Ολυμπιακός: 99 χρόνια ένδοξης και θρυλικής πορείας

10 Μαρτίου... Ημερομηνία - σταθμός για τον ελληνικό αθλητισμό. Ημερομηνία που γεννήθηκε ο μεγαλύτερος και λαοφιλέστερος σύλλογος της Ελλάδας. Πριν από 99 χρόνια, στις 10 Μαρτίου 1925 ιδρύθηκε ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, ο οποίος στην πορεία των δεκαετιών έχει σαρώσει τα τρόπαια σε όλα τα αθλήματα, εντός και εκτός Ελλάδας, κατακτώντας μεταξύ άλλων πρωταθλήματα Ευρώπης! Το δε ποδοσφαιρικό τμήμα έχει κατακτήσει 47 πρωταθλήματα και 28 Κύπελλα, όπως και 18 νταμπλ, αφήνοντας πολλούς τίτλους πίσω του τους υπόλοιπους ανταγωνιστές του.

Ο Ολυμπιακός που έγινε φόβητρο για τους αντιπάλους του από την ημέρα που «γεννήθηκε» και γιγαντώθηκε ο μύθος του το 1931 όταν με τον Γραμματικόπουλο, τα αδέρφια Ανδριανόπουλους, τον Πανόπουλο, τον Βοζικιάν, τον Κουράντη και τα υπόλοιπα παιδιά της εποχής, κατακτούσε πανηγυρικά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα με εντυπωσιακά σκορ. Μάλιστα οι εντυπωσιακές νίκες απέναντι σε Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, Άρη, Ηρακλή, ΠΑΟΚ, Απόλλωνα και Εθνικό αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τον Μίμη Βασιλειάδη να γράψει τους στίχους και τον Γιάγκο Λαουτάρη να συνθέσει τον πρώτο Ύμνο του Ολυμπιακού, που ακουγόταν όπου κι αν αγωνιζόταν η ομάδα.

"Φευγάτ’ από μπρος, φευγάτ’ από μπρος, στο γήπεδο μπαίνει ο Ολυμπιακός
Φτερά στα πόδια, καρδιά μες στα στήθια που δώσαν θρίαμβους σαν παραμύθια.

Παίζουν με τέχνη ατρόμητοι λύκοι και τα φτερά της ανοίγει η Νίκη.
Πασάρει ο ένας, ο άλλος σουτάρει ο εχθρός τα χάνει, σωστός πανικός,
αυτός προσέχει, εκείνος μαρκάρει, θρίαμβος, νίκη, Ολυμπιακός!
Ολυμπιακός, Ολυμπιακός

Παλικάρια διαλεκτά, της νίκης παιδιά δύναμη, τέχνη, ατσάλι καρδιά
Ένα, δύο, τρία, γκολ παντού πανικός Θρίαμβος, νίκη, Ολυμπιακός! (δις)
Κόκκινο – άσπρο, παντιέρα γνωστή από τις νίκες παντού ξακουστή
πρωτάθλημα, αγώνας φιλικός, Πειραιάς, θρίαμβος, Ολυμπιακός!"

Ο δημοσιογράφος Άρης Μελισσινός είχε γράψει στα μέσα της δεκαετίας του '60: «Ευωδίαζαν τα ρόδα του Μάη εκείνο το πρωινό του 1922 στη Βιέννη. Παραμυθένιο ετούτο το ανοιξιάτικο πρωινό, εξύπνησε με κέφι τον Έλληνα φοιτητή, Θανάση Μέρμηγκα, που εδώ και 2,5 περίπου μήνες είχε βρεθεί στην αυστριακή πρωτεύουσα, με σκοπό να σπουδάσει πολιτικές επιστήμες. Η κούραση από την εντατική μελέτη της νύχτας είχε περάσει. Ντύθηκε βιαστικά ο 26χρονος φοιτητής και σε λίγα λεπτά βάδιζε χαρούμενος στις βιεννέζικες στράτες. Η κίνηση στην πολυσύχναστη πρωτεύουσα είχε από νωρίς αρχίσει. Οι καφετέριες της πόλης φιλοξενούσαν ήδη τους πρώτους πελάτες της ημέρας, ενώ κάπου κάπου ξεχείλιζαν από μερικά φωνόγραφα (πικ απ της εποχής) γλυκιές μελωδίες του Γιόχαν Στράους».

