηκα και εκεί τελείωσε για εμένα το ποδόσφαιρο.

Ποιο θεωρείς ότι ήταν το μεγαλύτερο ατού σου;

Εμένα με γέννησε η μάνα μου και ο Θεός μου έδωσε το χάρισμα να είμαι τερματοφύλακας. Με το ταλέντο μόνο έπαιζα, χωρίς προπόνηση σοβαρή. Ο Λάκης Πετρόπουλος μου έλεγε «κεφάλα, μόνο με το ταλέντο σου παίζεις, αν προπονηθείς σοβαρά μπορείς να γίνεις ο κορυφαίος στην Ευρώπη». Όμως εγώ δεν μπορούσα ρε φίλε. Είχα κατέβει από χωριό και ήθελα να γευτώ τις χαρές της ζωής. Ενώ μπορεί ο ποδοσφαιριστής να γευτεί και αργότερα τις χαρές της ζωής. Εγώ τα γεύτηκα όλα όσο έπαιζα ποδόσφαιρο, και αυτό το πλήρωσα.

Κάτι μου είπες πριν για γυναίκες στο ίδιο ξενοδοχείο που κατέλυε ο Ολυμπιακός.

Ναι, αλήθεια είναι. Εγώ τις ήθελα. Άκουσε όμως ένα περιστατικό που δεν ήταν δική μου δουλειά. Και αργότερα κατάλαβα ότι ήταν του Παναθηναϊκού δουλειά! Για να μας κάνει να χάσουμε τον αγώνα! Είμαστε με τον Ολυμπιακό στο Απόλλων Παλάς και παίζουμε την άλλη μέρα αγώνα με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Είμαστε με τον Γαλάκο και μιλάμε. Μου λέει ο Μάικ «Παναγιώτη, περιμένω δύο κοπέλες, μου είπαν ότι θα έρθουν από το Κολωνάκι να μας δουν»... Έρχονται τα κορίτσια, θεές ήταν! Και διαχυτικές. Πάμε στο μπαρ του ξενοδοχείου, συζητάμε, τις ρωτάμε «πού μένετε;» και μας απαντάνε «εδώ, στον πάνω όροφο! Θα μείνουμε εδώ το Σαββατοκύριακο»! Ρε περίεργα πράγματα...

Και τι έγινε;

Φεύγουμε λόγω ωραρίου και πάμε στα δωμάτιά μας. Ενώ όμως απαγορευόταν να σε συνδέσουν τηλεφωνικά, χτυπάει το τηλέφωνο στο δωμάτιο και μας συνδέουν με τις κοπέλες! Πώς έγινε κι αυτό; Περίεργα πράγματα... Ήθελαν τα κορίτσια να πάμε πάνω. Του λέω του Μάικ «ετοιμάσου, πάμε». Μου λέει ο Μάικ «πού να πάμε ρε, έχεις τρελαθεί; Απαγορεύεται». Και τελικά πήγαμε. Πίνουμε το ουισκάκι μας και δεν σου λέω τι έγινε μετά... Δεν σου λέω τι έγινε, καταλαβαίνεις...

Την άλλη μέρα τι απόδοση είχατε στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό;

Ο καλύτερος παίκτης ήμουν, το ματς ήρθε 1-1 στη Λεωφόρο, με ήρωες των δύο ομάδων τους τερματοφύλακες, εμένα και τον Οικονομόπουλο. Τι να σου πω για εκείνες τις κοπέλες, βαλτές από τον αντίπαλο ήταν. Έκαναν και τέτοια τότε οι παράγοντες.

Δεν ξέρω αν το έχεις ακούσει, αλλά για τον Γαλάκο υπήρχε μια φημολογία...

Άσε, τις ωραιότερες γυναίκες κυκλοφορούσε! Και γνώρισα πολλές από αυτόν! Πέφτανε οι γυναίκες μαζί του, τις έλιωνε με την ευγένειά του και τους τρόπους του. Να δεις πώς χειριζόταν τα μαχαιροπίρουνα. Του έλεγα «τι είναι αυτά ρε»! Όλες από το Κολωνάκι. Ήταν και όμορφος ο Μάικ.

