Ντέρμπι χωρίς κάμερες και κινητά

Όπως αναμενόταν. Τα γήπεδα θα ανοίξουν στις 12 Φεβρουαρίου και φυσικά ήταν αδύνατο να έχουν προλάβει να γίνουν όπως πρέπει οι διαδικασίες για την ηλεκτρονική εποπτεία με τις υπερσύγχρονες κάμερες και για την είσοδο των θεατών με το ψηφιακό εισιτήριο και τα κινητά τηλέφωνα.

Μέχρι να έχουμε και κάμερες υψηλής ευκρίνειας θα δούμε ντέρμπι για την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος… χωρίς υψηλή ευκρίνεια ασφάλειας. Από Μάρτη και μετά, στα play off της Superleague.

Μέχρι να μπαίνουμε στο γήπεδο με τα κινητά, δίχως τις έως τώρα επικίνδυνες παρατυπίες, θα έχει μπει στο γήπεδο πολύς κόσμος όπως έμπαινε και πριν από τα νέα μέτρα. Μια σειρά από ντέρμπι στα play off θα γίνουν με το παλιό σύστημα. Το… μπάτε σκύλοι αλέστε. Από Απρίλιο τα smart.

Είμαστε, δηλαδή, σε φάση ο Θεός να βάλει το χέρι του, οι ΠΑΕ να κάνουν ό,τι περνάει από το δικό τους, η ΔΕΑΒ να είναι αναβαθμισμένη, η Αστυνομία να πρέπει να είναι εκεί χωρίς να το θέλει, οι τιμωρίες να είναι μία απειλή για τις ομάδες αλλά και για το ίδιο το ποδόσφαιρο, με βάση όσα είπαν στη Βουλή Μπαλτάκος και Λυσάνδρου.

Η βία κοντά και μακριά από τα γήπεδα, οπαδική, κοινωνική, όπως θέλετε πείτε την, δεν θα σταματήσει. Ελπίζουμε σε θαύματα, όχι σε νόμους. Ελπίζουμε σε κάτι περισσότερο μεταφυσικό από… μεταρρυθμίσεις.

Δεν θα άλλαζαν και πολλά κι ούτε θα αλλάξουν με τις κάμερες, τα κινητά, τις ταυτοπροσωπίες και τις ποινές. Όμως αυτό το διάστημα της κρίσης των πάντων μέχρι να ισχύσουν οι νέες διατάξεις, δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Τουλάχιστον για να λέμε ότι κάτι κάναμε, διότι τώρα δεν έχουμε κάνει κάτι ουσιαστικό, παρά μόνο για τα μάτια του κόσμου. Αυτά τα μάτια που δεν θα τα βλέπουν οι κάμερες για ένα μήνα. Και για ένα δίμηνο απλώς θα ελπίζουμε ότι οι εφαρμογές δεν θα έχουν να κάνουν με τα κινητά τηλέφωνα, αλλά με την εφαρμογή – κατά βούληση, ατομική ευθύνη και κοινό νου – όσων ανακοινώνονται προτού εφαρμοστούν. Εάν ποτέ…