Ο Μέρμηγκας περίμενε καρτερικά στο ταχυδρομείο της κεντρικής πλατείας να λάβει ένα γράμμα από τους φίλους του από τον Πειραιά. O αποστολέας Νότης Καμπέρος τού είχε γράψει: «Καλό Πάσχα Θανάση μου και με βροντερές καμπάνες. Και τώρα, μάθε τα πειραιώτικα νέα μας. Όλοι οι καλοί φίλοι εδώ πέρα αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα σύλλογο. Σκέφτηκα μάλιστα να του δώσουμε το όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Σε παρακαλώ λοιπόν, Θανάση φρόντισε να πληροφορηθείς από τους εκεί αθλητικούς παράγοντες αν επιτρέπεται σύμφωνα με τις Διατάξεις της Διεθνούς Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων να δώσουμε το όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ στον καινούργιο σύλλογό μας».

Η «ΤΑΒΕΡΝΑ ΤΟΥ ΜΟΙΡΑ»

Ο Μέρμηγκας επικοινώνησε με την αυστριακή Ολυμπιακή Επιτροπή και αφού πήρε το «οκ», έστειλε απάντηση στον Πειραιά, ότι μπορούν οι φίλοι του να φτιάξουν τον Ολυμπιακό, ένα όνομα που είχε αποφασιστεί να δοθεί στην περίφημη «Ταβέρνα του Μοίρα» στην σημερινή Καραολή και Δημητρίου στον αριθμό 43!

To όνειρο του αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού, Νότη Καμπέρου έγινε πραγματικότητα και το όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ κατοχυρώθηκε στα μητρώα του αθλητικού... ληξιαρχείου της Ελλάδας. Ο Καμπέρος παρέδωσε τα διοικητικά ηνία στον Μιχάλη Μανούσκο και ο φοιτητής Μέρμηγκας επιστρέφοντας από την Αυστρία με το πτυχίο του πολιτικού επιστήμονα, λαμβάνει το αξίωμα του αντιπροέδρου έπειτα από την πρώτη Γενική Συνέλευση και τις αρχαιρεσίες που έγιναν.

Η Συνέλευση εκείνης της χρονιάς έγινε στην πρώτη Λέσχη του Ολυμπιακού, μια αίθουσα 12x5 μέτρων, που η είσοδός της ήταν στην οδό Κολοκοτρώνη και η πρόσοψη στην οδό Νοταρά. Η αίθουσα των συνελεύσεων ήταν μόλις 6 τετραγωνικά μέτρα και ο πρόεδρος Μανούσκος την είχε μετατρέψει σε ένα κομψοτέχνημα. Μάλιστα, ο πρώτος φωνόγραφος με το ασπροκόκκινο χωνί αποκτήθηκε με ρεφενέ!

Στη δε «Ταβέρνα του Μοίρα» μαζεύονταν όλοι όσοι «γέννησαν» ή έπαιξαν για τον Ολυμπιακό και έκαναν πολύωρες συζητήσεις για τον σύλλογο που έγινε ο κορυφαίος όλων στην Ελλάδα.

Τα χρώματα, κόκκινο και άσπρο, τα επέλεξε ο Γιάννης Ανδριανόπουλος. Χρώματα δύναμης, τα οποία είχε δει στην Αγγλία, στο Kέμπριτζ, όπου αργότερα δίδαξε ο γιος του, Ανδρέας! Χρώματα που έμελλε να λατρευτούν και να αποτελέσουν το φόβητρο των αντιπάλων του!

ΤΙΜΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΘΡΙΑΜΒΟΥΣ

Με τίτλους αμέτρητους, τις κούπες στριμωγμένες στην τροπαιοθήκη. Σε ένα γήπεδο που μεγάλωσαν γενιές και μεγαλώνουν οι νεότερες, στο «Γ. Καραϊσκάκης», με την παλιά και τη νέα μορφή του. Με επιτυχίες και μεγάλα αποτελέσματα και στην Ευρώπη, εκεί όπου πλέον ο Ολυμπιακός είναι ισότιμος ανταγωνιστής στα γήπεδα και συνομιλητής στις συζητήσεις για το μέλλον του διεθνούς ποδοσφαίρου. Με τεράστιους ποδοσφαιριστές, Έλληνες και ξένους. Κάποιοι εκ των οποίων με κορυφαία καριέρα στα παγκόσμια γήπεδα, να μαθαίνουν και να λατρεύουν τον Ολυμπιακό. Με σπουδαίους προπονητές, με μεγάλους και φιλόδοξους προέδρους.