Ποιους τερματοφύλακες θαύμαζες;

Τον Οικονομόπουλο και τον Χρηστίδη. Είχε μεγάλους τερματοφύλακες η Ελλάδα τότε. Όπως και ο Πουπάκης που είχαμε στον Ολυμπιακό ήταν πάρα πολύ καλός. Στις προπονήσεις ήταν καλύτερος από εμένα! Τον έβλεπα και αναρωτιόμουν «θα παίξω εγώ και δεν θα παίξει αυτός; Πώς γίνεται»; Είχε τρομερό δίδυμο τερματοφυλάκων ο Ολυμπιακός. Να μην ξεχάσω να σου πω κάτι: Ο Αντώνης Γεωργιάδης όταν ήρθε προπονητής στον Πανσερραϊκό, εγώ ήμουν στην εφηβική ομάδα, αλλά έκανα προπονήσεις με τους μεγάλους της πρώτης ομάδας. Και είπε ο Αντώνης Γεωργιάδης: «Προσέξτε αυτόν τον πιτσιρίκο, θα αφήσει εποχή».

Το μεγαλύτερο ατού σου δεν μου είπες ποιον ήταν.

Δεν φοβόμουν, αδερφέ. Όποιος τερματοφύλακας έχει στο λεξιλόγιό του τη λέξη φόβος, δεν κάνει για τερματοφύλακας. Έκανα την έξοδο πολύ αποφασιστικά, σωστό ή λάθος, δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη στο μυαλό μου. Η περιοχή ήταν δική μου. Και στα τετ α τετ έκανα μακροβούτι, πήγαινα αποφασιστικά στη μπάλα, ήμουν πολύ γρήγορος και τους προλάβαινα όταν τους έφευγε λίγο στο κοντρόλ.

Αγριόγατος, ε;

Έτσι με έλεγε ο Γουλανδρής.

Θέλω να μου πεις το πιο αξέχαστο περιστατικό που έχεις ζήσει με αυτόν τον άνθρωπο. Μιλώντας με παλιούς παίκτες και παράγοντες θεωρώ ότι ούτε ποτέ υπήρξε άλλος σαν αυτόν, ούτε ποτέ πρόκειται να υπάρξει. Ήταν ένα φαινόμενο που έπεσε από άλλο πλανήτη.

Μια φορά του ζήτησα δάνειο 600 χιλιάρικα και μου έδωσε επιταγή 6 εκατομμύρια!

Τι;

Αλήθεια λέω. Το ξέρουν παλιοί μου συμπαίκτες. Δάνεια έδινε σε όλους τους παίκτες ο Γουλανδρής. Είχα βάλει στο μάτι ένα σούπερ αμάξι τότε και του λέω «πατέρα, δώσε μου ένα δάνειο να πάρω μια αμαξάρα που θέλω να πάω στις Σέρρες να κάνω το κομμάτι μου». Μου λέει «τι αμάξι ρε, διαμέρισμα να πάρεις». Μιλούσαμε για τον Ολυμπιακό, του άρεσα γιατί ήμουν αυθόρμητος και τα έλεγα χύμα, μου δίνει μια επιταγή και δεν βλέπω το ποσό, τη βάζω στην τσέπη. Νόμιζα ότι ήταν τα 600 χιλιάρικα που ζήτησα. Τον χαιρετάω και μου λέει «περίμενε, έλα να υπογράψεις». Τι να υπογράψω τον ρωτάω. Και μου λέει «να υπογράψεις ότι θα μου τα δίνεις πίσω λίγα- λίγα, κάθε μήνα 450 δραχμές έναντι του δανείου».

Σε δούλευε.

