Ο «βασιλιάς» είναι φτωχός
Σε αυτή τη χώρα που δείχνει να έχει πτωχεύσει στην οικονομία, στο πνεύμα και στο ηθικό της, και πιθανότατα έχει αρχίσει πια να «τρώει τις σάρκες» της, με επεισόδια όπως το τελευταίο της μεγάλης πυρκαγιάς, η ένδεια είναι εμφανής παντού ακόμα και στο ποδόσφαιρο.
Θα περάσουν χρόνια, για να ξαναζήσουμε μεταγραφές που κάνουν πάταγο και φέρνουν λαό στο αεροδρόμιο. Η τελευταία «μεταγραφή αεροδρομίου» ταυτίστηκε με την επάνοδο του Μιραλάς, του αγαπημένου μας Κέβιν, που, δυστυχώς, δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας. Αν δεν ευοδωθεί το ειδύλλιο με τον Μάρκοβιτς, και με δεδομένο ότι στην παρούσα φάση μόνο ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να κάνει το … μπαμ, ο «βασιλιάς των σπορ», το ποδόσφαιρο, θα παραμείνει ένας «φτωχός συγγενής» της ελληνικής πραγματικότητας.
Από την άλλη όμως, χάρις στην αναγκαστική εσωστρέφεια ίσως ξαναδούμε στις ομάδες παίκτες σημαιοφόρους που κρατούν ψηλά το ηθικό και ζουν έντονα την κάθε στιγμή μέσα στο γήπεδο. Ας μην ξεχνάμε: οι Ευρωπαίοι διανοούμενοι περασμένων δεκαετιών, λοιδορούσαν το ποδόσφαιρο, το «όπιο του λαού».
Στο σύγχρονο ναυάγιο των ιδεών, η στρογγυλή θεά αποδεικνύεται μια ιδεολογική σανίδα σωτηρίας στο πέλαγος της μοναξιάς. Από την ομηρία των διεθνών μάνατζερ και των αδίστακτων χορηγών, που κάνουν τις ομάδες συνονθύλευμα μισθοφόρων είναι προτιμότερη η συναισθηματική ειλικρίνεια και η προσπάθεια να σταθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο στα ίδια του τα πόδια. Ο βασιλιάς είναι φτωχός και αναποδογυρίζει τις άδειες τσέπες του. Φτωχός πλην όμως αξιοπρεπής και έντιμος.