Είναι αδύνατο σε ένα κείμενο να περιγραφεί με λεπτομέρειες η ιστορία 99 ετών στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της ομάδας με την ερυθρόλευκη φανέλα και τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο, σήμα στην καρδιά. Ας επιχειρήσουμε συνοπτικά, ας θυμηθούμε και ας κρατήσουμε τις κορυφαίες στιγμές και πρόσωπα αυτής της διαδρομής των 99 ετών και ας ευχηθούμε «χρόνια σου πολλά Θρύλε μου».

Οι τίτλοι στην Ελλάδα

Ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει 47 πρωταθλήματα Ελλάδας από την εποχή που το ελληνικό ποδόσφαιρο άρχισε να οργανώνεται σε πανελλήνια μορφή ανταγωνισμού. Συνολικά όλες οι υπόλοιπες ελληνικές ομάδες έχουν ακόμη δρόμο για να τον φτάσουν, ενώνοντας τους δικούς τους τίτλους. Είναι η ομάδα που έχει καταφέρει να κυριαρχήσει τις δύο τελευταίες δεκαετίες, από το 1996, κατακτώντας σε αυτή την περίοδο δύο φορές από 7 σερί πρωταθλήματα, από το 1997 έως το 2003 και από το 2011 έως το 2017. Παλιότερα είχε καταφέρει να πάρει 6 φορές το πρωτάθλημα σε σειρά ετών, από το 1954 έως το 1959. Γενικά είχε μαζεμένες τις κατακτήσεις των πρωταθλημάτων, αφού είχε και ένα σερί 5 τίτλων (2005-2009) και ένα με 4 (1980-1983). Από αυτά τα 47 πρωταθλήματα, τα 6 τα έχει κατακτήσει αήττητος.

Στο Κύπελλο Ελλάδας είναι επίσης ο πλέον πολυνίκης σύλλογος με 28 κατακτήσεις τροπαίων του δεύτερου τη τάξει θεσμού στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Έχει και εδώ το ρεκόρ με 5 διαδοχικές κατακτήσεις, από το 1957 έως το 1961. Αλλά και νωρίτερα, άλλα 4 στη σειρά, από το 1951 έως το 1954. Εξίσου εντυπωσιακό και πιθανώς...ανεπανάληπτο στην ιστορία του ποδοσφαίρου είναι ότι είχε συμμετοχή σε...12 διαδοχικούς τελικούς, από το 1951 έως το 1966.

Από το 1947 που κατέκτησε το πρώτο ακολούθησαν στην πορεία των τίτλων του πολλά ακόμη νταμπλ, συνολικά 18 έως τώρα. Αριθμός που οι αντίπαλοί του απλά...ονειρεύονται.

Ο Θρύλος της Ευρώπης

Ο Ολυμπιακός συμμετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις την περίοδο 1959-60, με πρώτον αντίπαλο την Μίλαν, την ομάδα που σημάδεψε την πιο πρόσφατη μεγάλη επιτυχία του, όταν την απέκλεισε πριν από μερικούς μήνες με το εμφατικό 3-1 στον Πειραιά. Είναι η πρώτη ελληνική ομάδα που προκρίθηκε σε επόμενη φάση, με την επιτυχία επί της πολωνικής Ζαγκλεμπιέ το 1963. Μια πρόκριση που έγινε παντοτινό τραγούδι στα χείλη των οπαδών του, όπως και η τεράστια φιλική νίκη λίγο νωρίτερα, το 1961, επί της Σάντος του Πελέ. Μια επιτυχία που έχει γίνει μύθος.

Στις αρχές της δεκαετία του ΄70 νίκησε εκτός έδρας την Ντιναμό Μόσχας και απέκλεισε την πανίσχυρη τότε Κάλιαρι, στο πρώτο πολύ μεγάλο διεθνές κατόρθωμά του. Αλλά και την Σέλτικ το 1974, σε έναν ιστορικό θρίαμβο που δεν είχε συνέχεια με την Άντερλεχτ λόγω του ανεκδιήγητου Παλοτάι. Στη δεκαετία του ΄80 ο αποκλεισμός του Άγιαξ στην παράταση έχει μείνει στην ιστορία, όπως και η πρόκριση επί της Μονακό και η παρουσία στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων στις αρχές της δεκαετίας του ΄90.