Ναι, ούτε σε 100 χρόνια δεν θα τον ξεχρέωνα έτσι. Πλησιάζω να υπογράψω και ήθελε να βάλω την υπογραφή μου σε μια χαρτοπετσέτα! Υπογράφω και μετά τη σκίζει τη χαρτοπετσέτα! «Πήγαινε στη Σίτιμπανκ» μου λέει. «Ευχαριστώ πατέρα μου» του λέω και κατεβαίνω τα σκαλιά τρία-τρία τρέχοντας. Πάω στο ταμείο της τράπεζας, δίνω την επιταγή και μου λέει ο ταμίας «ρε μπαγάσα, τα περισσότερα από όλους πήρες»! Και αναφωνεί «6 εκατομμύρια»! Τρελάθηκα. «Λάθος έγινε» λέω, «δεν τα παίρνω! 600 δώσε μου». Και λέει ο ταμίας «δεν γίνεται, ή όσα γράφει η επιταγή ή τίποτα». Εγώ σκεφτόμουν ότι μπορεί και να με δοκίμαζε ο Γουλανδρής αν ήμουν τίμιος, και επέμενα. Πάω λοιπόν στον διευθυντή και του λέω τι έγινε. Μου λέει ο διευθυντής «να πάρουμε τηλέφωνο τον πρόεδρο». Και βάζει ανοιχτή ακρόαση. «Κύριε πρόεδρε, έχω εδώ τον Κελεσίδη και δεν δέχεται να πάρει τα 6 εκατομμύρια, θέλει 600 χιλιάρικα». Και τον ακούω τον Γουλανδρή να λέει με τη μπάσα φωνή του (σ.σ. τον παριστάνει ο Κελεσίδης): «Πες στον μαλάκα να έρθει από εδώ γρήγορα».

Και τι έγινε;

Πάω πάλι στο γραφείο του και μου λέει με τη μπάσα φωνή του (σ.σ. τον παριστάνει ο Κελεσίδης): «Έχω δει μαλάκες και μαλάκες, αλλά τόσο βλάκα σαν κι εσένα δεν ξαναείδα». Του απαντάω «την αμαξάρα θέλω. Αν μου δώσεις 6 εκατομμύρια, δεν θα με ξαναδείς»!... «Είσαι τίμιο παιδί» μου λέει, «πάρε τα 600 σου και άλλα 300 για την τιμιότητά σου». Και μου έδωσε 900 χιλιάρικα! Αυτά την δεύτερη χρονιά που έχω κατέβει στον Ολυμπιακό από τις Σέρρες. Καταλαβαίνεις πώς μου φαίνονταν τόσα πολλά χρήματα. Και πάω στην προπόνηση με την αμαξάρα.

Τι αυτοκίνητο ήταν;

Μια Σιτροέν 2400 που δεν υπήρχε άλλη τέτοια τότε, άσπρη, φαινόταν σαν Μαζεράτι. Πάω στον Γκλέζο και τον Δεληκάρη και τους λέω τι έγινε με τον «μπαμπά», έτσι τον λέγαμε τον Γουλανδρή. Και μου πατάνε κάτι χαστούκια! «Είσαι βλάκας» μου έλεγαν. «Σου έδινε 6 εκατομμύρια και δεν τα πήρες; Είσαι πανίβλακας». Ξέρεις κάτι όμως; Μια μέρα ήρθε στην προπόνηση ο Γουλανδρής και είπε μπροστά σε όλους τους παίκτες: «Όλοι σας έχετε πάρει δάνεια, αλλά οι πιο σωστοί ήταν ο Συνετόπουλος και ο Κελεσίδης». Και όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό μάς τα χάρισε όλα, δεν πήρε τα δάνεια πίσω! Ευτυχώς του δώσαμε μεγάλες χαρές, έχω να το λέω ότι κρατούσα πίσω την εστία μου με τα λιγότερα γκολ, έχουμε τα αμυντικά ρεκόρ με τα λιγότερα γκολ ως σήμερα. Και ενώ όλη η ομάδα έβγαινε μπροστά και έκανε και επιθετικά ρεκόρ.

Παναγιώτη, σε ευχαριστώ. Δεν θέλω να είναι πολύ μεγάλο το κείμενο στην εποχή της ταχύτητας που ζούμε. Σκέψου δυο πράγματα ακόμα που αξίζει να γράψω.

Ο καλύτερος φίλος μου τότε ήταν ο Δημήτρης Μητροπάνος ο τραγουδιστής, ο οποίος με βοήθησε κιόλας οικονομικά όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό και ήμουν σε κακή κατάσταση. Θέλω να κλείσω έτσι: Ζητάω συγγνώμη από τον κόσμο του Ολυμπιακού αν τους πίκρανα κάποιες στιγμές. Αλλά ένα έχω να πω: Έκανα λάθη, όλοι κάνουμε λάθη, ο Θεός δεν κάνει λάθη.