Από το 1997 ο Ολυμπιακός άρχισε να μετέχει ανελλιπώς στο Τσάμπιονς Λιγκ και σχεδόν αμέσως είχε τη μεγαλύτερη διάκριση και ευκαιρία της ιστορίας του, κοντεύοντας για μια ανάσα να αποκλείσει την Γιουβέντους και να πάει μέχρι τα ημιτελικά. Όλα αυτά τα χρόνια μέχρι σήμερα, έχει πετύχει πολύ μεγάλες νίκες επί μεγαθηρίων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, παραλίγο να αποκλείσει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την οποία είχε νικήσει στο Φάληρο, όπως και την Λίβερπουλ με το ιστορικό γκολ αποκλεισμού του Τζέραρντ. Έχει επικρατήσει εκτός έδρας της Άρσεναλ και της Γιουβέντους, πέραν από τις πρώτες νίκες στη διοργάνωση επί των Βέρντερ και Λάτσιο που έγραψαν ιστορία. Έχουν λυγίσει στην έδρα του τιτάνες όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπενφίκα (με συντριβή 5-1, αλλά και 1-0), η Μίλαν, ο Άγιαξ, η Ατλέτικο Μαδρίτης, η Πόρτο. Δεν μπόρεσε να τον νικήσει η τεράστια Μπαρτσελόνα με τον Μέσι. Μεγάλες επιτυχίες, μεγάλες πορείες, θρυλικές βραδιές. Μέχρι τις επόμενες...

Οι ξένοι αστέρες

Τη φανέλα του Ολυμπιακού φόρεσαν πολύ μεγάλοι ποδοσφαιριστές από το εξωτερικό για την έλευση των οποίων δαπανήθηκαν υπέρογκα ποσά από τις διοικήσεις του συλλόγου. Οι Βραζιλιάνοι Τζιοβάνι και Ριβάλντο ήταν από τα ονόματα που είχαν προκαλέσει πολύ μεγάλη αίσθηση και οδήγησαν τον Ολυμπιακό σε σπουδαίες επιτυχίες. Πιο παλιά είχε έρθει ο Λάγιος Ντέταρι που ήταν από τους σπουδαιότερους ξένους παίκτες της εποχής του, όπως και οι Ουκρανοί Όλεγκ Προτάσοφ και Γκενάντι Λιτόφτσενκο στη δεκαετία του ΄90, στα δύσκολα χρόνια, τα λεγόμενα «πέτρινα». Ακόμη πιο πριν, στα πρώτα χρόνια, ο Ολυμπιακός είχε πάρει πολλά από τον Μίλτον Βιέρα και τον Χούλιο Λοσάντα.

Μεγάλη προσφορά είχαν παίκτες όπως ο Μάρτιν Νοβοσέλατς, ο Όλαφ Μέλμπεργκ, ο Μίλος Σέστιτς και πιο πρόσφατα ο Νταβίντ Φουστέρ που έμεινε για 6 χρόνια και σάρωσε τους τίτλους. Σπουδαία ονόματα οι Γάλλοι Κριστιάν Καρεμπέ και Ερίκ Αμπιντάλ, τεράστια καριέρα μετά τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη έκανε ο Γιάγια Τουρέ. Ο Κέβιν Μιραλάς. Ο πανάκριβος Ζλάτκο Ζάχοβιτς. Οι Αργεντίνοι Αριέλ Ιμπαγάσα, Λουτσιάνο Γκαλέτι και Τσόρι Ντομίνγκες αγαπήθηκαν παράφορα από το κοινό της ομάδας, αλλά και ο συμπατριώτης τους Χαβιέρ Σαβιόλα. Πάρα πολύ ο αείμνηστος Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες. Και άλλοι πολλοί, ο Ίλια Ίβιτς, ο Περ Ζέτερμπεργκ, ο Ζε Ελίας, ο Σίνισα Γκόγκιτς, ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς, ο Μάρκο Πάντελιτς, ο Νέρι Καστίγιο, ο Μπεντ Κρίστενσεν, ο Ραφαέλ Περόνε, ο Εσταβίγιο, ο Χέρμπερτ Νόιμαν, ο Ρομπέρτο, ο Εστάι, ο Μπάριος, ο Γιουσκόβιακ,. ο Λουτσιάνο, ο Ριέρα. Μια λίστα ατέλειωτη μέχρι τους τωρινούς άσους της ομάδας.

Κορυφαίος όλων για την προσφορά του ασφαλώς ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, ο ποδοσφαιριστής με τους περισσότερους τίτλους και διακρίσεις στα χρόνια του στον Ολυμπιακό, αυτός που απαρνήθηκε πολλές προτάσεις από το εξωτερικό για να υπηρετήσει μέχρι το φινάλε τον θρυλικό ελληνικό σύλλογο.

Οι μεγάλοι Έλληνες

Οι κορυφαίοι Έλληνες ποδοσφαιριστές έχουν φορέσει σε όλη αυτή την πορεία των 99 χρόνων τη φανέλα του Ολυμπιακού. Γράφουμε κάποιους, θα αφήσουμε αρκετούς από όσους έδωσαν τα πάντα για το σύλλογο και μεγαλούργησαν μέσα από το μεγαλείο του.

Οι Ανδριανοπουλαίοι, ο Βάζος, ο Συμεωνίδης, ο Γραμματικόπουλος, ο Πολυχρονίου, ο Μπέμπης, ο Ρωσσίδης, ο Κοτρίδης, ο Θεοδωρίδης, ο Δαρίβας, ο Μουράτης, ο Υφαντής, οι Παπαζογλαίοι, ο Στεφανάκος, ο Βασιλείου, ο Μποτίνος, ο Γιούτσος, ο Σιδέρης, ο Δεληκάρης, ο Κελεσίδης, ο Αγγελής, ο Γκαϊτατζής, ο Σιώκος, ο Τριαντάφυλλος, ο Περσίδης, ο Συνετόπουλος, ο Δαβουρλής, ο Καραβίτης, ο Αργυρούδης, ο Γκλέζος, ο Κρητικόπουλος, ο Σαργκάνης, ο Κυράστας, ο Γαλάκος, ο Βαμβακούλας, ο Κουσουλάκης, ο Περσίας, ο Αναστόπουλος, ο Μητρόπουλος, ο Μίχος, ο Λεμονής, ο Καραταΐδης, ο Τσαλουχίδης, ο Τσιαντάκης, ο Καραπιάλης, ο Γεωργάτος, ο Αλεξανδρής, ο Γιαννακόπουλος, ο Νινιάδης, ο Ανατολάκης, ο Μαυρογενίδης, ο Πουρσανίδης, ο Ελευθερόπουλος, ο Στολτίδης, ο Μανωλάς, ο Μήτρογλου, ο Φορτούνης, ο Μασούρας. Και τόσοι, μα τόσοι άλλοι, ο καθένας με μεγαλύτερη ή μικρότερη προσφορά, αλλά όλοι τους στρατιώτες της κορυφαίας ομάδας. Όπως και εκείνοι που ειναι εδώ και όσοι έρχονται.

Οι κορυφαίοι «καπετάνιοι»

Στη διάρκεια αυτών των 99 ετών ο Ολυμπιακός είχε την τύχη να βρεθεί στα χέρια επιδέξιων «τιμονιέρηδων» που τον οδήγησαν σε διοικητικό και προπονητικό επίπεδο στις μεγάλες επιτυχίες του.

Οι σημαντικότεροι πρόεδροι στο ποδόσφαιρο, είτε στον σύλλογο αρχικά είτε στην ΠΑΕ όταν ήρθε ο επαγγελματισμός, ήταν ο Μιχάλης Μανούσκος (ο οποίος ήταν και ο ιδρυτής, με τρεις διαφορετικές θητείες!), ο Γιώργος Ανδριανόπουλος από το 1954 έως το 1967 (θα έμενε κι άλλο αν δεν ήταν η Χούντα), ο Νίκος Γουλανδρής που μεγάλωσε τον Ολυμπιακό και έφυγε προδομένος αλλά πάντα αξέχαστος για την προσφορά του, ο Σταύρος Νταϊφάς που πάλεψε σκληρά με τον Παναθηναϊκό και οδήγησε την ομάδα ξανά στους τίτλους, όωπς φυσικά και οι δύο τελευταίοι μεγάλοι ηγέτες: ο Σωκράτης Κόκκαλης από το 1993 έως το 2010 με τις βάσεις για την πολυετή κυριαρχία της ομάδας και την ευρωπαϊκή καθιέρωσή της και ο Βαγγέλης Μαρινάκης που συνεχίζει την πορεία των τίτλων και της ανάπτυξης σε όλα τα επίπεδα.

Ο Ολυμπιακός συνεργάστηκε όλες αυτές τις δεκαετίες με σπουδαίους ξένους και Έλληνες προπονητές. Από τον Γιάννη Ανδριανόπουλο που ήταν ο πρώτος έως τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ που καθοδηγεί τώρα την ομάδα. Το πρώτο πρωτάθλημα το πήρε ο Γιόζεφ Κόβατς. Ο Γιαν Κοψίβα ήταν πολύ σπουδαίος προπολεμικός τεχνικός. Ο Θέμος Ασδέρης έφερε το πρώτο νταμπλ. Οι αδερφοί Χέλμηδες ήταν οι ηγέτες στη δεκαετία του΄50. Ο Τίμπορ, ο Βάλε και ο Τζιμονόφσκι πήραν τίτλους. Ο Μάρτον Μπούκοβι έχτισε την ομαδάρα που έγινε ύμνος. Ο Λάκης Πετρόπουλος με τους τίτλους στην εποχή Γουλανδρή. Κι ο Κάζιμιρ Γκόρσκι με αυτούς στην περίοδο Νταϊφά. Ο Αλκέτας Παναγούλιας εκείνα τα χρόνια επίσης και με τον τελευταίο τίτλο πριν από τα «πέτρινα». Ο Όλεγκ Μπλαχίν με το κύρος και το βαρύ όνομα. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς που οδήγησε στην επιστροφή της κυριαρχίας, ο Τάκης Λεμονής που ήταν πάντα «στρατιώτης» και είχε τα «διπλά» στο Τσάμπιονς Λιγκ και τους εγχώριους τίτλους. Ο τεράστιος Ερνέστο Βαλβέρδε που έχει φτάσει να ηγείται πια της Μπαρτσελόνα. Ο «πολύς» Μίτσελ, ο Λεονάρντο Ζαρντίμ κι οι συμπατριώτες του με τις επιτυχίες στην ομάδα τα τελευταία χρόνια, ο Μάρκο Σίλβα, ο Βίτορ Περέιρα, φυσικά ο Πέδρο Μαρτίνς που έμεινε πιο πολύ από κάθε άλλον. Και τώρα ο Βάσκος Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ που θέλει να γίνει ο νέος Βαλβέρδε και σαφώς να γράψει ιστορία ως ο τεχνικός της ομάδας των 100 ετών.

Ο κόσμος, το γήπεδο, η τραγωδία...

Η μεγάλη δύναμη του Ολυμπιακού όλα αυτά τα χρόνια είναι ο λαός τους. Άνθρωποι που δεν υπολόγιζαν σε τίποτα ώστε να είναι πάντα δίπλα του. Στις μεγάλες και στις δύσκολές στιγμές του. Γέμιζαν πάντα το γήπεδό του και τις αντίπαλες έδρες. Στην εποχή του Μπούκοβι είχαν πάει 15.000 στα Τρίκαλα για να φέρουν τον τίτλο. Το ΟΑΚΑ γέμιζε με 70.000 κόσμο όταν η ομάδα ήταν κάτω από τη μέση της βαθμολογίας. «Στο Ντέλε Άλπι πήγαμε χιλιάδες» στη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή εκδρομή και πορεία.

Το γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης» ήταν το σπίτι του Ολυμπιακού από την αρχή έως τώρα. Αρχικά ως Ποδηλατοδρόμιο από την κατασκευή του το 1895, στη συνέχεια με το σημερινό όνομά του από το 1938. Ο κάθε φίλος του Ολυμπιακού έχει ζήσει στις εξέδρες του, πριν και μετά την ανακατασκευή του, μερικές από τις συναρπαστικότερες στιγμές της ζωής του. Χαρές και λύπες μεγάλες.

Η μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού εκεί συνέβη. Στις 8 Φεβρουαρίου 1981. Εκεί όπου έχασαν τη ζωή τους 21 άνθρωποι μετά το 6-0 επί της ΑΕΚ. Σε μια ιστορία γεμάτη αναπάντητα ερωτηματικά και αιώνια πίκρα. Γι΄αυτές τις ψυχές, τα 99α γενέθλια αυτού του συλλόγου και όλα όσα θα ακολουθήσουν όσο υπάρχει Ολυμπιακός στην ποδοσφαιρική αιωνιότητα, θα είναι αφιερωμένα στη μνήμη τους...